Vinsanto: Ένα γλυκό κρασί, όχι σαν όλα τα άλλα

Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν περίπου 15 χρονών. Εκείνη την περίοδο, τον πατέρα μου τον έβλεπα τις Κυριακές και αν… Καθώς μεγάλωνα και έμπαινα στην καρδιά της εφηβείας, μπορεί να ήταν και κάθε δεύτερη Κυριακή ή μια φορά το μήνα. Με τα μυαλά που κουβαλούσαμε κι οι δύο τότε, ήμασταν πολύ ευχαριστημένοι. Μια από αυτές τις Κυριακές δε, ο πατέρας μου κανόνισε ένα επαγγελματικό τραπέζωμα, σε έναν συνεργάτη, με τις γυναίκες τους και μάλιστα σε μια ταβέρνα γνωστών. Με ένα σμπάρο, τρία τρυγόνια δηλαδή. Βεβαίως στο τραπέζι βαριόμουν, και έτσι όταν κάθισε ο ιδιοκτήτης δίπλα μου, ο κυρ-Γιάννης, άρχισα να μιλάω μαζί του. Πίναμε τα κρασάκια μας, ποτηράκι-ποτηράκι, γίναμε ντίρλα και με τα πολλά αρχίσαμε να τραγουδάμε “Το κελί 33”. Το επαγγελματικό δείπνο έγινε πανηγύρι και όταν γύρισα στη μάνα μου, ξέρναγα. Με ένα σμπάρο, τρία τριγόνια κι εγώ…

Τώρα που σας είπα αυτή την ωραία ιστορία, θα ήθελα να σας πω και κάτι μελοδραματικό, του τύπου “αυτή η εμπειρία με στιγμάτισε” και άλλα τέτοια και ότι φταίνε τα παιδικά τραύματα που δεν μου αρέσει το κρασί. Αλλά δεν είναι έτσι. Άλλωστε μου αρέσει το κρασί, αλλά δεν το επιλέγω για ποτό μου. Δεν είναι η προτίμησή μου. Το αποφεύγω και μάλιστα ξέρω το γιατί. Είναι πολύ περίτεχνο για μένα. Εμένα, που δεν καταναλώνω σα γευσιγνώστης, αλλά και ούτε σα χαβούζα.

Πλην όμως, με την εμπλοκή μου στο BitterBooze έχω “αναγκαστεί”, όχι απλά να καταναλώσω κρασί, αλλά και να το σχολιάσω, και μάλιστα σε γευσιγνωσίες. Εκεί τουλάχιστον όμως, του δίνεται η σημασία που του αξίζει, και όταν κάποιος σαν εμένα έχει την τύχη να βρίσκεται παρέα με ρέκτες της γεύσης, όπως είναι η Θάλεια Τσιχλάκη, ο Θεόδωρος Λέλεκας -που ευγενικά μας φιλοξένησε σπίτι του, ο Παύλος Γεωργιάδης και ο τρις καλύτερος Έλληνας Σομελιέ (’11, ’12, ’14) και νικητής του International Sommelier Award 2014, Νικόλας Γιαννόπουλος, τότε η εμπειρία είναι μοναδική. Ήταν κι ο Κοροβέσης εκεί, αλλά μην το κάνουμε θέμα.

Όντας άσχετος, μου ήταν αδύνατο να καταλάβω γιατί ο Γιάννης θεωρούσε πολύ σημαντική τη γευσιγνωσία του Βινσάντο, για το οποίο εγώ ήξερα απλά ότι είναι ένα γλυκό κρασί από τη Σαντορίνη -το οποίο αν μη τι άλλο, οι περισσότεροι έχουν δοκιμάσει σε κάποια κηδεία ή μνημόσυνο. Όταν βεβαίως μου είπαν ότι η συγκεκριμένη κάθετη δοκιμή δεν έχει ματαξαναγίνει ποτέ -πιθανότατα σε ολόκληρη τη χώρα, σε ολόκληρο τον κόσμο, σ’όλο τον γαλαξία- κατάλαβα απόλυτα γιατί υπήρξε τέτοια επιμονή. Ακόμα περισσότερο, αφού χάρη στην ομάδα της SantoWines είχαμε αποκτήσει έμπρακτα τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε συνολικά εννέα εσοδείες, από το 1995 έως και το 2006.

