Wine Jam αλά ελληνικά

Προ oλίγων ημερών πραγματοποιήθηκε μία έκθεση, ή με βάση την επικοινωνία των διοργανωτών, «η εκδήλωση ενός κινήματος-φεστιβάλ» που έχει ως σκοπό την προώθηση της κουλτούρας του κρασιού και ακούει στο όνομα Wine Jam.

Οι πληροφορίες που είχαν φτάσει στα αυτιά μας μιλούσαν, μεταξύ άλλων, για ένα διεθνές φαινόμενο wine coolness, που αντικαθιστά την πεπατημένη διαδικασία δοκιμής κρασιών και εισάγει τους καταναλωτές στον κόσμο του κρασιού μέσω μουσικής διαδικασίας και στοχευμένης προώθησης, επαναπροσδιορίζοντας το lifestyle του κρασιού και φέρνοντας παραγωγό και καταναλωτή πιο κοντά.

Το κοινό αναμένονταν να είναι στην πλειονότητά του νεαρό, η μουσική ζωντανή, το κέφι ακμαίο και γενικά όλοι είχαμε προετοιμαστεί για μια βραδιά ανέμελη με αφορμή και επίκεντρο το κρασί.

Wine Jam μπέρδεμα

Τα πράγματα όμως δεν ήταν ούτε όπως μας τα είπαν και ούτε όπως τα περιμέναμε. Στα σχετικά της διοργάνωσης, η συναυλία δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, και το μουσικό μέρος κάλυψε ένας ντιτζέι. Ο κόσμος από κάποια ώρα και μετά ήταν πάρα πολύς για τα τετραγωνικά του χώρου και τις εγκαταστάσεις του, όπως το κυλικείο, το οποίο ήταν χαμηλού επιπέδου και μάλλον ακριβό για τα δεδομένα.

Αναφορικά με τα στοιχειώδη τεχνικά χαρακτηριστικά που απαιτούνται για να δοκιμάσει και να απολαύσει κάποιος σωστά το κρασί του, έδειχναν να απουσιάζουν από την πρώτη κι όλας στιγμή. Με την πληρωμή στην είσοδο παραλάμβανες και ένα ποτήρι κρασιού, το οποίο πλήρωνες και αν το επέστρεφες έπαιρνες τα χρήματά σου πίσω. Ένα λάθος ποτήρι κακής ποιότητας σαν κι αυτό που συναντάς στις ταβέρνες. Και αν σας ακούγεται κάπως εμμονικό, καλό θα είναι να γίνει σαφές πως το σωστό ποτήρι κρασιού, δεν είναι ένα διακοσμητικό σκεύος, αλλά ένα εργαλείο, ένα μέσο να κατανοήσουμε και να απολαύσουμε όσο καλύτερα μπορούμε αυτό που βρίσκεται μέσα του. Αντίστοιχα προβληματικά ήταν και άλλα σκεύη όπως αυτό του πτυελοδοχείου το οποίο είχε αντικατασταθεί από μία κανάτα.

Το πιο δυσάρεστο όλων όμως ήταν πως, με ορισμένες εξαιρέσεις, από κάποια ώρα και μετά οι επισκέπτες, νεαροί όπως είπαμε οι περισσότεροι, είχαν υπερβεί την κατανάλωση που τους επέτρεπε για να επιστρέψουν ασφαλείς στα σπίτια τους. Το κόνσεπτ «φέρνουμε πιο κοντά τον κόσμο στο κρασί» είχε δώσει τη θέση του στο «σήμερα τα ήπια με ποιοτικό εμφιαλωμένο ελληνικό κρασί». Πολλοί από τους παραγωγούς αρνήθηκαν να σερβίρουν αυτούς που έκριναν πως δεν έπρεπε να καταναλώσουν άλλο κρασί εκείνο το βράδυ. Για να λέμε βέβαια την πικρή αλήθεια τέτοια φαινόμενα έχουν κάνει την εμφάνισή τους και σε μεγαλύτερου βεληνεκούς εκθέσεις. Η διαφορά όμως είναι πως εκεί συνήθως είναι ατυχή περιστατικά και συχνά χαρακτηρίζονται ως μη αποδεκτά, σε αντίθεση με το Wine Jam όπου το drinking status παρέπεμπε σε κάτι το διασκεδαστικό και το ανέμελο.

Wine Jam ξεμπέρδεμα

Αντίστοιχες πρωτοβουλίες στο εξωτερικό δείχνουν να είναι καλύτερα δουλεμένες και όχι επιπόλαια δημιουργημένες. Αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι είναι συνολικά αρνητικές ιδέες και δράσεις που έχουν τη, ρομαντική για πολλούς, αλλά φιλόδοξη τοποθέτηση πως το κρασί θα πρέπει ενίοτε ή συνολικά να αποβάλλει στο σνομπ προφίλ του και να επανασυστηθεί στο κοινό ως αγαθό, αλλά κυρίως ως κουλτούρα.

Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, υπάρχει έντονος προσανατολισμός προς αυτήν την κατεύθυνση. Αρχής γενομένης από τη δημιουργία των wine bar, το εθιμοτυπικό πρωτόκολλο επαναπροσδιορίστηκε σε σχέση με τις προωθητικές ενέργειες και τακτικές προσεγγίσεις του καταναλωτή και όλα έγιναν -με προσπάθεια και δουλειά- πιο ευχάριστα.

Ο κόσμος ανταποκρίθηκε σε αυτό το κάλεσμα και εντάχθηκε ενεργά στις οινικές περιπέτειες. Τη σκυτάλη πήραν και τα μπαρ, που φρόντισαν τις λίστες τους και έδωσαν αξιοπρεπείς επιλογές. Αντίστοιχα δραστηριοποιήθηκαν τα εστιατόρια και οι κάβες, ακόμα και το απόρθητο κάστρο των σούπερ μάρκετ, φρόντισαν το ποιοτικό ελληνικό κρασί να έρθει πιο κοντά στο κοινό.

Συνολικά, ο τρόπος όμως με τον οποίο το κρασί βρέθηκε σε περισσότερους χώρους δεν ήταν επειδή το ίδιο το προϊόν έκανε εκπτώσεις στην ποιότητά του, αλλά επειδή όλοι όσοι έλαβαν μέρος, ενημερώθηκαν και δούλεψαν σκληρά. Και είχαν μία ιδέα να ευχαριστήσουν το κοινό, αλλά την ίδια στιγμή να μην μειώσουν το προϊόν τους.

Η χαλαρότητα όμως είναι μια άποψη που συχνά μπερδεύεται με το «χύμα». Και το χύμα στο κρασί δεν το θέλουμε. Το θέλουμε;