Κι όμως, κάποτε το Stinger έκανε καριέρα και στα ελληνικά μπαρ!

Ξενοδοχειακός μπάρμαν άνω των 45 που να σέβεται τον εαυτό του και να μη γνωρίζει να φτιάχνει το Stinger, ακόμη και στην Ελλάδα, σίγουρα δεν υπάρχει. Ανήκει στην κατηγορία εκείνη των κοκτέιλ τα οποία παρόλο που πρωτοανακατεύτηκαν στα τέλη του 19^ου αιώνα, έκαναν θραύση με την ευκολία στην παρασκευή τους και διαδόθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο, άφησαν αποτύπωμα βαθύ στην ποπ κουλτούρα και ήρθαν και στη χώρα μας με φόρα περί τη δεκαετία του ’70 και του ’80, προφανώς μέσα από τα προσεγμένα ξενοδοχεία, αλλά και τα νησιωτικά πιο ψαγμένα μπαράκια. Πόσο δύσκολο να ήταν άλλωστε να ανακατέψεις ή ακόμη και να χτυπήσεις, κονιάκ με λικέρ μέντας; Το Stinger αργότερα φυσικά ξεχάστηκε, μαζί με το Grasshoper που έγραφα πρόσφατα, το Godfather, το Kir Royale, το Rusty Nail. Αν είστε όμως τύπος που λιώνει για οτιδήποτε νοσταλγικό, πονηρές γεύσεις, αλλά και μια δόση μυστηρίου, τότε συνεχίστε να διαβάζετε τις γραμμές.

Οι ρίζες του

Στο εξαιρετικό βιβλίο του William Schmidt ‘’The Flowing Bowl – what and when to drink’’, εν έτει 1892, αναφέρει ένα κοκτέιλ με δύο μέρη κονιάκ, ένα μέρος λικέρ μέντας και λίγες ριξιές σιροπιού ζάχαρης. Δεν ήταν το Stinger, αλλά μάλλον ο πρόγονός του, το The Judge. Κάποιοι άλλοι λένε πως εκείνη την εποχή, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οι Παριζιάνοι ρουφούσαν ήδη Stinger στα εστιατόρια και στα σπίτια της καλής κοινωνίας, ως χωνευτικό μετά το γεύμα. Το ίδιο άλλωστε έκανε και η σοσιαλιτέ της Νέας Υόρκης – το Stinger έκανε την εμφάνισή του μετά το δείπνο. Μάλιστα σύμφωνα με τον Jerry Sullivan και το βιβλίο του ‘’The Drinks of Yesteryear: A Mixology’’ από το 1930, «όλος ο κόσμος έπινε Stinger πριν την Ποτοαπαγόρευση – όσο αταίριαστος κι αν φαινόταν ο γευστικός συνδυασμός!»

Credits για τη δημιουργία του Stinger παίρνει, σύμφωνα με άλλους και ο Reginald Vanderbilt, ένας πάμπλουτος κληρονόμος της εποχής, γόνος της ομώνυμης οικογενείας, με αγάπη για την ιππασία και τα εκκεντρικά πάρτι, νεκρός στα 45 του από κίρρωση του ύπατος. Θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί σήμερα στα ‘’Hold my Beer’’ meme, τότε όμως λέγεται πως βρήκε τρόπο να καθαρίζει το στόμα και τη γεύση μετά από ένα δείπνο, το Stinger!

Το Stinger ανήλθε σε επίπεδα φήμης επικών διαστάσεων και οι ιστορίες γύρω από αυτό ακολουθούν ουκ ολίγα ιστορικά πρόσωπα, αφού κατάφερε και έγινε σύμβολο κοινωνικής καταξίωσης. Λέγεται πως αποτελούσε το αγαπημένο nightcap του Τσόρτσιλ, τελευταίο του πριν πέσει για ύπνο, ενώ κι ο J.P. Morgan λέγεται πως το απολάμβανε για να χαλαρώσει έπειτα από μια μεγάλη μέρα στη Wall Street. Η πιο διασκεδαστική όμως ιστορία συνοδεύει τον Tommy Dewar, εκ των ιδρυτών της αυτοκρατορίας ουίσκι: κατά δήλωσή του, το Stinger ήταν το μόνο ποτό που τον έκανε «σα να είχε χτυπηθεί από Καλάσνικοφ»! Και λογικό, άλλωστε το crème de menthe θεωρείται από τα πιο έντονα σε γεύση ποτό.

