Stroh: το ποτό που οι Αυστριακοί βάπτισαν ρούμι!

Θα μπορούσε να είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο. Και ακόμη μπορεί να είναι για όλους όσοι γνωρίζουν πως ένα από τα εθνικά αποστάγματα της Αυστρίας είναι ένα… ρούμι! Όμως όπως συμβαίνει στις περισσότερες από τις τόσο «εύκολες» και κατηγορηματικές δηλώσεις, υπάρχει ένα «ναι μεν, αλλά». Στην προκειμένη περίπτωση, το Stroh Inländer Rum, όντως αποτελεί σήμερα ένα από τα εθνικά αποστάγματα της Αυστρίας που εξάγεται σε όλο τον κόσμο, ενώ από το 2008 διαθέτει και χαρακτηρισμό προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης. Διανέμεται ως ρούμι –ή για την ακρίβεια, ως Inländer Rum– χωρίς όμως να διαθέτει κανένα από τα βασικά χαρακτηριστικά που συνηθίζεται να έχουν τα ρούμια.

Πίσω στην εποχή της πάλαι ποτέ κραταιάς ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας, όπου ζαχαροκάλαμα καλλιεργούντο στις τροπικές αποικίες της Καραϊβικής, οποιαδήποτε από τις «μεγάλες δυνάμεις», μπορούσε να εισάγει μελάσα ή απόσταγμα ζαχαροκάλαμου και να δημιουργήσει ό,τι πιο κοντινό στο παραδοσιακό ρούμι της Καραϊβικής, με αρκετά παραδείγματα brand, τα οποία προορίζονταν κυρίως για την ευρωπαϊκή αγορά, τα οποία υπήρχαν ή υπάρχουν ακόμη σε χώρες όπως η Ισπανία, η Αγγλία. Η Αυστρία όμως, καθώς δε διέθετε αποικίες στην Καραϊβική, δεν είχε καν δεσμούς με ασιατικές χώρες, όπως οι Φιλιππίνες, αποφάσισε να φτιάξει κάτι σαν ρούμι, το οποίο θα διανέμεται ως τέτοιο. Ο άνθρωπος που είχε τη φαεινή ιδέα ήταν ο Sebastian Stroh.

Ο Sebastian Stroh ξεκίνησε το 1832 παράγοντας υψηλόβαθμη αλκοόλη για τα πρώτα του ποτά. Το εργοστάσιό του στην κοιλάδα Λάβαντ, νότια της Αυστρίας στην περιοχή της Καρινθίας, ξεκίνησε με την παραγωγή σναπς και λικέρ, ποτά δηλαδή που συνήθιζαν να πίνουν στην κεντρική Ευρώπη και όταν πήρε φόρα, προσπάθησε να αναπαράγει τη γεύση του ρουμιού, χρησιμοποιώντας βότανα, μπαχαρικά και κάθε είδους χρωστική και αρωματική ουσία σε ουδέτερη αλκοόλη, ενώ αργότερα, έβαλε το χεράκι του –όχι ο ίδιος, οι απόγονοί του- για τη δημιουργία μπράντι. Σε όλες τις περιπτώσεις, η αλκοόλη που χρησιμοποιούσαν είχε ως πρώτη ύλη ζαχαρότευτλα. Το ρούμι πάντως που γεννήθηκε από την εταιρεία Stroh είχε τον χαρακτηρισμό Inländer, δηλαδή «εγχώριο», ώστε να ξεχωρίζει από τα εισαγόμενα της Καραϊβικής –ενδεχομένως και για να τονώνει το πατριωτικό ηθικό των Αυστριακών.

Το Stroh, παρ’όλα αυτά, γύρω στα μέσα του 20^ου αιώνα καθιερώθηκε στην Αυστρία και από εκεί σε όλο τον κόσμο. Εμφιαλωνόταν σε μια χαρακτηριστική λόγω σχήματος φιάλη, η οποία προσομοίαζε τα φλασκιά που χρησιμοποιούσαν στην ποτοαπαγόρευση και σε μερικές περιπτώσεις διέθετε και flip top για καπάκι, όπως κάποιες γερμανικές μπίρες, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης της φιάλης. Σαφέστατα, το πιο διακριτό χαρακτηριστικό του, κάτι που τεχνηέντως δεν ανέφερα μέχρι εδώ, ήταν πως η πιο γνωστή του έκφραση, διέθετε 80% αλκοολικούς βαθμούς! Ναι, σωστά διαβάσατε!