Μπόρεσα να καταλάβω απόλυτα όμως, κατά τη διάρκεια της ίδιας της δοκιμής. Αν ήμουν μόνος μου, μάλλον θα περνούσε απαρατήρητο, αφού θα θεωρούσα ότι υπερβάλω. Δεν ήμουν όμως, και το γεγονός ότι τα Βινσάντο που δοκιμάσαμε κατάφεραν να εντυπωσιάσουν σύσσωμη την ομάδα του BitterBooze, δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Το μεγάλο γευστικό και αρωματικό εύρος που συναντήσαμε, είναι λογικό αν αναλογιστεί κανείς τα χρόνια στα οποία εκτίνεται η δοκιμή, με διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες, αλλά και διαφορές στην παραγωγή και την εμφιάλωση. Πέρα από τα τεχνικά, που ωραιότατα μας είχαν εξηγηθεί εδώ, εγώ μη έχοντας αρμοδιότητα, μπορώ να σας πω απλά ότι εξεπλάγην, και το λέω έτσι, για να μην χρησιμοποιήσω αγοραίες εκφράσεις.

Ουδέποτε περίμενα ότι αυτό το “γλυκό κρασί” που μάλλον το υποτιμούσα, θα έκρυβε τέτοιο γευστικό θησαυρό. Στις χρονιές που δοκιμάσαμε, υπήρχαν δείγματα εξαιρετικά, κρασιά που ακόμα τα θυμάμαι, απίστευτα ολοκληρωμένα και ισορροπημένα, με δυνατότητα παλαίωσης, αλλά κυρίως απολαυστικά να τα γεύεσαι. Για να μην σας τα λέω εγώ “παιδικά”, κατάφερα να υποκλέψω τις σημειώσεις των πιο αρμοδίων, τις οποίες και παραθέτω από το πιο νέο -κι ας είναι σχεδόν 10 χρονών, προς το παλαιότερο:

2006

Έχει εξελιγμένο χρώμα, με κλειστή, μάλλον ντροπαλή, αλλά και συμπυκνωμένη μύτη. Τα αρώματά του είναι ανθικά και βοτανικά, με το χαμομήλι και την ακακία να υπερισχύουν. Στο στόμα εντοπίζονται αρώματα μελιού και λιωμένου κεριού. Είναι ένα κρασί αρκετά πλούσιο στο στόμα, με ισορροπημένη γλύκα. Βαθμολογία: 3/5

2005

Οπάκ κεριμπαρένιο χρώμα, με περίτεχνες “μαονί” ανταύγειες. Έχει μύτη κλειστή, με τα αρώματα του καφέ, της μόκας και των αποξηραμένων φρούτων να υπερισχύουν. Υπάρχουν νύξεις κόλλας. Το σώμα του είναι πολύ γεμάτο, με πολύ γλυκό και έντονο στόμα με αρώματα μελιού, πετιμεζιού, κεριού, και καβουρδισμένων ξηρών καρπών. Η υψηλή οξύτητά του, ισορροπεί τη γλύκα, το πλούσιο σώμα και το θερμό αλκοόλ. Έχει πολύ μακρά επίγευση. Το κρασί χρειάζεται τουλάχιστον δέκα χρόνια για να αναδείξει τον πολύπλοκο χαρακτήρα του. Βαθμολογία: 4/5

