The Roaring 20’s

Η θορυβώδης δεκαετία του 1920. Με αυτή τη φράση μόνο μπόρεσαν μεταγενέστερα να περιγράψουν αυτή την όντως συγκλονιστική και γεμάτη συγκινήσεις δεκαετία και έτσι τιτλοφορήθηκε η καταπληκτική ταινία του 1939 με πρωταγωνιστές τον ‘’σκληρό’’ Κάγκνεϊ και τον θρυλικό Μπόγκαρτ. Έτσι, λίγο μετά το τέλος του Α΄ παγκόσμιου πόλεμου στις ΗΠΑ, έχουμε την ποτοαπαγόρευση που έρχεται να χωρίσει στα 2 ένα έθνος που θέλει να διασκεδάσει. Και βέβαια το κάνει.

Τζαζ, Τσάρλεστον, παράνομη διακίνηση αλκοόλ γνωστή και ως bootlegging, δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, κοντές γυναικείες φούστες, flappers, οργανωμένο έγκλημα, Αλ Καπόνε, speakeasy bars, Αρ Ντεκό, ραδιόφωνο, κινηματογράφος, αυτοκίνητα, οικονομική άνοδος, είναι μερικές μόνο από τις λέξεις που χαρακτηρίζουν αυτή την πραγματικά ταραχώδη δεκαετία. Οι Αμερικάνοι, μία από τις πιο συντηρητικές κοινωνίες, επιτέλους το ‘’έριχναν έξω’’ και το έκαναν με την ψυχή τους.

Το απαγορευμένο είναι και πιο γλυκό λένε. Κατά συνέπεια, μπορεί το αμερικανικό κογκρέσο να ψήφισε και να προσπάθησε να εφαρμόσει την 18^η τροποποίηση του συντάγματος που επί της ουσίας απαγόρευε την παραγωγή, εμπορία και κατανάλωση αλκοόλ στις ΗΠΑ αλλά οι αμερικάνοι πολίτες και ο Αλ Καπόνε είχαν άλλη άποψη. Κρυμμένα μπαρ μέσα σε άλλες επιχειρήσεις ή σπίτια θα προσέφεραν στους αμερικάνους αυτό που είχαν ανάγκη μετά από τον πόλεμο, άφθονο αλκοόλ. Βέβαια, αυτές οι απαγορευμένες επιχειρήσεις λειτουργούσαν σαν πυρήνας και για άλλες δραστηριότητες, παράνομες συνήθως και αυτές: τζόγος, πορνεία, διακίνηση ναρκωτικών. Η αστυνομία είχε βεβαίως ενεργό ρόλο αφού μεγάλα ποσά διακινούνταν μέσω αυτής είτε σαν αμοιβή για υπηρεσίες της είτε για να ‘’κάνει τα στραβά μάτια’’ σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις.

Κάποιοι λένε ότι η βιομηχανία των ποτών πήγε χρόνια πίσω κατά τη διάρκεια της ποτοαπαγόρευσης στις ΗΠΑ αφού το νοθευμένο ή το κακοφτιαγμένο αλκοόλ ήταν το μοναδικό που κατανάλωναν. Αποστακτήρια έκλεισαν και άνοιξαν αυτοσχέδια παρασκευαστήρια αλκοόλ χωρίς βέβαια την απαιτούμενη τεχνογνωσία και τις σωστές προδιαγραφές για την παραγωγή αλκοόλ. Κάποιοι άλλοι όμως υποστηρίζουν πως η ποτοαπαγόρευση μεγάλωσε τη δίψα για αλκοόλ και γιγάντωσε τη δημιουργικότητα των μπαρτέντερ στην παρασκευή κοκτέιλ αφού το τόσο κακό αλκοόλ έπρεπε να συνδυαστεί μαεστρικά με διάφορα υλικά για να γίνει εύγευστο και να καταναλωθεί ευχάριστα από τους πελάτες.

Παρόλα αυτά, η μοναδική διαφορά της ποτοαπαγόρευσης με το event που διοργάνωσε ο Δημήτρης Κιάκος, η Χριστίνα Μοάτσου και η ομάδα του Gin Joint την Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου ήταν η ποιότητα του αλκοόλ. Κι αυτό γιατί για μία νύχτα το Gin Joint έκλεισε τελείως τα ρολά και τις πόρτες του και διοργάνωσε μία ‘’invitations only’’ βραδιά, φόρο τιμής στα ‘’θορυβώδη 20’s’’ που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τις αντίστοιχες που στήνονταν τότε. Με αυστηρό dress code, πορτιέρη που σου ζητούσε κωδικό για να μπεις, 10 κοκτέιλ ημέρας με βάση το τζιν και τη σαμπάνια και τους πιο στιλάτους Αθηναίους και Αθηναίες να χορεύουν τσάρλεστον και σουίνγκ.

Penicillin, The Bees Knees, Dry Martini, Mint Julep, Aviation, The Perfect Gin & Tonic, Secret Champagne, French 75, Negroni, Puttin on the Ritz. Κλασσικά κοκτέιλ αλλά και κοκτέιλ της ομάδας του Gin Joint συνόδευσαν το εορταστικό κλίμα ενόψει Χριστουγέννων. Και μπορεί ο Κάγκνει να έλειπε από την παρέα αλλά ο Μπόγκαρτ ήταν εκεί, στην μεγάλη αφίσα του μαγαζιού από το θρυλικό Casablanca, να μας λέει: ‘’Of all the gin joints, in all the towns, in all the world she walks into mine’’.