Στα παλιά μου τα Νεγκρόνι (α)

Όταν έγραψα πέρυσι το άρθρο για το πόσο σιχαίνομαι τις γιορτές κάποιοι ενοχλήθηκαν. Όταν στη συνέχεια έγραψα για τη χαρά των γιορτών και της αγάπης που πλανάται στο αέρα τις… άγιες μέρες, δεν υπήρξε ανάλογος ενθουσιασμός. Φέτος, κανείς δεν μου πε “Γράψε κάτι χαρούμενο”. Αντίθετα, έγινα δέκτης παραπόνων για την απουσία της γκρίνιας μου. Δεν είμαι όμως ο ίδιος άνθρωπος με πέρυσι δγιάβολε και δεν μπορώ να γράψω πάλι τα ίδια. Σας έβαλα τα λινκ, ξαναδιαβάστε τα, αμφότερα ισχύουν και φέτος όσο ίσχυαν και πέρυσι.

Φέτος, οι γιορτές πέρασαν ανώδυνα. Βέβαια, με τους προηγούμενους μήνες της ζωής μου, λίγες υποχρεώσεις, λίγη βαρεμάρα και λίγα νεύρα, είναι λογικό να μου φαίνονται “ανώδυνα”. Άλλωστε υπήρχαν δύο μεγάλα “συν” φέτος: Δεν υπήρχαν λεφτά για ατελείωτο σεργιάνισμα στα καταστήματα και, ως εκ θαύματος, δεν κανονίστηκε “έξοδος” για ρεβεγιόν. Κανονίστηκαν πάντως κάμποσα μπαρ, που όταν εσύ δεν πίνεις ενώ όλοι οι άλλοι πίνουν, μπορεί να γίνουν αρκετά ενοχλητικά. Αλλά λες “Εντάξει, δεν χάλασε κι ο κόσμος. Σε ένα μπαρ είμαι, που απλά δεν είναι του γούστου μου”.

Αφού αρέσει στους φίλους μου, εμένα μου περισσεύει, θα κάνω μόνο μικρό σαματά γκρίνιας, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε. Θα πιω μια μπύρα άλλωστε, μην το κάνουμε θέμα. Έλα όμως που η… αρμόδια, προτείνει στον κολλητό “παλαιωμένο Νεγκρόνι” και του δείχνει τα μπουκάλια που ποζάρουν στη σειρά πάνω στο ράφι. Τι λες τώρα! Ναι, θα το δοκιμάσουμε βέβαια. Μα τι κάνει όμως; Τριμμένο πάγο στο ποτήρι για να παγώσει ναι, αλλά τριμμένο πάγο και στο μίξινγκ γκλας για να ανακατευτεί το ποτό; Τι είναι αυτό το νερόπλυμα; “Μαλακία έχει κάνει, Τάσο. Δεν είναι έτσι το Νεγκρόνι, αυτό είναι πάρα πολύ νερωμένο”… Ας πάρουμε και δεύτερο, θα της μιλήσω εγώ.

Βαθιά ανάσα. “Μήπως ξέρεις σε τι βαρελάκι είναι παλαιωμένο το Νεγκρόνι; Όχι, ε. Καλά. Μήπως ξέρεις πόσο καιρό είναι παλαιωμένο; Ούτε αυτό. Βάλε μας άλλο ένα παρακαλώ, αλλά αν μπορείς μην το ανακατέψεις με τριμμένο πάγο, γιατί το προηγούμενο ήταν πολύ νερωμένο.” Δεν τόλμησα βέβαια να ρωτήσω τι τζιν και τι βερμούτ χρησιμοποίησαν, αλλά το έκανα το καθήκον μου, εντάξει. Θα έχω ήδη φανεί πολύ μαλάκας…

Κι όσο έλεγα στον Τάσο πόσο μεγάλη σημασία έχουν τα καλά υλικά σε μια συνταγή τριών συστατικών και πόσο μεγάλη διαφορά είχε εκείνο το νεγκρόνι με Barolo Chinato, αντί για το κανονικό di Torino, ετοιμαζόμουν να δοκιμάσω ΤΟ ποτό. Το ιερό αυτό ποτό. Και μάλιστα παλαιωμένο. Τέλεια. Αυτό το ιερό ποτό όμως, ανακατεύτηκε στο μεταλλικό κάτω μέρος ενός σέικερ, και αντί για στρέινερ, μπήκε στο ποτήρι με “εμπόδιο” ένα μαχαίρι -που βέβαια κατόπιν χρησιμοποιήθηκε για να κοπεί μια “φλούδα” πορτοκαλιού (και όχι λεμονιού ως όφειλε). WTF! Σε κεντρικό μπαρ της Αθήνας. Βέβαια, είναι απόγευμα. Βέβαια “Ο μπάρμαν πιάνει δουλειά στις 22.00”, αλλά, ρε πούστη μου, στοιχειώδη πράγματα…

Θυμάμαι, σε μια ξαφνική μετάβαση σε φυλάκιο, του “Τεχνικού Αποθηκάριου Γραφέα Αχιλλέα Αναστασόπουλου”, καθισμένος στην καρότσα μιας Καναδέζας του Ελληνικού Στρατού στη Μυτιλήνη, κατάλαβα για πρώτη φορά πόσο με ενοχλεί η αβεβαιότητα. Αργότερα, εργαζόμενος στο Drive, σκεφτόμουν πόσο γαμάτη είναι αυτή η δουλειά, αφού “τι είναι το χειρότερο που μπορεί να μου συμβεί; Να οδηγήσω”. Κι όμως, ύστερα από μερικά χρόνια, σκεφτόμουν διαφορετικά. Το να οδηγήσω είχε εξελιχθεί σε βάρος αντί να είναι χαρά. Αντίστοιχα, εκείνο το πρωί, που ξεκινούσαμε με τα 4×4, ουδέποτε φανταζόμουν ότι μετά από 16 ώρες θα ήμασταν εγκλωβισμένοι στα χιόνια, ούτε ότι θα χρειαζόταν συνολικά να κλείσουμε 24ώρο, να κινδυνεύσουμε από κατολισθήσεις και να κλείνουν τα μάτια μας στο τιμόνι. Αλλά συνέβη. Και ανταπεξήλθαμε. Και ήταν ένα μάθημα. Μαλάκα, έχε το νου σου όταν θεωρείς ότι τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα, είπα μέσα μου.

Αν αναλογιστείς όσα μπορεί όντως να χρειαστεί να αντιμετωπίσεις, όλα όσα εκείνη τη στιγμή έχεις, μπορεί να σου φανούν αρκετά. Ακόμα και υπεραρκετά. Ακόμα και πολλά. Αρκεί να έχεις συναίσθηση σχετικά με το πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα και οι καταστάσεις στη ζωή σου. Και μπορούν, από τη μία στιγμή στην άλλη. Να, στην ιστορία με το Νεγκρόνι, ας πούμε. Έμαθα δυο βδομάδες μετά, ότι δεν ήταν καν παλαιωμένο. Απλά εμφιαλωμένο…