2004

Το χρώμα του είναι οπάκ κεχριμπαρένιο με βιολετί ανταύγειες. Στη μύτη βγάζει αποξηραμένα ροδάκινα, βερίκοκα, κανέλλα και καφές, κάτι που συνολικά την καθιστά πολύπλοκη μύτη. Έχει πλούσιο και αρκετά γλυκό σώμα. Πολύπλοκος εμφανίζεται ο χαρακτήρας του και στο στόμα, με τις μαρμελάδες φρούτων, το μέλι και τους ξηρούς καρπούς να είναι τα εντονότερα στοιχεία. Το κρασί μπορεί να παλαιώσει τουλάχιστον για τα επόμενα οκτώ με δέκα χρόνια. Βαθμολογία: 4,5/5

2003

Έχει χρώμα ανοιχτό κεχριμπαρένιο, με πορτοκαλί ανταύγειες. Στη μύτη εντοπίζεται σταφίδα, καβουρδισμένοι ξηροί καρποί, καφές και μόκα, ενώ εντύπωση προκαλεί η απουσία του “φρούτου”. Συνολικά έχει αρκετά πλούσιο σώμα και μέτρια οξύτητα. Είναι ένα απολαυστικό κρασί τώρα, και θα συνεχίσει να είναι για τα επόμενα δύο με τρία χρόνια. Βαθμολογία: 3,5/5

2001

Το χρώμα του 2001 είναι βαθύ κεχριμπαρένιο με μαονί ανταύγειες. Η μύτη του είναι αρκετά κλειστή, αλλά μπορεί κανείς να αναγνωρίσει τη σταφίδα, το αποξηραμένο ροδάκινο, την κόλλα, την κανέλλα και το μοσχοκάρυδο. Στο στόμα είναι πολύ γενναιόδωρο στόμα, όντας θερμό, γλυκό και πλούσιο, αλλά έχει μέτρια πολυπλοκότητα και επίγευση. Βαθμολογία: 3/5

2000

Χρώμα οπάκ κεραμιδί με κεχριμπαρένιες ανταύγειες. Εξαιρετική, κομψή μύτη, ελαφρώς κλειστή. Ανθικά αρώματα από χαμομήλι και γιασεμί, με τον καφέ και τη μόκα να δίνουν το παρόν. Το στόμα είναι εξαιρετικό, απολαυστικό και ισορροπημένο, με πολύ μακρά επίγευση. Ένα πολύπλοκο κρασί, που έχει περιθώρια παλαίωσης για τουλάχιστον δέκα με δεκαπέντε χρόνια επιπλέον. Βαθμολογία: 4/5

1999

Έχει χρώμα μέτριο κεραμιδί με κεχριμπαρένιες ανταύγειες. Στο άρωμά του εντοπίζονται, καφές, μόκα και ξηροί καρποί. Έχει στόμα εξαιρετικό, ισορροπημένο, συμπυκνωμένο, πολύπλοκο και με πολύ μακρά επίγευση. Βαθμολογία: 4/5

1998

Η μύτη του είναι πυκνή μύτη και ντροπαλή. Βγάζει έντονα ξηρούς καρπούς και μαρμελάδα βερίκοκο. Το σώμα του είναι γεμάτο και αρκετά γλυκό. Έχει μακρά επίγευση, αλλά χαρακτηρίζεται από έλλειψη οξύτητας και ισορροπία. Βαθμολογία: 3/5

1995

Οπάκ μαονί χρώμα με καφέ ανταύγειες. Η μύτη είναι πυκνή και πολυδιάστατη, με αρώματα μελιού, κερήθρας, κομπόστας βερίκοκου, αποξηραμένου χαμομηλιού και τίλιου, με νύξεις καβουρδισμένου φουντουκιού και βανίλιας. Το στόμα είναι συμπυκνωμένο, πολύ γλυκό με αρκετή οξύτητα, που ισορροπεί το θερμό αλκοόλ, τη γλύκα και το πλούσιο στόμα. Βαθμολογία: 5/5