Το καλοκαιράκι στην Ακρογιαλιά

Είναι Αύγουστος, αγαπητές φίλες και φίλοι και στο ράδιο (ναι, ακούω ακόμα) παίζει Φατμέ και το γνωστό τραγούδι «Το καλοκαιράκι». Και ποιος δεν το χει σιγοτραγουδήσει και χορέψει. Ποιος δεν το χει τραγουδήσει μαζί με την παρέα του με μπύρα στο χέρι. Πολλοί ή μάλλον σχεδόν όλοι μας. Το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά λοιπόν και στο χέρι μας μια (ή περισσότερες) μπύρες. Ποιες θα μπορούσαν να είναι αυτές οι μπύρες;

Το καλοκαίρι που είναι συνδυασμένο με ελαφρά ρούχα και όξινα κοκτέιλ, για να είναι πιο ξεδιψαστικά σύμφωνα με πρόσφατη ραδιοφωνική τοποθέτηση του φίλτατου Ιωάννη, έχει και τις μπύρες του. Αυτές με τα λάιμ (ή μοσχολέμονα), που στις περισσότερες φορές ξεπετάγονται από κάτι δοχεία με πολικές θερμοκρασίες, τις οποίες ονομάζουμε κατάψυξη, και οδηγούν την επόμενη μέρα σίγουρα σε οδοντίατρο από τον πόνο που προκαλούν οι «γρανίτες» μπύρας. Αυτές τις μπύρες που είναι κυρίως εισαγωγής, τις ξέρουμε, τις έχουμε πιεί και ξαναπιεί, έχουμε αναθεματίσει (για να μην το πω χειρότερα) που υποπέσαμε για άλλη μια φορά στην ανάγκη τους και συνεχίζουμε.

Οι παραπάνω μπύρες ανήκουν στην κατηγορία των Lager. Οι γνωστότερη κατηγορία από όλες τις μπύρες στην χώρα μας και εκείνη που κάνει τις περισσότερες πωλήσεις παγκοσμίως. Ξανθές με αρώματα και γεύσεις κυρίως δημητριακών, με αρκετό ανθρακικό, με περίπου 4,5% ως 5,2% αλκοόλ. Τίποτα πολύπλοκο, τίποτα ψαγμένο. Υπάρχουν και κάποιες που για να κάνουν την διαφορά έχουν και επιπλέον αρώματα, όπως εκείνο της τεκίλας. Τώρα, πως γίνεται και κάποιοι που πίνουν τις συγκεκριμένες μπύρες να τις λένε και κορυφαίες, δεν το γνωρίζω. Μάλλον θα πρέπει να μελετηθούν σαν ιδιαίτερες περιπτώσεις…

Εξακολουθούμε να την θέλουμε απλά, κρύα! Μπορεί οι συγκεκριμένες μπύρες να μην έχουν πολυπλοκότητα αρωμάτων, μπορεί αυτές οι μπύρες να είναι απλά «η παρέα της χούφτας μας» γιατί δεν ξέρουμε και τι να κάνουμε τα χέρια μας πολλές φορές, αλλά όπως κάθε ποτό, αξίζουν προσοχή γιατί μετά η μπάλα παίρνει και τις άλλες, τις πιο ιδιαίτερες. Εννοείται ότι παγωμένα ποτήρια και τέτοιου είδους φιλοσοφίες λογοκρίνονται…

Για το καλοκαίρι αν θέλετε να ξεφύγετε από τα γνωστά και κλασικά, η προτάση μου είναι οι μπύρες με σιτάρι. Προτιμήστε τις ξανθές. Οι σκουρόχρωμες είναι πιο χειμερινές. Χρειάζονται λίγο κρύο. Ακολουθώντας την πρόταση μου, έχουμε την δυνατότητα να επιλέξουμε ανάμεσα σε πολλές χώρες και διαφορετικές ποσότητες σιταριού ή βύνης σιταριού στην μπύρα μας. Το σιτάρι στην Αγγλική είναι Wheat και στην Γερμανική Weizen (διαβάζεται Βάιτσεν). Επειδή αυτές οι μπύρες είναι πιο χλωμές (pale), πιο ανοιχτόχρωμες από το κλασικό ξανθό και μπορεί να φτάνουν μέχρι και το ελαφρώς λευκό, έχει επικρατήσει και η ονομασία τους σύμφωνα με το χρώμα, οπότε μπορεί να τις βρούμε ανάλογα την προέλευση τους και ως Weiss (Γερμανία), Wit (Βέλγιο), White (Βρετανόφωνες χώρες) και Blanche (Γαλλόφωνες). Πέρα από το συστατικό παραγωγής, οι συγκεκριμένες διαφέρουν από τις μπύρες Lager, ως προς τη μαγιά, αφού είναι αφροζύμωτες.

Στην Γερμανία, τις αφήνουν πολλές φορές με ιζήματα μαγιάς είτε στην φιάλη είτε στο βαρέλι. Τις απολαμβάνουν σε ένα ποτήρι που μοιάζει με βάζο. Δεν ξεπερνούν τα 5,5% αλκοόλ. Υπάρχουν πολλές γνωστές και ενδεικτικά αναφέρω τις Paulaner, Weihenstephan, Schneider, Erdinger κλπ. Αρώματα και γεύσεις που κυριαρχούν είναι το σιτάρι, το ροδάκινο, η μπανάνα και πολλές φορές μπαχαρικά όπως γαρύφαλλο.

Μιας και αναφέρθηκα σε γαρύφαλλο, ας πεταχτώ πιο δίπλα από την Γερμανία, στο Βέλγιο. Εκεί οι σιταρένιες έχουν πιο άσπρο χρώμα. Δεν έχουν ιζήματα μαγιάς, αλλά παράγονται με την προσθήκη αρκετών αρωματικών και μπαχαρικών, όπως το γαρύφαλλο και ο κόλιανδρος. Εδώ δεν έχουμε τα φρουτώδη αρώματα και γεύσεις όπως στις γερμανικές. Στις συγκεκριμένες μπύρες συναντάμε περισσότερο κιτρικά αρώματα και γεύσεις. Τα εσπεριδοειδή κυριαρχούν σ’ αυτές τις μπύρες γιατί χρησιμοποιούνται και φύλλα πικρών πορτοκαλιών για αρώματα και γεύσεις. Πιο γνωστή στην χώρα μας είναι η Hoegaarden.

Αν σκεφτούμε όμως ότι στο Βέλγιο μιλούν και γαλλικά, τότε θα πρέπει να αναφερθούμε και στην βέλγικη Grimbergen Blanche. Μια μπύρα που παράγεται με παραδοσιακή συνταγή η οποία κάποτε άνηκε σε μοναστήρι. Η Grimbergen έκανε μάλιστα την εμφάνιση της σε φιάλη, πριν μερικούς μήνες, σε ένα πολύ ωραίο event στο οποίο συμμετείχε και ο κος Bitterbooze ως Ambassador της αδελφής της, Grimbergen Double. Κλείνοντας την ομάδα αυτή να αναφερθώ και στην “Αμερικανιά”, τη μπύρα του μπλε φεγγαριού ή Blue Moon. Πρόκειται για μια American Wheat η οποία προτείνεται να σερβίρεται με μια φέτα πορτοκάλι στο ποτήρι. Κάτι λέγαμε στην αρχή για λάιμ…

Αν λοιπόν δεν σας έπεισα, να ξέρετε ότι μπορείτε να τις συνδυάσετε και με αρκετά δροσερά και light πιάτα, από ψάρι και κοτόπουλο μέχρι και σαλάτες με πορτοκάλι. Επίσης μπορείτε να τις δοκιμάσετε ως συστατικό σε κάποιο από τα κοκτέιλ σας. Αφού τις δοκιμάσετε μπορείτε να δώσετε και μια ευκαιρία στις αντίστοιχες μπύρες τις Ελλάδας. Έχετε δοκιμάσει μπύρα με περγαμόντο; Αν όχι αναζητείστε την Volkan Grey. Αυτά για τώρα. Τα λέμε σύντομα με κάτι νέο. Καλά να περνάτε στις παραλίες ή στην πόλη!