Tales of Ales και μια καλοκαιρινή ιστορία
Κυριάκος Πιερράκος•Beer And The City
Ο μήνας Ιούλιος, το έτος 2018. Έχοντας ολοκληρώσει κάποιες επαγγελματικές υποχρεώσεις μου στο κέντρο της Αθήνας, αποφάσισα να κάνω μια μικρή βόλτα. Δυστυχώς ο καιρός διαφώνησε με τα σχέδια μου και το χειρότερο καλοκαιρινό μπουρίνι που έχω βιώσει εξελισσόταν με μανία γύρω μου. Ως δια μαγείας, ψάχνοντας κάπου να σωθώ μέχρι να ξαναθυμηθώ ότι βρίσκομαι στην καλοκαιρινή Αθήνα και όχι στο Εδιμβούργο, βρέθηκα έξω από ένα μαγαζί με την παραμυθένια επιγραφή Tales Of Ales.
Η σκέψη προφανής, η επιλογή πάρθηκε στο δευτερόλεπτο. Ανοίγοντας την μεγάλη ξύλινη πόρτα, ένιωσα μια μικρή αμηχανία. Ήμουν ο μοναδικός πελάτης – ίσως έφταιγε ότι ήταν μεσημέρι καθημερινής, ίσως ότι το Tales Of Ales είχε ανοίξει μόλις κάτι μέρες πριν και ακόμα βρισκόταν στα πρώτα του βήματα. Πίσω από την μπάρα βρίσκονταν δύο ιδιαίτερες παρουσίες: Μετέπειτα έμαθα πως τα ονόματά τους ήταν Κώστας και Άγις. Ο πρώτος, κλασσική φιγούρα που θα σου εξηγήσει την κάθε μικρή λεπτομέρεια στην μπίρα, ο δεύτερος με πολύ μακριά μαλλιά και μούσια, μάλλον θύμιζε δρυΐδη με σαφή κλίση προς τον μαγικό του ζύθο. Κάθισα στην μπάρα και οι πρώτες κουβέντες δεν άργησαν να έρθουν…
Δεν χρειάστηκαν παρά λίγα λεπτά για να καταλάβω πως από το πουθενά είχα πετύχει χρυσό. Στο μυαλό μου η έννοια του Beer Bar αφορά την ανταλλαγή απόψεων, την συντροφικότητα, την οικειότητα με κάποιο άτομο που πριν πέντε λεπτά δεν είχες ξαναδεί ποτέ σου. Αυτή την λογική ανέπτυξαν οι Βρετανοί στις παμπ εδώ και κάτι αιώνες, την ίδια λογική υποθέτω πως πρέπει να συνεχίσουμε να τιμούμε. Και φυσικά, το αυτονόητο, όλα αυτά να συνοδεύονται από εξαιρετική μπίρα.
Παρατηρώντας ενδελεχώς πίσω από την μπάρα αλλά και στα ψυγεία του μαγαζιού, διαπίστωσα πως οι διαθέσιμες επιλογές σε μπίρα καλύπτουν από τις βασικές ‘καθημερινές’ ανάγκες, μέχρι και τις πιο extreme επιθυμίες. Κοινώς, αποκλείεται να μην βρεις κάτι της αρεσκείας σου στο Tales Of Ales: πέρα από τις κλασσικές επιλογές Ελληνικών & ξένων Craft μικροζυθοποιΐων που πλέον κυκλοφορούν ευρέως στην χώρα μας, στο συγκεκριμένο μαγαζί γεύτηκα μέχρι και την Westvleteren 12, κοινώς μια θρυλική Trappist μπίρα από το Βέλγικο Αββαείο Saint-Sixtus. Δεν ξέρω εάν εμπνέονται από τις προσευχές τους ή έχουν κάποια Θεία φώτιση, αλλά σας διαβεβαιώνω πως οι μοναχοί εκεί ξέρουν να φτιάχνουν εκπληκτικά πολύπλοκη και εκλεπτυσμένη μπίρα.
Έχοντας λοιπόν καταναλώσει 2 pints, το μπουρίνι είχε ήδη περάσει. Ετοιμάζοντας να πληρώσω, σκεφτόμουν πόσο όμορφες είναι αυτές οι απροσδόκητες μικρές στιγμές χαράς που ανακαλύπτεις κάτι παντελώς τυχαία και η μέρα σου αλλάζει άρδην. Η κούραση της δουλειάς ανήκει στο παρελθόν, οι αρνητικές σκέψεις μετατρέπονται σε αισιοδοξία, η καλοκαιρινή βροχή έχει δώσει την θέση της στην ηλιοφάνεια. Φεύγοντας ευχαρίστησα τον Κώστα & τον Άγι για την παρέα με το κλασσικό ‘εις το επανιδείν’, υπόσχεση που τήρησα στο ακέραιο μελλοντικά. Μια μικρή ιστορία με ζύθο στο Tales Of Ales έλαβε τέλος, πολλές ακόμα εκτυλίσσονται καθημερινά…
Tales of Ales
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΕΓΡΑΨΕ
