Περί Ιπποκράτειου Οίνου

Η αγάπη άργησε μια μέρα. Στην περίπτωση μας βέβαια δεν είναι η αγάπη που άργησε αλλά το επόμενο άρθρο γευστικού crash test μετά από το πολύ πετυχημένο The Gin Craze, που χρειάστηκε να περάσει ένας ολόκληρος χρόνος και ένας μήνας για να πραγματοποιηθεί. Τέλος καλό όλα καλά όμως, αφού αφιέρωσα εξ’ ολοκλήρου την προπερασμένη Κυριακή στην σπουδαιότερη μεταμοντέρνα ενσάρκωση του Ιπποκράτειου Οίνου, το γλυκό βερμούτ!

Ήταν κάτι λοιπόν που ήθελα από καιρό, μετά το προ διετίας άρθρο μου για τα αρωματισμένα κρασιά, και να που ήρθε για να εγκαινιάσει το καταπληκτικό πατάρι του νέου μου μαγαζιού, του Osterman Bar & Dining Room. Εκεί βρέθηκα μαζί με τον καλό φίλο Δημήτρη Κιάκο από το Gin Joint, παρών και στην πρώτη γευσιγνωσία, και αποφασίσαμε να ζητήσουμε τη βοήθεια μερικών σοβαρών επαγγελματιών του χώρου. Ο παλιόφιλος και παλιός συνεργάτης Γιάννης Αλεξόπουλος (που τώρα διαπρέπει στο Cinco) ήταν ο πρώτος που μου ήρθε στο νου. O Διονύσης Πολλάτος από το El Rey Alobar ήταν ο επόμενος αξιότιμος συνάδελφος που μου έκανε την τιμή να παραβρεθεί. Και φυσικά κατάφερα και αξιοποίησα τις πολύτιμες γνώσεις και ικανότητες και της Χρύσας Γιατρά ως οινολόγου που μου προσέφερε αφειδώς την Κυριακή της. Την «παρέα» συμπλήρωσε ο γέρο-Βούλγαρης που για άλλη μία φορά μεγαλούργησε με τον φωτογραφικό του φακό!

Σκοπός μου ήταν να αναδείξω την διαφορετικότητα τριών γλυκών αρωματισμένων οίνων που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά έτσι ώστε την επόμενη φορά που θα παραγγείλεις ένα Νεγκρόνι να παραγγείλεις επώνυμα και το βερμούτ. Γιατί, όπως έχω ξαναγράψει, δεν υπάρχουν καλά και κακά ποτά, είναι όλα διαφορετικά. Έτσι, ετούτο το crash test θα περιελάμβανε γευστικές δοκιμές για το κάθε βερμούτ ξεχωριστά αλλά όπως και την άλλη φορά θα δοκιμάζαμε τους τρεις αρωματισμένους οίνους σε κλασσικά κοκτέιλ με βερμούτ.

Martini Rosso – 15% abv(Alcohol By Volume) – price: 11 € / 1 L

Μύτη: Καθαρή μύτη, μέτριας έντασης, με έντονο βοτανικό χαρακτήρα και ελαφρώς λουλουδάτο. Χαρακτηριστικά, έχουμε αρώματα ρίγανης, θυμαριού, χαρουπόμελου και γλυκόριζας.

Στόμα: Αρκετά πλαδαρό και υδαρές σώμα, χάνεται ο βοτανικός χαρακτήρας της μύτης και βγαίνει η έντονη γεύση της καραμέλας αλλά και μία ελαφριά υποψία κανέλας.

Συμπέρασμα: Αρκετά γλυκό προϊόν/εντυπωσιακή μύτη/ίσως χρειαζόταν μεγαλύτερη οξύτητα.   

Cocchi Storico Vermouth di Torino – 16% abv – sugar: 195 grams/L – price: 22.50 € / 700 ml

Μύτη: Καθαρή μύτη, μέτριας έντασης, με έντονα αρώματα εσπεριδοειδών και πιο συγκεκριμένα αυτά από τις φλούδες μικρών πορτοκαλιών, γλυκό του κουταλιού περγαμόντο, κακάο και μοσχολίβανο.

Στόμα: Παραπάνω από μέτριο σώμα, με μεταλλικό χαρακτήρα και νότες ψημένου σουσαμιού και μακριά επίγευση.

Συμπέρασμα: Εξαιρετικό βερμούτ, με μεγάλη πολυπλοκότητα.

Carpano Classico  – 16% abv – sugar: 184 grams/L – price: 12 € / 1 L

Μύτη: Καθαρή μύτη, μέτριας έντασης, με αρώματα διάφορων μούρων, αποξηραμένου σύκου, χουρμά, αψιθιάς και θυμαριού.

Στόμα: Μέτριο σώμα, με έντονη την γεύση φλούδας από γκρέιπφρουτ και ξηρών καρπών.

Συμπέρασμα: Πολύ καλό βερμούτ ειδικά αν αναλογιστεί κανείς την τιμή του που το κάνει πολύ καλό value for money.

Και αφού λοιπόν τελειώσαμε με τις γευστικές δοκιμές των τριών βερμούτ, είχε έρθει η ώρα που θα τα δοκιμάζαμε σε κλασσικά κοκτέιλ..

