Το Παιδί του Σωλήνα

Ενημερώνω πως θα μπω σε θέματα δύσκολα και εκτός του μπαρ μα δε θα μακρηγορήσω.

Το πρώτο παιδί που γεννήθηκε από εξωσωματική γονιμοποίηση ήταν το 1978 στο Όλνταμ της Αγγλίας ενώ στην Ελλάδα γεννήθηκε το 13ο παιδί παγκοσμίως το 1982. Πλέον, είναι πολύ συνηθισμένες τέτοιες τεχνικές για γονείς που έχουν πρόβληματα τεκνοποίησης και πραγματοποιούνται συνεχώς. Τα παιδιά που προκύπτουν από τέτοιες τεχνικές γονιμοποίησης συνηθίζεται να αποκαλούνται «Παιδιά του Σωλήνα» και στην αρχή της εφαρμογής της τεχνικής αυτής μπορεί οι περισσότεροι να περίμεναν το ευτυχές, υπήρξαν όμως και περιπτώσεις τερατογενέσεων ή/και παρενεργειών στην μητέρα. (Αυτό το κρατάμε ως tip γιατί θα μας χρειαστεί παρακάτω).

Ο Τζίμης Πανούσης λοιπόν, και οι Μουσικές Ταξιαρχίες, την ίδια χρονιά που το πρώτο «Παιδί του Σωλήνα» γεννήθηκε στην Ελλάδα, κυκλοφόρησε δίσκο με ένα τραγούδι που χρησιμοποιεί το «Παιδί» για να περιγράψει την πολιτική κατάσταση εκείνης της εποχής. Έτσι λοιπόν κι εγώ, θα χρησιμοποιήσω το ίδιο «Παιδί» για να περιγράψω κάτι που κατά τη γνώμη μου πάει να γίνει με το ζόρι στην Ελλάδα της άνθισης του κοκτέιλ, τα Βραβεία Μπαρ. (Κάπου εδώ ανατρέχουμε και πάλι στο tip και υπενθυμίζουμε πως άλλοτε το αποτέλεσμα είναι… το ευτυχές, άλλοτε μιλάμε απλώς για τερατογένεση)

Δόθηκαν λοιπόν πριν μερικές ημέρες τα βραβεία μπαρ στους κατά γενική ομολογία άξιους νικητές.
Αν τώρα μ’ αφήσεις να σου εξηγήσω τα τι και τα πώς θα μας φάει όλη την ημέρα και έχουμε και δουλειές.

Γιατί σίγουρα καλή είναι η κριτική αλλά χωρίς προτάσεις δεν είναι δικαιολογημένη και επιπλέον αμφισβητούνται και τα κίνητρα αυτής (θα μας πουν και κομπλεξικούς κοινώς). Οπότε θα καταφύγω σε μια πιο safe λύση και θα παραθέσω συγκεκριμένες σκέψεις και ιδέες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον. Μην ξεχνάς πως κοινός σκοπός μας πρέπει να είναι το να πάμε αυτό το ριμάδι το επάγγελμα μπροστά – αυτός τουλάχιστον είναι ο δικός μου σκοπός. Επίσης, μην ξεχνάς πως τα γράφω αυτά έχοντας κερδίσει με το μπαρ μου (Σπίτι cocktail bar) τον τίτλο του Καλύτερου Νέου Μπαρ, οπότε το να αμφισβητώ την εγκυρότητα των φετινών βραβείων προφανώς και θεωρητικά δεν με συμφέρει.

Και πέρα από την εγκυρότητα της διαδικασίας των Βραβείων, θεωρούνται αυτά τελικά επιτυχημένα; Και εξηγούμαι: Πως γίνεται καταρχήν να θεωρείται επιτυχημένος ένας θεσμός βραβείων όταν από τους 1500 περίπου επαγγελματίες ψηφίζουν μόνο οι 200(περίπου); Επίσης, τελικά ποιο είναι το προφίλ αυτών που ψηφίζουν; Είναι η φίλη μου η Πέγκυ που της έταξα τσάμπα φρόουζεν στρόμπερι Νταικιρί και σε αντάλλαγμα θα με ψηφίσει; Είναι ο εργάτης από την απέναντι πολυκατοικία που πέρασε τυχαία από την έκθεση και του έδωσα ένα ψηφοδέλτιο; Ποιοι είναι αυτοί που ψήφισαν; Είναι τελικά τα βραβεία μπαρ μία Γιουροβίζιον του μπαρ; Ζορζ Μπαγκό, ντουζ πουάν!

