Surfer Maya: Επιστροφή… στο μέλλον!

Ένα ανατρεπτικό κείμενο γεμάτο μουσική, κινηματογράφο και γεύσεις -στα όρια του φανταστικού- για ένα ανατρεπτικό εγχείρημα, το Surfer Maya στη Θεσσαλονίκη.

“I Guess You Guys Aren’t Ready For That Yet. But Your Kids Are Gonna Love It.”

Βρισκόμαστε στο 1988, οι Pixies μόλις έχουν κυκλοφορήσει το πρώτο τους full length album (Surfer Rosa), φέρνοντας ένα αέρα φρεσκάδας και μια νέα δυναμική στα τραγουδιστικά μοτίβα της alternative rock σκηνής, συνδυάζοντας στοιχεία punk και surf rock.

Ο χρόνος φεύγει. Έχουμε μπει για τα καλά στο 1989. Στα τέλη του χρόνου στις κινηματογραφικές αίθουσες κάνει πρεμιέρα το πολυαναμενόμενο sequel του πολύ επιτυχημένου Back to the Future του 1985, με τους Michael Fox, στον ρόλο ενός μέσου  καλιφορνέζου έφηβου και Christopher Loyd, στον ρόλο του εκκεντρικού επιστήμονα, να μπλέκουν αμφότεροι σε νέες χωροχρονικές περιπέτειες.

Πως συνδέονται άραγε αυτές οι χωροχρονικές ασυναρτησίες ενός ρομαντικού συντάκτη αντί προλόγου, με την ουσία του κειμένου που δεν είναι άλλη από την παρουσίαση ενός ιδιαίτερού εστιατορίου γρήγορου φαγητού στην καρδία της Θεσσαλονίκης, για το οποίο τόσα έχουν γραφτεί για τον χαρακτήρα και τις γεύσεις του, τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του;

Κι όμως, ήταν τόσο δυνατοί οι συνειρμοί με το που πάτησα το πόδι μου στην πόρτα του Surfer Maya και αντάλλαξα τις πρώτες κουβέντες με τον Κώστα Καπετανάκη, που δεν θα μπορούσα με τίποτα να γράψω ένα ακόμη κείμενο περιγράφοντας περιβάλλον και γεύσεις, ταυτότητα και μεθόδους, υλικά και φιλοσοφία, έτσι κυνικά, χωρίς συναίσθημα, χωρίς να το χρωματίσω με μια μικρη παραμυθένια πινελιά.

Καταρχάς ο χώρος.

Αισθητική αμερικανικού diner της δεκαετίας του ‘80, επιγραφές neon σε αποχρώσεις του κίτρινου, μαζί με ροζ και μπλε διάσπαρτες πινελιές στον χώρο, ξύλινοι πάγκοι σε διαδοχικές σειρές, μικρές graffiti τοιχογραφίες και 80’s ήχοι να ξεπηδούν από τα ηχεία, επιβιβάζουν τον επισκέπτη απευθείας στην κάψουλα του χρόνου. Εάν υπήρχε κι ένα φλίπερ και οι πάγκοι ήταν ντυμένοι με δερμάτινες επενδύσεις διαφόρων χρωμάτων, τότε θα μιλούσαμε για το απόλυτο throw back to the Generation X decade. Το Back to the Future έθεσε το πρότυπο για τα ταξίδια στο χρόνο. Στο τέλος του έργου ο Marty παίζει το “Johnny B. Goode” του Chuck Berry για ένα κοινό του 1955 που δεν είναι έτοιμο για rock ‘n’ roll.

Έτσι και εν έτει 2021, το Surfer Maya παρουσίασε στο κοινό της Θεσσαλονίκης ένα μενού που πήγαινε πίσω στο χρόνο, για να επιστρέψει στο μέλλον θριαμβευτικά, μη γνωρίζοντας εάν το κοινό της πόλης θα ήταν έτοιμο να το αγκαλιάσει . Ένα χρόνο μετά, η επιτυχία του εγχειρήματος δικαιώνει την επιλογή αυτού του χωροχρονικού ταξιδιού και της επιστροφής στο μέλλον.

Η αρχή του ταξιδιού αγγίζει τις απαρχές της δημιουργίας. Εν αρχή ην ο άρτος.

