Cocktail dress code – Πώς υποστηρίζουμε μια πρόσκληση σε αντίστοιχη εκδήλωση;
Γιαννης Κοροβεσης•Articles
Μπορεί να μην έχει σχέση αμιγώς με τα ποτά, πλην όμως, και καθότι το Bitterbooze.com ασχολείται με οτιδήποτε τα αφορά έστω και έμμεσα, αποφάσισα να γράψω δυο λόγια για τις περιστάσεις εκείνες που καλούμαστε να υποστηρίξουμε ένα cocktail dress code, ή πιο σωστά, ένα cocktail attire dress code. Αν λοιπόν νομίζετε πως η εν λόγω περίσταση απαιτεί απλώς και μόνο ένα ποτήρι κοκτέιλ ανά χείρας και τίποτα άλλο, συνεχίστε να διαβάζετε τις παρακάτω γραμμές, καθώς υπάρχουν πολλά περισσότερα για να λάβουμε υπόψη. Αν τώρα είστε από εκείνους που δεν ενδιαφέρονται για τους τύπους, για τα dress code και τις αντίστοιχες περιστάσεις, αν σνομπάρετε την ετικέτα και το πρωτόκολλο, και τα βρίσκετε δήθεν ή οτιδήποτε άλλο, μπορείτε κάλλιστα να φορέσετε ό,τι σας κάνει να αισθάνεστε όμορφα.
Το cocktail dress code και το στιλ που απαιτείται για να το υποστηρίξεις, τουλάχιστον στην Ελλάδα, δε γίνονται θαρρώ και τόσο εύκολα αντιληπτά, άρα δεν είναι και τόσο εύκολα υλοποιήσιμα. Στην κλίμακα του formality, της επισημότητας του στιλ, το cocktail dress code βρίσκεται μεταξύ του business attire και του formal. Τα καλά νέα είναι ότι με μερικές μόνο συμβουλές και με ακόμη λιγότερες πινελιές προσωπικού στιλ, μπορεί εύκολα να το υποστηρίξει κάποιος, σίγουρα πιο εύκολα από το black tie ή ακόμη κι από το formal.
Ο Andy Warhol σε ένα cocktail party
Η προέλευση και η εξέλιξη του κοκτέιλ πάρτι και του cocktail dress code
Σαφέστατα δε μπορεί κανείς να καταγράψει μετά βεβαιότητος την προέλευση του κοκτέιλ πάρτι ως κοινωνική εκδήλωση, πλην όμως υπάρχει μια ιστορία που γίνεται εύκολα πιστευτή ως η στιγμή γέννησής του. Αυτή τοποθετείται στο 1917, στο αμερικανικό Σεντ Λούις, όπου μια από τις πλέον πλούσιες σοσιαλιτέ της εποχής, η Clara Bell Walsh είχε την ιδέα να διοργανώσει ένα πάρτι νωρίς το απόγευμα, αντί για το βράδυ, ένα πάρτι μερικών μόλις ωρών διάρκειας, το οποίο θα παρέτεινε τη μεσημεριανή μάζωξη, μέχρι την ώρα του δείπνου. Κατά τη διάρκεια αυτού του απογευματινού πάρτι, το αλκοόλ φυσικά έρρεε άφθονο, σχεδόν αποκλειστικά με σπιτικά παρασκευασμένα κοκτέιλ –ήταν η πρώτη στιγμή που σερβιρίστηκαν κοκτέιλ τόσο νωρίς.
Μέχρι τις δεκαετίες των 20’s και 30’s, το cocktail hour είχε γίνει ήδη συνήθεια, και δε μπόρεσε να το ξεκόψει ούτε καν η Ποτοαπαγόρευση, περίοδος κατά την οποία αυτού του είδους τα πάρτι έγιναν ακόμη πιο ξέφρενα, ακόμη πιο ηδονιστικά!
Το παράδοξο ήταν πως εκείνα τα πρώιμα κοκτέιλ πάρτι υπήρξαν η αφορμή για τους παροικούντες της κοινωνικής Ιερουσαλήμ να απεκδυθούν το επίσημο ένδυμά τους, να κάνουν ένα dress down από τα επίσημα ενδύματα που φορούσαν σχεδόν σε κάθε άλλη κοινωνική εκδήλωση και να φορέσουν κάτι πιο ανάλαφρο. Πώς το πέτυχαν; Στην αρχή το cocktail dress code ενώ διατήρησε τον σκουρόχρωμο τόνο των ανδρικών κοστουμιών, εμπλουτίστηκε με κάποια ελαφρώς πιο πολυτελή αξεσουάρ –μεταξωτές γραβάτες, λίγο πιο ιδιαίτερες ποσέτ ή/και πιο ανοικτόχρωμα δερμάτινα παπούτσια.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το cocktail dress code, όπως και γενικότερα, το πιο «αυστηρό» στιλ, άρχισε να χαλαρώνει περισσότερο· οι άνδρες άρχισαν να πειραματίζονται περισσότερο με διαφορετικές υφές, πιο λαμπερά υφάσματα και πιο τολμηρούς χρωματικούς συνδυασμούς, αντικατοπτρίζοντας το γενικότερο κλίμα αισιοδοξίας της εποχής. Το cocktail dress code απομακρύνθηκε από το πολύ «επίσημο» ύφος και εξελίχθηκε σε ένα στιλ το οποίο ενώ παρέμενε κομψό, έδινε μεγαλύτερο χώρο στην προσωπική έκφραση του καθενός.
Στα της γυναικείας ένδυσης, το στοίχημα με το cocktail dress code, αλλά και το κενό που ήρθε για να συμπληρώσει, ήταν αυτό της δυνατότητας διασκέδασης με μεγαλύτερη άνεση. Άρα, με το εν λόγω ενδυματολογικό στιλ οι κυρίες απομακρύνθηκαν από τις πολύ μακριές, βραδινές τουαλέτες, και υιοθέτησαν πιο άνετα φορέματα, με πολυτελή υφάσματα μεν, σε πιο κοντά ύψη δε. Ομοίως, τα αξεσουάρ έδιναν και έπαιρναν και στις γυναίκες, με ακόμη μεγαλύτερη ευχέρεια· σκουλαρίκια, λιτά μενταγιόν, βραδινές τσάντες τύπου clutch, κοκ. Ενώ στους κυρίους το cocktail dress code ζητά μια ισορροπία ανάμεσα στο επίσημο και το ανεπίσημο, στις κυρίες αυτή η ισορροπία έγκειται μεταξύ του κομψού και του χαλαρού. Παρόμοιες έννοιες, αλλά και διαφορετικές.
Η Γιώτα Χουλιαρά, founder της CONCEPT Communication Strategies, τονίζει πως όνομα του εν λόγω dress code καθιερώθηκε από τον Christian Dior στα τέλη της δεκαετίας του 1940, επιτρέποντας έτσι σε περιοδικά, πολυκαταστήματα και ανταγωνιστές σχεδιαστές από το Παρίσι και την Αμερική να προωθήσουν τη μόδα με cocktail-specific ορολογία.
Η Γιώτα προτείνει για τις κυρίες: «πρώτα και πάντα ένα φόρεμα τριών τετάρτων από σατέν ή μετάξι σε ουδέτερους τόνους ή ένα διαχρονικό slip dress με σακάκι. Γενικά, ο κανόνας του cocktail style είναι η κομψότητα. Επίλεξε καλά υφάσματα, ωραίες φόρμες, διαχρονικά χρώματα ή patterns, συνδύασέ τα και άφησε την προσωπικότητά σου να λάμψει μέσα από τα ρούχα σου, που είναι ο δικός σου καθημερινός καμβάς δημιουργίας.
Αν θέλουμε όμως να συνοψίσουμε τις βασικές κατευθύνσεις του cocktail dress code, θα έλεγα πως για ρούχα επιλέγουμε ένα φόρεμα μέχρι το γόνατο ή τριών τετάρτων σε σιλουέτες που κολακεύουν το σώμα όπως η γραμμή Α ή ένα all time loved wrap dress σε πολυτελή υφάσματα όπως μετάξι, σατέν ή δαντέλα. Μια καλοραμμένη ολόσωμη φόρμα ή ένα κομψό κοστούμι με θηλυκές λεπτομέρειες από καλό βαμβάκι αποτελεί την πιο ασφαλή go-to επιλογή όλο τον χρόνο.
Για εμένα η κομψότητα ισούται με μονοχρωμία και διαχρονικά ουδέτερα χρώματα όπως μαύρο, navy blue, ιβουάρ, dusty pink αλλά και λευκό που πιστεύω πως φοριέται όλες τις εποχές του χρόνου. Flats, mules ή γόβες χωρίς έντονα στοιχεία, μια μικρή crossbody τσάντα ή ένα clutch, χαλαροί κυματισμοί στα μαλλιά και μακιγιάζ φυσικό με έντονο κραγιόν ή πιο σαγηνευτικό με smokey eyes»
Η Γιώτα Χουλιαρά σε ολόλευκο σύνολο με θέα τη θάλασσα
Στα της ανδρικής ένδυσης τώρα και μάλιστα, της κλασικής σχολής αυτής, προσωπικά θα πρότεινα τα παρακάτω, όταν λαμβάνουμε μια πρόσκληση με dress code που αναγράφει cocktail:
Προτιμήστε σκουρόχρωμα κοστούμια, μονόπετα ή σταυρωτά. Κοστούμια σε ανθρακί ή navy blue αποχρώσεις θεωρούνται ιδανικά κι αν θέλετε κάποιο μοτίβο, συνήθως προτιμώνται τα πολύ διακριτικά, όπως αυτά με μια ελαφριά ρίγα ή ένα Prince of Wales.
Το πουκάμισο καλύτερα να είναι μονόχρωμο και πιο ανοικτό σε απόχρωση από το κοστούμι, με πιο ασφαλή επιλογή φυσικά το λευκό. Πεθαίνω για τα κρεμ πουκάμισα, χρησιμοποιώ πολύ συχνά όλες τις αποχρώσεις του μπλε και του γαλάζιου, ενώ αφήνω τα ροζ για πιο επαγγελματικά ντυσίματα.
Ο Αμερικανός δημοσιογράφος George Francis Frazier Jr.
Και στην γραβάτα η πιο ασφαλής επιλογή είναι η μονοχρωμία, αν και ποιος μπορεί να αντισταθεί στις μαγικές, τύπου madder γραβάτες ή σε κάποια με ελαφρύ πουά ή μια οριζόντια ρίγα (αποφεύγω τις τύπου club γραβάτες) σε ένα κάλεσμα με cocktail dress code. Επίσης, αν έχετε γραβάτες με αυτά τα βαριά λαχούρια ή τα έντονα σχέδια από τα 80’s καλύτερα είναι να τις ξεχάσετε, όχι μόνο στις εν λόγω περιστάσεις, αλλά και γενικότερα. Σαφώς και τα παπιγιόν θα κάνουν τη συνολική εμφάνιση πιο επίσημη, αλλά οι μάστορες που μπορούν να τα υποστηρίξουν, γνωρίζουν και πως να τα ενσωματώσουν σωστά.
Κάλτσες φυσικά στο χρώμα του παντελονιού, μέχρι και λίγο πιο ανοικτόχρωμες, ενώ τα παπούτσια πρέπει να είναι κι αυτά σκουρόχρωμα. Ενώ συστήνονται ως πιο ασφαλής επιλογή τα μαύρα, προσωπικά δεν τα φορώ ποτέ κι έτσι, προτιμώ συνήθως σκουρόχρωμα καφέ ή σκούρα burgundy. Όσον αφορά στο είδος του παπουτσιού, μπορείτε να επιλέξετε σχεδόν όποιον τύπο προτιμάτε, derby, oxford, (double) monk strap ή ακόμη καλύτερα ένα ωραίο loafer το οποίο θα ταιριάξετε στο κοστούμι και στην εποχή με την υφή του.
