Αλτρουισμός στα μπαρ

Ήταν περίπου στο 1850 όταν ξεκίνησε η χρυσή εποχή των κοκτέιλ και το μπαρ έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας για πολλούς, κυρίως στις ΗΠΑ. Ίσως επειδή ο ανεκπαίδευτος τότε ουρανίσκος του απλού κοινού απαιτούσε κάτι νέο, κάτι που θα τον έβγαζε από τη μονοτονία του ουίσκι και της μπίρας, και σίγουρα θα ήταν πιο ασφαλές από το νερό της εποχής… Στην ήπειρο των ευκαιριών τότε, δημιουργήθηκε το πρώτο «κίνημα» νέων μπαρτέντερ και αποσταγματοποιών, που ως στόχο είχε τη διαφοροποίηση και την ανάπτυξη ενός νέου κλάδου της ποτογραφίας, ο οποίος έμελλε να ταράξει την έως τότε μονοτονία.

Πολλοί, κυρίως πριν την ποτοαπαγόρευση, άρχισαν να εφευρίσκουν αυτό που σήμερα εμείς ορίζουμε ως κλασικό κοκτέιλ. Γράφτηκαν δεκάδες εγχειρίδια για μπαρτέντερ, με συνταγές για παντς, μπίτερς, εκχυλίσματα, σόδες, ζεστά κοκτέιλ, ακόμα και τα εργαλεία που έπρεπε να έχει το μπαρ και κάθε επαγγελματίας του χώρου που σεβόταν τον εαυτό του. Όλα αυτά, μπήκαν σε κατηγορίες και κάπως έτσι, άρχισε να υπάρχει μια «τάξη».

Οι άνθρωποι άρχισαν να είναι ευεπήφοροι στο αλκοόλ και στην κατάχρηση, έπειτα το πολέμησαν, ώσπου έφτασε να απαγορευτεί. Αυτή είναι μια σύντομη ιστορία που περιγράφει τι συνέβη τότε στην άλλη μεριά του ατλαντικού.

Αλτρουισμός είναι η λύση

Εκατό χρόνια μετά, κι ενώ η τεχνολογία έχει προχωρήσει ραγδαία, τολμώ να πω πως βρισκόμαστε στην επαναδημιουργία του ίδιου κινήματος. Ο μπαρτέντερ πλέον λέγεται αναμειγνυολόγος, έχει εργαλεία που κοστίζουν εκατοντάδες ευρώ, το διαδύκτιο, την επιστήμη στο πλευρό του, επενδυτές και φυσικά το κοινό για να τον υποστηρίξει. Τα παλιά βιβλία επανεκδόθηκαν και γράφτηκαν και χιλιάδες νέα, είτε στοχευμένα σε κάποιο πολύ λεπτό θέμα, όπως τα βότανα ή ο πάγος, είτε εγχειρίδια που, πέρα από συνταγές, αναφέρουν και πολλές τεχνικές για να δημιουργήσει κανείς κάτι δικό του. Εδώ κάπου είναι που μπορώ να αναφωνήσω από χαρά.

Μου έρχεται στο νου η έννοια αλτρουισμός. Μια έννοια μάλλον ξεχασμένη από τους ανθρώπους της σύγχρονης εστίασης. Κι αναρωτιέμαι: θα ήταν τόσο κακό να υπήρχε φιλαλληλία στα μπαρ; Θα ήταν ζημιογόνα μια σχέση με το διπλανό μαγαζί, ή η συνεργασία δύο αναμειγνυολόγων; Μήπως το να παραδεχτεί ένας μπαρτέντερ πως η συνταγή ενός φοβερού κοκτέιλ δεν είναι δική του, θα τον μειώσει στα μάτια των καλεσμένων του; Όχι, όχι και πάλι όχι.

Μόνοι μας έχουμε φτάσει σε ένα πολύ καλό επίπεδο για τα δεδομένα της εποχής και πάντα σε σχέση με τις άλλες χώρες καθώς και με τις λειτουργικές και κοινωνικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Αναρωτιέμαι λοιπόν τι θα μπορούσαμε να καταφέρουμε όλοι μαζί, ο ένας δίπλα στον άλλον, είτε αυτό λέγεται φαγητό, είτε κρασί, είτε κοκτέιλ. Στην τελική ο στόχος μας είναι να περάσουν οι καλεσμένοι μας όμορφες στιγμές, πίνοντας ή τρώγοντας, κάτι ωραίο, σε ένα ωραίο περιβάλλον. Κάνω λάθος;

All photos by Artemis Tsipi and Yiannis Papanastasopoulos for Bitterbooze.com