Χειροποίητα προζυμένια ψωμιά αργής ωριμασης, ποντιακές πίτες (περέκ), ροδίτικες πίτες, μπαγκέτες, flatbreads, βουτυράτα μπριός, υπερνόστιμα salty doughnuts, cheesy burger buns, tacos, αλλά και υβριδικά σχήματα, σαν το TACROS -τραγανή ζύμη κρουασάν, γεμισμένο σαν tacos- συνθέτουν το ταξίδι στο παρελθόν και την επιστροφή στο μέλλον του ψωμιού, με συνταξιδιώτες πρώτης τάξεως υλικά που γεμίζουν το κάθε είδος και το μεταμορφώνουν σε μια λιχουδιά του δρόμου.

Από τα άγνωστα στους περισσοτέρους ποντιακά τυριά, κρεμώδη και σκληρά, αγελαδινά και κατσικίσια, με τα οποία γεμίζουν τα περέκ, μέχρι τον dry aged κιμά και το θεϊκό αγγουράκι τουρσί από έναν μικρό παραγωγό στην βόρεια Ελλάδα -ζήτησα ένα μπολάκι extra για να το απολαύσω μόνο του- για τα μπέργκερ, και από το χειροποίητο παστράμι μόσχου για το προζυμένιο ψωμί και το χειροποίητο επίσης μαριναρισμένο γύρο για τα tacos al pastor, μέχρι το πρόβειο και μοσχαρίσιο κεμπάπ από την Μακρακώμη Λαμίας για την μπαγκέτα, το pulled pork για τα doughnuts και το αστακό για το ντελικάτο lobster roll με το υπερβουτυρένιο μπριός, το απόλυτο west coast delicacy (Lobster Mac & Cheese).Το ταξίδι συμπληρώνεται με ψητά γλασαρισμένα κοτόπουλα, ταλιάτες από προβατίνα στην σχάρα, tacos σε διάφορες γεύσεις με την surf & turf επιλογή με φιλέτο μόσχου και τόνου, μαγιονέζα αντζούγιας και πίκλα σιναπιού που σε κερδίζουν, αλλά και σαλάτες και flatbreads με παλαιωμένη φέτα, σπανάκι, ψητά τοματίνια και μυρωδικά, για μια πιο herbivore εμπειρία.

Ταξίδι όμως χωρίς την συντροφιά μιας αιθέριας, κρεμώδους ή πιο ρευστής παρουσίας που σε υποδέχεται καθώς δαγκώνεις την πρώτη σου μπουκιά δεν γίνεται. Χειροποίητη μουσταρδα, χειροποίητη horseradish mayo, καθως και μαγιονέζα μαύρου πιπεριού, mango salsa και αυθεντική sriracha, είναι κάποιες από τις παρουσίες που συμπληρώνουν την γευστική εικόνα των πιάτων μαζί με λογίων λογιών πίκλες, μυρωδικά, λαχανικά και φρούτα.

Και όταν πλέον έχεις χορτάσει την καρνιβορική (sic) σου αυταρέσκεια, έρχεται η συνεργασία με τον γνωστό ζαχαροπλάστη Γιώργο Αυγέρο να σε γλυκάνει με μια ανατρεπτική γαλατόπιτα με ζύμη κρουασάν την οποία αποκλείεται να θες να μοιραστείς με κανέναν. Την κρύβεις, μεταφορικά, στον κόρφο σου και την γεύεσαι μόνος σου.

Ναι, το ξέρω ότι κάπου εδώ θα έχεις διψάσει. Ο μπαρτέντερ Αλέξανδρος Σουρμπάτης έχει δημιουργήσει μια λίστα με πολύ ενδιαφέροντα κοκτέιλ για το Surfer Maya. Δοκίμασα μια ελαφρώς καπνιστή, ξηροκαρπάτη και φρουτένια Μαργαρίτα, πραγματικά mama mia, καθώς και ένα κερασένιο Negroni-in-a-bottle, ακούγοντας το Message in a Bottle από τους Police.

Και επειδή το εν λόγω κείμενο ξεκίνησε με μια αναφορά στους Pixies, δεν θα μπορούσε να κλείσει αλλιώς. Μπορεί τα αδέλφια Καπετανάκη (Κώστας και Γιάννης) και η Μαρία Σμπίλη να μην βάφτισαν το μαγαζί Surfer Rosa, αλλά Surfer Maya, εγώ όμως θα κλέψω δυο στίχους από το τραγούδι του προαναφερθέντος δίσκου και θα κλείσω γράφοντας:

Θα παραμείνουμε καλομαθημένοι

Θα μείνουμε καλοφαγωμένοι

Ευχαριστώ για την ανάγνωση.