Τα πιο συχνά λάθη
Το πολύ casual
Μη μπερδεύετε το πιο χαλαρό, με το casual. Αυτό σημαίνει πως ξεχνάμε τα τζιν, τα t-shirt, τα αθλητικά παπούτσια και τα πουκάμισα έξω από το παντελόνι, ξεχνάμε τα τζόκεϊ καπέλα και επιλέγουμε ένα στιλ που περιλαμβάνει οπωσδήποτε κοστούμι, σε περιπτώσεις ακόμα και σε συνδυασμούς παντελονιού με ορφανό σακάκι, αν έχουμε δουλέψει και συνδυάσει αρμονικά τις υφές.
Το πολύ επίσημο
Από την άλλη, αποφεύγουμε τα μαύρα κοστούμια ή οτιδήποτε παραπέμπει σε black tie dress code. Αποφεύγουμε τα «βαριά» three-piece set με γιλέκο και σίγουρα όχι tuxedo. Θυμηθείτε, το cocktail dress code πρόκειται για μια ενδιάμεση κατηγορία μεταξύ του επίσημου και του καθημερινού, αλλά και μια αναβάθμιση σε στιλ και προσωπική έκφραση από το επαγγελματικό!
Το πολύ επαγγελματικό
Το cocktail dress code δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι βαρετό, όπως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ανθρώπους που είναι «υποχρεωμένοι» να ντύνονται με κοστούμι, όπως τους τραπεζικούς υπαλλήλους ή τους δικηγόρους. Το έγραψα και πιο πάνω, το cocktail dress code ζητά προσωπική ελευθερία και έκφραση, ζητά λίγο χρώμα και ενδεχομένως λίγα περισσότερα αξεσουάρ.
Το υπερβολικό
Είπαμε, προσωπική έκφραση, αλλά να μη γινόμαστε και παγώνια! Θέλουμε να ξεχωρίζει η προσωπικότητά μας, αλλά όχι και από χιλιόμετρα. Τα πολύ παρδαλά χρώματα καλό θα είναι να αποφεύγονται, όπως και τα πολλά αξεσουάρ που βαραίνουν την εμφάνιση και θυμίζουν περισσότερο ροκ σταρ, παρά καλεσμένο σε ένα κοκτέιλ πάρτι. Θυμηθείτε, όλα είναι ζήτημα ισορροπίας.
Ο Ernest Hemingway παρέα με φίλους σε ένα μπαρ
Κλείνοντας, να δηλώσω θέλω πως ενώ όλα τα παραπάνω θεωρούνται κανόνες, που βοηθούν συνήθως εκείνους που δεν έχουν ασχοληθεί ιδιαίτερα με το προσωπικό τους στιλ ή/και την ετικέτα στην ένδυση, τα πιο εξαιρετικά και to-the-point ντυσίματα τα έχω δει σε ανθρώπους που έχουν καταφέρει να τους σπάσουν, υποστηρίζοντας ένα απόλυτα προσωπικό, ξεχωριστό στιλ, το οποίο όμως τελικά δείχνει αρμονικό, ισορροπημένο και μελετημένο.
Γιατί το cocktail dress code, στην ουσία του, δεν είναι ένα αυστηρό σύνολο κανόνων, αλλά μια εξισορρόπηση μεταξύ κομψότητας και άνεσης, μεταξύ φόρμας και ελευθερίας. Δεν αφορά απλώς το τι φοράμε, αλλά το πώς το φοράμε και το πώς το υποστηρίζουμε. Και τελικά, σε ένα κόσμο όπου η προχειρότητα κερδίζει συνεχώς έδαφος, ένα καλοστημένο outfit είναι μια δήλωση χαρακτήρα, μια μικρή πράξη φινέτσας και σεβασμού – τόσο προς τους άλλους, όσο και προς τον εαυτό μας.
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΕΓΡΑΨΕ
