Τα κρασιά που ξεχωρίσαμε τη χρονιά που φεύγει

Τα κρασιά που ξεχωρίσαμε – Λευτέρης Κανδύλης

Clos de Tart 1967

Βουργουνδία, Γαλλία

14% ABV, Ποικιλία: Pinot Noir

Πριν καιρό φιλοξένησα τον μετρ του είδους Jasper Morris MW, σε ένα μεγαλοπρεπές ιβέντ για να δοκιμάσουμε Βουργουνδίες σε βάθος εννέα δεκαετιών. Μια από αυτές χρονολογημένη το 1957.

«Δεν έχω ακούσει πολλά για το ’57», του εξηγούμαι.

«Ναι όντως, ήπια χρονιά. Με ψηλές οξύτητες και ‘δύσκολα’ κρασιά στην αρχή. Αλλά μην φοβάσαι οξύτητα στις Βουργουνδίες», μου απαντά. «Και παρεμπιπτόντως είναι η ‘χρονιά’ μου».

Τελικά το highlight της βραδιάς ήταν όντως το ’57 Clos St. Jacques Armand Rousseau.

Μερικούς μήνες μετά, ανέλαβα το ρίσκο να αγοράσω ένα Clos de Tart του ’67.

Μερικά couple of hundreds of pounds που λέμε και στο Ηνωμένο Βασίλειο, από χρονιά που δεν είχε τα εχέγγυα να αποδειχθεί τρανή, βλέπε 1969. Light, acidic vintage, διάβαζα τριγύρω. Εμένα όμως στριφογύριζαν στο μυαλό μου τα λόγια του Jasper.

F*ck it! I go for it. At least is couple of hundreds.

Οπότε ένα βράδυ, βλέπω έναν από τους sommelier μου να το έχουν μπροστά τους.

Πολλές ερωτήσεις πέρασαν από το μυαλό μου, αλλά αποφάσισα να μην τις κάνω. Ανυπομονούσα να δω τι εστί.

Λοιπόν, ήταν το κρασί που με έκανε να πιστέψω πως αν το δοκίμαζα τυφλά, χωρίς να μπορώ να δω το χρώμα του θα με έκανε να πιστέψω πως ήταν λευκό.

Μια σαγηνευτική Βουργουνδία, τόσο λουλουδάτη στη μύτη και με ένα χαρακτήρα που σε έκανε να νομίζεις πως επρόκειτο για λευκό κρασί. Νύξεις νεκταρινιού και φλοιού από ροδάκινο, με μια ακατανόητη αίσθηση λευκής σοκολάτας και φρούτων του δάσους, πολύ λίγη έως μηδαμινή φυτικότητα που διακρίνει την ποικιλία με τέτοιο βάθος παλαίωσης και με μια πραγματικά μεταξένια αίσθηση, με την οξύτητα να δίνει το υπόστρωμα για να διαρκέσει για αρκετά δευτερόλεπτα στη παλέτα. Η αίσθηση ήταν απερίγραπτη, πως μπορεί να είναι τόσο διαφορετικό, τόσο μεγαλειώδες, αναρωτήθηκα; Έμοιαζε με ποίημα, ένα πίνακα του Manet ή ένα κονσέρτο του Einaudi. Σκεφτόμουν πως θα ήθελα απλώς να το μυρίζω για ώρες, να θαυμάζω το μεγαλείο του που με έκανε να ταξιδεύω.

Γευστικός συνδυασμός:

Δεν ξέρω με τι θα το πρότεινα. Οι κλασικοί συνδυασμοί για Βουργουνδίες μιλάνε για κυνήγι, γήινα και αρκετά savoury πιάτα, αλλά μια τέτοια εκδοχή θα το υπερκάλυπτε, σκεφτόμουν.

Με αυτό το κρασί θα ήθελα ίσως κάτι πιο βελούδινο, ένα γουρουνάκι γάλακτος μαγειρεμένο με ροδάκινο και πουρέ από τοπιναμπούρ, να δίνουν παράλληλα την αρωματική διάσταση και την απαλή υφή που ταιριάζει στο κρασί.

Cheval Blanc 1959

Μπορντό, Γαλλία

Ποικιλίες: Cabernet Franc, Merlot, Cabernet Sauvignon

Όταν άνοιξα τη φιάλη του μυθικού Cheval Blanc του 1959, διαπίστωσα με θαυμασμό το βαθύ του χρώμα που κρατούσε ακόμα, κάνοντας το να μοιάζει πολύ πιο νεαρό από την πραγματική του ηλικία. Οι κεραμίδι νότες στο μηνίσκο σε προδιαθέτουν να πιστέψεις πως αυτή η κυρία τα έχει τα χρονάκια της αλλά πως δεν έχει χάσει καθόλου από τη λάμψη της.

Φέρνοντάς το κρασί στη μύτη, σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι αμέσως γιατί μπορεί μόνο να χαρακτηριστώ ως μυθικό.

Ένα κρεσέντο από ζωηρά αρώματα μαύρων φρούτων, ώριμα σε χαρακτήρα που προδίδουν τη ζεστασιά της χρονιάς, νότες τρούφας και καπνού, πιπέρι. Τόσο αρωματικό και πολύπλοκο στη μύτη που σε κάνει να σκέφτεσαι Βουργουνδία. Η κύρια μόλις σε έχει γοητεύσει και σε κάνει να θέλεις να επανέλθεις και να μυρίσεις το μεθυστικό της άρωμα. Η σιλουέτα της είναι κομψή, η απόλυτη ομορφιά του Cabernet Franc όταν έχει επιβάλλει το χαρακτήρα του στο blend. Απαλή στις κινήσεις της, μελωδική.

Μην ξεχνάμε πως προέρχεται από δύσκολο παρελθόν, ο χειμώνας του ’56 την έκανε λακωνική. Και αυτό σε κάνει να την αγαπήσεις ακόμα περισσότερο. Πως είναι όμως δυνατόν να είναι τόσο κομψή και ταυτόχρονα τόσο πολύπλοκη;

Η κουβέντα διαρκεί για ώρες και κάθε φορά που έρχεσαι κοντά της, τόσο πιο πολύ σε παρασέρνει σε χορό αισθήσεων. Τι ομορφιά!

Γευστικός συνδυασμός:

Πως μπορείς να συνδυάσεις κάτι τόσο όμορφο; Θα μπορούσα κάλλιστα να την έχω μόνη της. Μόνο κάτι εξίσου συναρπαστικό θα της ταίριαζε. Ένα prime rib Waguy beef, συνοδευόμενο από κόκκινες πιπεριές στη σχάρα με βασιλικό και αντζούγιες και με ένα Japanese style ζωμό από Shitake & Kombu για να δώσουν ακόμα μεγαλύτερη αίσθηση ουμάμι στο πιάτο.

Τι πιο απόλυτο, από αυτό το ντουέτο;

Ο Λευτέρης Κανδύλης κατέχει τον τίτλο του καλύτερου οινοχόου του Ηνωμένου Βασιλείου για το 2016, ενώ εργάζεται ως επικεφαλής οινοχόος στο members only ‘’67 Pall Mall wine club’’ στο Λονδίνο.