Το Stinger στην ποπ κουλτούρα

Στην πρώτη σεζόν του Mad Men ανακατεύεται crème de menthe με λευκό ρούμι και τοποθετείται σε ψύκτη νερού γραφείου, ένεκα των μετεκλογικών πανηγυρισμών, ο Τζον Λε Καρέ το βάζει στο χέρι του ντετέκτιβ του στον «Κατάσκοπο που Γύρισε από το Κρύο», όπως το είχε βάλει κι ο Φλέμινγκ σε αυτό του Μποντ στα «Διαμάντια είναι Παντοτινά». Στον αμερικανικό κινηματογράφο έχει πρωταγωνιστήσει στην «Υψηλή Κοινωνία» του Σινάτρα, στο ‘’Lovely Place’’ του Μπόγκαρτ, στο ‘’Shampoo’’ του Ουόρεν Μπίτι το παραγγέλνει με το όνομά του η Γκόλντι Χον, όπως και στη «Γκαρσονιέρα» του Τζακ Λέμον. Αν δεν κάνω λάθος, μπορεί να το είχε απολαύσει και ο Νικ Τσαρλς από το πασίγνωστο ντουέτο, ανάμεσα στα δεκάδες Μαρτίνι.

Το ποτό αυτό καθαυτό είναι πανεύκολο στην παρασκευή· στην ουσία συνδυάζει δύο υλικά, το κονιάκ και το crème de menthe, το λικέρ μέντας δηλαδή, το οποίο μπορεί να είναι είτε λευκό είτε πράσινο. Η αναλογία δεν είναι και τόσο σταθερή, μπορεί να είναι μισό-μισό, μπορεί να είναι δύο μέρη κονιάκ προς ένα μέρος λικέρ. Επίσης, υπάρχουν συνταγές που το ανακατεύουν με πάγο, υπάρχουν άλλες που το βάζουν σε σέικερ, υπάρχουν άλλες που το σερβίρουν χωρίς πάγο σε παγωμένο ποτήρι τύπου coupette και άλλες που το σερβίρουν με τριμμένο πάγο σε ποτήρι τύπου tumbler. Χαμός!

Όπως και στο Grasshopper, έτσι και στο Stinger, θεωρώ πως σημαντικό ρόλο στην πτώση της δημοτικότητάς του έπαιξε το γεγονός πως όλες εκείνες τις δεκαετίες, του ’70, του ’80 και του ’90, δεν είχαμε καλά λικέρ διαθέσιμα. Άλλωστε τα πρώτα λικέρ μέντας που χρησιμοποιήθηκαν για το Stinger ήταν στην πλειονότητά τους χειροποίητα. Σε κάθε περίπτωση, σπουδαία μπαρ τόσο στη Νέα Υόρκη όσο και στο Λονδίνο, στο πλαίσιο της αναβίωσης κλασικών κοκτέιλ, έχουν προσπαθήσει και καταφέρει να λανσάρουν σπουδαίες παραλλαγές του. Άλλωστε, πλέον έχουμε και πολύ καλύτερες εναλλακτικές σε λικέρ, όπως αυτά της εταιρείας Tempus Fugit, τα προϊόντα της οποίας, όπως έχω γράψει ξανά, είναι σπουδαία. Αν καταφέρετε να βρείτε το λικέρ μέντας τους, χτυπήστε ένα και φτιάξτε με αυτό το Stinger. Αν όχι, θα βρείτε σίγουρα στην Ελλάδα το επίσης εξαιρετικό Menthe Pastille. Ανάλογα πάντως το λικέρ, θα πρέπει να κάνετε προσαρμογές στη συνταγή.