Θοδωρής Πύριλλος. Δυο λόγια πριν τον ημιτελικό.

Ο Θοδωρής Πύριλλος έχει γίνει αφορμή κατά καιρούς για ουκ ολίγα (διθυραμβικά) κείμενα. Και μπορεί ο περισσότερος κόσμος, που δεν έχει σχέση με το μπαρ να μην τον γνωρίζει, αφού ο ίδιος το έχει επιλέξει, αλλά όλος ο καλός ο κόσμος που εργάζεται εντός και πέριξ της βιομηχανίας του μπαρ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχει πολλούς λόγους για να τον γνωρίζει. Και τον γνωρίζει, πιστέψτε με.

Αθόρυβος και διακριτικός, όπως έχει χαρακτηριστεί κατά καιρούς, έχει καταφέρει να αποτελεί υπόδειγμα επαγγελματία, και σοβαρό πρότυπο για τους νεότερους. Ακούγεται για τη δουλειά του και μόνο, και όχι για την προσωπική του ζωή. Με τον Θοδωρή γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια, τόσα ώστε να μπορώ να δηλώσω με βεβαιότητα πως έχει παραμείνει πιστός στις αξίες του, μη έχοντας φθαρεί στο ελάχιστο όλα αυτά τα χρόνια.

Στην τελευταία χρονικά περίοδο, εργάζεται ως επικεφαλής μπαρτέντερ στο μπαρ του ξενοδοχείου A for Athens, δίνοντας μια άλλη διάσταση στην εν Ελλάδι hotel bar σκηνή, ενώ είναι συνιδιοκτήτης της εταιρείας διοργάνωσης ιβέντ Barflies. Ο φετινός ελληνικός ημιτελικός του Bacardi Legacy έχει την τιμή να τον έχει στο πάνελ της κριτικής επιτροπής και εκείνος δηλώνει έτοιμος να την επιλογή των φιναλίστ. Λίγο πριν τον ημιτελικό βρεθήκαμε και τα είπαμε…

 Γ.Κ.: Ποια ήταν η πρώτη βάρδια που θυμάστε σε επιχείρηση εστίασης, ποια ήταν αυτή η επιχείρηση, και τι θυμάστε από εκείνη τη φορά;

Θ.Π.: Θυμάμαι την πρώτη μου βάρδια… Το καλοκαίρι του ‘97 στο Φοίνικα, ένα όμορφο κορίτσι μου ζήτησε μια Μαργαρίτα και μπήκε ο ιδιοκτήτης, ο φίλος Μάκης, να τη φτιάξει. Ταπεινωτική ήττα. Έπρεπε να μάθω τους κανόνες του παιχνιδιού.

Γ.Κ.: Φανταζόσασταν και επιθυμούσατε να φθάσετε κάποια στιγμή στο σημείο που έχετε φθάσει τώρα;

Θ.Π.: Δεν έχω φθάσει κάπου, το ταξίδι βρίσκεται σε εξέλιξη και είναι νωρίς να κάνουμε ταμείο. Είμαι ευγνώμων για όσα έχουν δει τα μάτια μου μέχρι τώρα.

Γ.Κ.: Σε ποια σημεία έχει αλλάξει η παγκόσμια, αλλά και η ελληνική σκηνή του μπαρ, αν έχει αλλάξει, τα τελευταία δέκα χρόνια;

Θ.Π.: Σίγουρα πίνουμε καλυτέρα ποτά, υπάρχουν μπαρ που προσφέρουν μοναδικές εμπειρίες στους επισκέπτες τους. Ο επαγγελματισμός των μπάρμαν έχει ανεβεί κατακόρυφα, όμως τείνει να κανιβαλίσει την ανθρώπινη επαφή. Είναι λεπτή η ισορροπία. Στα μπαρ ανθίζει ο έρωτας , γιατρεύονται οι πληγές, οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά.

Γ.Κ.: Υπάρχει νομίζετε κάποια παγκόσμια τάση στο μπαρ που θεωρείτε αδιανόητο να εφαρμοστεί επιτυχώς στην Ελλάδα και αν ναι, ποια είναι αυτή;

Θ.Π.: Θα πω απλά ότι οι τάσεις απαιτούν να είναι προετοιμασμένη η αγορά σου για να τις δεχτεί.

Γ.Κ.: Αν σας πρότεινε κάποιος να ανοίξετε ένα μπαρ, οπουδήποτε στον κόσμο, εκτός από την Ελλάδα, σε ποια χώρα και πόλη θα επιλέγατε να το κάνετε;

Θ.Π.: Δεν με βλέπω να φεύγω από εδώ. Μ’ αρέσει η Ελλάδα, να απολαμβάνω τα καλά της και όσο περνάει από το χέρι μου να  προσπαθώ για να βελτιωθούν τα κακά της.

Γ.Κ.: Πόσο σημαντικό είναι να λάβει μέρος κάποιος σε έναν διαγωνισμό για κοκτέιλ και τι θα πρέπει να θυσιάσει αν θέλει να επιτύχει, αλλά και μετά, σε περίπτωση που διακριθεί;

Θ.Π.: Οι διαγωνισμοί είναι σαν τις διπλωματικές εργασίες. Αν ασχοληθείς σοβαρά σε κάνουν καλύτερο επαγγελματία. Αν διακριθείς σου δίνουν βήμα, ο κόσμος είναι διατεθειμένος να σε ακούσει. Πρόσεχε τι λες λοιπόν, και παίξε τη μπάλα σου.

Γ.Κ.: Πόσο δύσκολο είναι να καταφέρει κάποιος να κληροδοτήσει μία συνταγή για κοκτέιλ; Πως φαντάζεστε εσείς το κοκτέιλ που θα κέρδιζε στον παγκόσμιο τελικό του Legacy αναφορικά με την κληρονομιά που θα αφήσει;

Θ.Π.: Αν ανατρέξεις στα κλασσικά κοκτέιλ, αυτά που άντεξαν στο χρόνο, παρατηρείς ότι η απλότητα είναι το στοιχείο που τα διακρίνει. Δύσκολο να ανακαλύψεις κάτι καινούργιο. Φαντάζομαι το νικητήριο κοκτέιλ σαν μια απλή ανάμειξη, έναν ευρηματικό συνδυασμό υλικών και sprezzatura, την πινελιά δηλαδή που βγάζει το χαρακτήρα του δημιουργού. Όπως μια φέτα δροσερό αγγουράκι σε ένα Νεγκρόνι, όπως το σησαμέλαιο του παγκόσμιου Gn Chan.

Γ.Κ.: Μπορεί η ελληνική σκηνή, ελλείψει πρότερης και ουσιαστικής κουλτούρας στο μπαρ, να γεννήσει παγκόσμια κοκτέιλ που θα μείνουν στην ιστορία; Μπορεί να αναδείξει ένα νικητή στο Bacardi Legacy;

Θ.Π.: Σιγά-σιγά μαθαίνουμε και εμείς τους κανόνες, είμαστε σε καλό δρόμο. Έκανε την αρχή ο υπέροχος Μανώλης Λυκιαρδόπουλος κερδίζοντας τον διαγωνισμό του Martini. Οι Clumsies έχουν κάνει την παγκόσμια σκηνή να παραμιλά. Ο Θάνος είναι ο αξιοθαύμαστος πρέσβης μας στο εξωτερικό και η αθηναϊκή σκηνή του μπαρ χαρακτηρίζεται ως μια από τις πιο λαμπερές στον κόσμο. Πιστεύω ότι θα ακολουθήσουν κ άλλες επιτυχίες , γιατί όχι και ένας Έλληνας, παγκόσμιος νικητής στο Legacy.

Γ.Κ.: Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητα ενός επιτυχημένου και άοκνου μπαρτέντερ, όπως εσείς, το 2016;

Θ.Π.: Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Δεν αισθάνομαι ότι έχω πετύχει κάτι σπουδαίο. Επέλεξα να ασχοληθώ επαγγελματικά ως μπάρμαν, άφησα τη νομική, και έδωσα όλο μου το είναι για να στηρίξω αυτή μου την απόφαση. Η τύχη με ανταμείβει ως τώρα για την προσπάθεια .Η οκνηρία ελλοχεύει, όποτε προσοχή, βάλτε στόχους. Όσο για την καθημερινότητά μου, πέρα από τον απαιτούμενο χρόνο που αφιερώνω στο A for Athens και στη Barflies, ενημερώνομαι και μελετάω για θέματα που έχουν να κάνουν με το μπαρ ή και όχι. Πίνω πολύ λιγότερο και δοκιμάζω πολύ περισσότερο. Οι βόλτες σε ωραία εστιατόρια και μπαρ είναι ευχάριστο μέρος της δουλειάς, όταν ο χρόνος το επιτρέπει. Ένας ενεργός μπαρτέντερ με 4 ή 5 βάρδιες τη βδομάδα πρέπει να φροντίζει τη φυσική σωματική του κατάσταση για να έχει αντοχές στην επίπονη ορθοστασία, οπότε δειλά-δειλά έβαλα τη γυμναστική στο πρόγραμμα και… so far so good. Που και που οφείλεις να κακομαθαίνεις και λίγο τον εαυτό σου: ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον (ίνδαλμα) όταν δεν προπονούσε τη United και έπαιρνε ρεπό από το σπίτι, παρακολουθούσε ιπποδρομίες, εμένα μου αρέσει η «μπαλίτσα».

Γ.Κ.: Που και πως φαντάζεστε τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια από τώρα; Πως θα είναι ο Θοδωρής Πύριλλος; 

Θ.Π.: Σε ένα μπαρ… Λίγο πιο γεροπαράξενος…(γέλια). Το πλάνο, αν πάει κατ’ ευχήν, είναι σε δέκα χρονιά να καταφέρω να μοιράζω το χρόνο μου στη δουλειά και σε πρόσωπα αγαπημένα. Αν πάλι δεν πάει, I will manage. Τύχη μου μ ακούς?

Θενκ γιου μίστερ Πύριλλος!