Οι άγγελοι ζουν αναμεσά μας;

Οι περισσότεροι πότες έχουν τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους αναρωτηθεί κοιτώντας το ποτήρι τους ενώ πίνουν: ‘’μα που διάολο πήγε το ποτό μου, τρύπιο είναι το ποτήρι;’’. Το ίδιο πρόβλημα έχουν εδώ και πολλά χρόνια οι εταιρίες ποτών που βλέπουν το ουίσκι/ρούμι/κονιάκ/κτλ τους να εξατμίζεται κατά την διάρκεια της παλαίωσης.
Τι συμβαίνει; Σύμφωνα με την μυθολογία γύρω από το ουίσκι οι άγγελοι παίρνουν το μερίδιο τους. Σύμφωνα με την μυθολογία γύρω από το ρούμι ο διάβολος τους κλέβει το ρούμι. Αστείο; Καθόλου όταν για παράδειγμα το 2% του ουίσκι εξατμίζεται κάθε χρόνο από κάθε βαρέλι. Αυτό σημαίνει ότι σε μία δεκαετή παλαίωση περίπου 50 λίτρα χάνονται! Κι αυτό γιατί οι πολύ μικροί πόροι του βαρελιού που αφήνουν τον αέρα να μπει μέσα στο βαρέλι και να αλληλεπιδράσει με το απόσταγμα μας είναι οι ίδιοι που το αφήνουν να εξατμιστεί. Κι επειδή όλο αυτό εξαρτάται κυρίως από το κλίμα, σε χώρες με πιο τροπικό (ζέστη, υγρασία) αυτή η εξάτμιση μπορεί να φτάσει και το 20% ετησίως! Παρόλα αυτά, μπορεί στην Καραϊβική να χάνεται με πιο γοργούς ρυθμούς το ρούμι κατά την παλαίωση αλλά από την άλλη παλαιώνει και γρηγορότερα, συνέπεια και πάλι του κλίματος.!
Αυτό το ‘’μερίδιο των αγγέλων’’ λοιπόν είναι πλέον ο επίσημος όρος που χρησιμοποιούν στην βιομηχανία του ποτού για να περιγράψουν αυτή την εξάτμιση. Και πόσο ποιητικός είναι σαν όρος! Και έχει τόσο ενδιαφέρον όσο σχεδόν και τα βαρέλια ως μέσο παλαίωσης, που παρόλη την εξέλιξη της τεχνολογίας δεν έχει βρεθεί κάποιο σύγχρονο μέσο, και τα βαρέλια παραμένουν ο πιο αξιόπιστος τρόπος.
Τα τελευταία χρόνια, πολλές εταιρίες με ουίσκι ψάχνουν να βρουν ένα τρόπο για να αποτρέψουν αυτό το ‘’μερίδιο’’ χωρίς βέβαια να αλλοιώσουν τη γεύση. Συγκεκριμένα η Diageo, (που της ανήκουν αποστακτήρια όπως του Lagavullin, του Glenkitchie και του Talisker) βρήκε ότι τυλίγοντας πλαστική ταινία γύρω από τα βαρέλια μπορεί να γλυτώσει αυτό το ποσοστό εξάτμισης. Αν όντως επιβεβαιωθεί κάποιοι άγγελοι θα μείνουν διψασμένοι σίγουρα…
Και βέβαια, όπως ανέφερα και πριν, υπάρχουν πολλοί λόγοι που τα αποστάγματα παλαιώνουν σε ξύλινα βαρέλια και όχι σε γυάλινα ή σε πλαστικά. Το ξύλο απορροφάει κάποιες δυσάρεστες ενώσεις από το απόσταγμα όπως το θειάφι, του προσθέτει γεύση και βέβαια το κάνει να αλληλεπιδρά με το περιβάλλον προσθέτοντας του επιπλέον χαρακτήρα. Κατά συνέπεια, αυτή η εξάτμιση είναι απαραίτητη στην παλαίωση των αποσταγμάτων.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι που ‘’πίνουν – τρώνε’’ κατά τη διάρκεια της παλαίωσης εκτός από τους αγγέλους. Κι αυτοί δεν είναι άλλοι από τους μύκητες. Και συγκεκριμένα ο κύριος  Baudoinia compniacensis. Ο συγκεκριμένος κύριος λοιπόν τρέφεται με αιθανόλη (αλκοόλ δηλαδή), σε υγρή αλλά κυρίως σε αέρια μορφή. Κι αυτός είναι ο λόγος που γύρω από τα αποστακτήρια και από τις αποθήκες βαρελιών παλαίωσης παρατηρείται το φαινόμενο των μαύρων τοίχων και αντικειμένων. Το είδα άλλωστε κι εγώ κατά τη διάρκεια της επίσκεψης μου στο αποστακτήριο του Glenrothes. Ένα πιο φρικιάστικό θέαμα αφού συνορεύει με αυτό ένα νεκρόταφείο με αποτέλεσμα οι ταφόπλακες να έχουν γίνει κατάμαυρες όπως βλέπεις και στη φωτογραφία. Στην πραγματικότητα δεν είναι μπογιά αλλά αυτός ο μύκητας ο οποίος αναπτύσσεται επάνω στους τοίχους αφού ‘’κλέβει’’ λίγο από το μερίδιο αγγέλων για να ζήσει – εξαπλωθεί.
Πολλές μελέτες έχουν γίνει για να συνδέσουν επισήμως τα αποστακτήρια με αυτόν τον μύκητα, ύστερα κυρίως από καταγγελίες κατοίκων που είδαν τους τοίχους τους να γίνονται μαύροι από τη μούχλα αλλά για ένα ‘’περίεργο’’ λόγο αυτές δεν ευδοκίμησαν..
Νομίζω όλα αυτά προσθέτουν πόντους στο συμπέρασμα : ‘’τι ωραίος που είναι ο κόσμος των ποτών’’!