Negroni (30ml Greenall’s Gin, 30ml Campari, 30ml Sweet Vermouth – 20 times stirred)

Πρώτος ανέβηκε στα ‘’decks’’ o Δημήτρης Κιάκος, που μας ετοίμασε, με χειρουργική ακρίβεια, τρία Negroni, όπως μόνο εκείνος ξέρει! Τα συμπεράσματά μας; Στο Negroni με Martini Rosso η μύτη μας κάλυψε τα πάντα ενώ σε αυτό με Carpano Classico μας βγήκαν ξυλώδη γευστικά χαρακτηριστικά και ένα απότομο τελείωμα που έδειξε πως δεν είχαν ομογενοποιηθεί όπως έπρεπε όλα τα υλικά. Το Cocchi Vermouth di Torino βγήκε άτυπος νικητής κατά γενική ομολογία αφού «έφτιαξε» ένα Negroni με πιο στρογγυλεμένο γευστικό και αρωματικό αποτέλεσμα.

Manhattan (50ml Maker’s Mark, 25ml Sweet Vermouth, 2 dash Abbott’s Bitters – 30 times stirred)

Η αφεντιά μου κλήθηκε να ετοιμάσει έναν από τους βασιλιάδες των κλασσικών κοκτέιλ, το μεγάλο Manhattan. Και δεν ξέρω αν παρατήρησες τα Abbott’s bitters που γράφω πως χρησιμοποίησα αλλά σίγουρα δεν είναι τα αυθεντικά Abbott’s που κυκλοφορούσαν μέχρι περίπου τη δεκαετία του 50. Ο καλός μου φίλος και, εσχάτως, πρόεδρος της Ένωσης Μπαρτέντερ Ελλάδος, Γιάννης Κόλτσιος, μου έκανε δώρο ένα μπουκαλάκι από τα bitters που έφτιαξε προσπαθώντας να προσομοιώσει την αυθεντική συνταγή των bitters που χρησιμοποιήθηκαν στην πρώτη συνταγή του Manhattan.

Πίσω όμως στο Osterman και στα τρία Manhattan που έφτιαξα. Εδώ, η έντονα βοτανική μύτη του Martini ταίριαξε με το μπέρμπον και τα μπίτερς αλλά τα άλλα δύο βερμούτ συνέθεσαν ένα πιο ωραίο γευστικό αποτέλεσμα και πάλι, με αυτό του Carpano Classico να χαρακτηρίζεται πιο ισορροπημένο έναντι του πιο πλούσιου Cocchi.

Americano (30ml Campari, 30ml Sweet Vermouth, 120ml San Pellegrino – 10 times stirred)

Ο μεγάλος, στο μάτι αλλά και στην ουσία, Γιάννης Αλεξόπουλος πήρε θέση για να ετοιμάσει το απόλυτο απεριτίφ κοκτέιλ – το Americano. Τσάκωσε λοιπόν τρία ποτήρια και τις φιάλες με τα βερμούτ και ετοίμασε 3 γευστικότατα ποτά που φυσικά πήγαν «υπέρ πίστεως»… Εδώ είχαμε και την έκπληξη του Martini που παραλίγο να βγει νικητής με την έντονη μύτη του να κλέβει την παράσταση για άλλη μία φορά  αλλά δυστυχώς έχασε στα σημεία από το Carpano Classico που κατά γενική ομολογία έφτιαξε αυτό που λέμε ένα «τυπικό Americano». Στην δε περίπτωση του Cocchi είχαμε και πάλι ένα πλούσιο γευστικά αποτέλεσμα που όμως δεν μας ταίριαξε στον ελαφρύ χαρακτήρα του Americano.

Martinez (45ml Plymouth Gin, 45ml Sweet Vermouth, 2 dash Angostura bitters, 1 dash Maraschino liquer – 20 times stirred)

Τελευταίος αλλά φυσικά όχι χειρότερος, ο Διονύσης Πολλάτος από το El Rey Alobar, μας έφτιαξε το κοκτέιλ που δυσκολευτήκαμε περισσότερο από όλα για να βγάλουμε ξεκάθαρο νικητή. Το Martinez με Martini μας «έδωσε» ένα μπερδεμένο αρωματικά αποτέλεσμα και ολίγον τι λιγωτικό λόγω της περισσότερης ζάχαρης που είχε το βερμούτ. Το Carpano Classico έχασε στα σημεία προσφέροντας ένα διαφορετικό αποτέλεσμα από το αντίστοιχο εξαιρετικό του Cocchi. Πιο ξηρό και πιο στρογγυλεμένο γευστικά αυτό με το Vermouth di Torino λοιπόν, μας χάρισε ένα συγκλονιστικό Martinez που φυσικά το απολαύσαμε μέχρι τελευταίας γουλιάς..

Εν κατακλείδι, αν έπρεπε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα από αυτή την Κυριακή για τα τρία βερμούτ αυτά θα ήταν πως το μεν Martini, ένα κλασσικό βερμούτ, απευθύνεται στο πιο ευρύ καταναλωτικό κοινό λόγω της οικειότητας που έχει δημιουργήσει με αυτό και μπορεί να «δουλέψει» με λίγη σόδα ή σε ένα Americano.

Το Carpano Classico, ένα ποιοτικό βερμούτ, που και λόγω της χαμηλής του τιμής μπορεί να δουλευτεί πολύ άνετα σαν βερμούτ ροής σε μπαρ, μας έδωσε πιο πικρά αποτελέσματα και τυπικά γλυκού βερμούτ.

Από την άλλη, το Cocchi Storico Vermouth di Torino, αυτό το εξαιρετικό προϊόν, είναι ίσως το μοναδικό από τα τρία που μπορεί να καταναλωθεί και σκέτο, ελαφρώς κρύο και αποτελεί εγγύηση όταν αποφασίσεις να φτιάξεις κάποιο κοκτέιλ με βερμούτ. Μοναδικό, ίσως, μειονέκτημα η τιμή του αλλά έτσι είναι συνήθως τα σπουδαία ποτά, ακριβά…