Καθώς οι αλκοολικοί του βαθμοί ήταν τόσο υψηλοί, το «ρούμι» δεν πινόταν σκέτο, παρά μόνο ως συστατικό σε κοκτέιλ ή παντς ή βέβαια, στη ζαχαροπλαστική! Ως συστατικό για συνταγές ζαχαροπλαστικής ήρθε για πρώτη φορά και στην Ελλάδα, όταν το έφερε γνωστός Έλληνας ζαχαροπλάστης, την εποχή που οι συνταγές του έγραφαν στα συστατικά «μαύρο ρούμι» -ακόμα έτσι γράφουν.

Το Stroh όμως διέθετε κι άλλες εκφράσεις εκτός από το Stroh 80, στους 60 και στους 40 αλκοολικούς βαθμούς, ενώ το δεύτερο πιο γνωστό ποτό του brand ήταν το Stroh Jagertee, μια τοπική της περιοχής συνταγή για την οποία αναμειγνύεται το Stroh Inländer Rum με άλλες αρωματικές ουσίες και εκχύλισμα μαύρου τσαγιού, αρώματα εσπεριδοειδών, βανίλια, γαρύφαλλο και κανέλα. Το Stroh Jagertee αραιώνεται με ζεστό νερό σε αναλογία ένα προς τέσσερα ή προς πέντε κι έτσι, μια οικογένεια τεσσάρων ατόμων μπορεί κάλλιστα να πάει για κυνήγι ή για σκι στις αυστριακές Άλπεις και να «ζεσταίνεται» με Stroh Jagertee (αστείο)! Τη σειρά των διαφορετικών προϊόντων του brand συμπληρώνει και το Stroh Orange Punch, ένα τύπου παντς ποτό το οποίο και αυτό αραιώνεται με ζεστό νερό.

Αν πέσει κάποια φιάλη στα χέρια σας, όπως γράφω πιο πάνω, το ρούμι ΔΕΝ προτείνεται για κατανάλωση σκέτο. Ούτε καν ως σφηνάκι στο πλαίσιο κάποιου νεανικού «κατορθώματος». Το χρώμα, το άρωμά του και η γεύση του είναι όλα τεχνητά, κάτι που εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθένας. Έντονα αρώματα βερνικιού και καραμέλας, βανίλιας και βουτύρου, αρώματα που χρησιμοποιούνται μόνο για να δώσουν ένα έντονο αρωματικό προφίλ σε Μπαμπάδες με Ρούμι –το γνωστό γλυκό- σε κρέμες καραμελέ ή, όπως φανταστήκατε, για φλαμπέ παρασκευές, για κρεπ σουζέτ και Αλάσκα, όπως βέβαια και για έναν σωρό από παραδοσιακά, αυστριακά γλυκά.

Στο στόμα είναι σκέτο μπαρούτι, δε μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κανείς τίποτα άλλο πέρα από το έντονο κάψιμο που αισθάνεται και μουδιάζει τη γλώσσα και ολόκληρη τη στοματική του κοιλότητα, ενώ δεν είναι απορίας άξιο το ότι και η επίγευσή του, είναι πάρα πολύ σύντομη σε διάρκεια.

Από την Αυστρία λοιπόν, ίσως όχι με αγάπη, αφού δε ξέρω κάποιον που θα έδινε σε κάποιον που αγαπούσε να πιεί Stroh για να το απολαύσει, ένα ποτό το brand του οποίου, παρ’ όλα αυτά, έχει καταφέρει να αντέξει στις προκλήσεις της αγοράς όλα αυτά τα χρόνια, έχει επιβιώσει, ενώ η παραγωγή του υπολογίζεται σήμερα πως βρίσκεται στο μέγεθος «μερικων εκατομμυρίων φιαλών» προκειμένου να καλύπτει τις 40 διαφορετικές χώρες στις οποίες εξάγεται!