Πως θα μπορέσει να θεωρηθεί λοιπόν επιτυχημένος αυτός ο θεσμός των βραβείων;
Να περάσει η διοργάνωση αυτού σε έναν ανεξάρτητο φορέα, για παράδειγμα σε ένα περιοδικό, όπως γίνεται στο εξωτερικό. Αυτό θα εγγυηθεί αντικειμενικότητα, σωστή οργάνωση και ξεκάθαρη προβολή των νικητών. Αυτό επίσης θα μπορέσει να εξασφαλίσει και χορηγούς για ουσιαστικά βραβεία, όχι απαραίτητα χρηματικά αλλά σαν επένδυση στην αξία του νικητή. Μία χορηγία σπουδών, ίσως επαγγελματικό εξοπλισμό μπαρ ή/και δημόσια προβολή ακόμα και στο εξωτερικό. Επίσης, να μπορούν να ψηφίζουν δημοσιογράφοι του χώρου, εταιρίες ποτών, ιδιοκτήτες μπαρ και καταξιωμένοι μπαρτέντερ όχι η Σάρα και η Μάρα που καμία σχέση δεν έχουν με τον χώρο.

When the going gets tough, the tough gets going. Αυτό είχε πει ο επιχειρηματίας και πρέσβης αλλά και πατέρας του John Kennedy, ο Joseph Kennedy και σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει πως όταν οι καταστάσεις δυσκολεύουν και οι δυνατοί δουλεύουν πιο σκληρά για να τα καταφέρουν. Έτσι κάνω εγώ, έτσι πρέπει να κάνουν και οι διοργανωτές αν θέλουν να είναι επιτυχημένοι. Γιατί καλά ήταν τα βραβεία την πρώτη χρονιά όταν το Bar Show ήταν ένα απλό πανηγυράκι, αλλά οι απαιτήσεις αυξάνονται χρόνο με το χρόνο και προχειρότητες, συντεχνιακές πρακτικές και ανοργανωσιές δεν επιτρέπονται. Και νομίζω πως όλοι πρέπει να είμαστε έτοιμοι να κάνουμε (αυτό)κριτική και όχι να ευλογούμε ο ένας τα γένια του άλλου.

Και για όσους ακόμη δεν κατάλαβαν, επανέρχομαι στην… κακή εκδοχή του «Παιδιού του Σωλήνα» -κοινώς το χώρο του ελληνικού bartending και παραθέτω απλώς τα γεγονότα. Και ο νοών νοείτω…

– Τα ψηφοδέλτια της πρώτης ημέρας ακυρώθηκαν κατά τη διάρκεια του Bar Show αφού όπως μας είπε ο διοργανωτής «έλειπε» τυπογραφικά μία κατηγορία. Κι έτσι, πολύ απλά, οι επαγγελματίες του χώρου που ψήφισαν την πρώτη ημέρα δεν ελήφθησαν ποτέ υπόψη .
– Επίσης, στο παρά πέντε τροποποιήθηκαν οι κανονισμοί της διαδικασίας. Οι περισσότεροι γνώριζαν (μεταξύ αυτών και εγώ) πως οι περσινοί νικητές δεν θα μπορούσαν να συμμετέχουν στην ψηφοφορία και σε όποιο ψηφοδέλτιο βρισκόταν όνομα τους στην ίδια κατηγορία με την περσινή, τότε αυτό το ψηφοδέλτιο θα θεωρείτο άκυρο. Ε, δεν το θέλαμε αυτό… και έτσι όλοι εμείς οι περσινοί νικητές, σπεύσαμε να ειδοποιήσουμε τους συναδέλφους μας να μην μας ψηφίσουν. Ε μετά… ξανασπεύσαμε να το πάρουμε πίσω γιατί λίγο πριν το Athens Bar Show αυτός ο κανονισμός άλλαξε με ειδοποιητήριο e-mail μόνο προς τους εγγεγραμμένους.

Τώρα αν όλο αυτό εσένα σου φαίνεται λογικό και σου διασφαλίζει την εγκυρότητα των αποτελεσμάτων τότε… λάθος μου. Είμαι κομπλεξικός και μπράβο μου που έχω το καλύτερο νέο μπαρ του 2012!
O tempora O mores!