Sex, cocktails & currywurst.

Είναι κάθε χρόνο το πιο πολυαναμενόμενο συνέδριο για μπαρ στον κόσμο. Με τους πιο σημαντικούς ομιλητές και όλα τα τελευταία νέα για το αλκοόλ και το bartending. Φέτος συμπλήρωσε 5 χρόνια ζωής και είχα την τύχη να βρεθώ εκεί με τον μόνιμο πλέον συνταξιδιώτη μου Σπάιρους(έτσι τον αποκαλεί ο Gary Regan).

Υψηλές φυσικά προσδοκίες αφού οι διοργανωτές  Bastian Heuser, Helmut Adam και   Jens Hasenbein (aka Mixology team) ήταν εγγύηση για ένα φοβερό αποτέλεσμα και οι καλεσμένοι ομιλητές προσέλκυσαν κόσμο ακόμα και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Μερικοί εξ’ αυτών ήταν οι : Philip Duff, Jared Brown & Anistatia Miller, Gary Regan, Steve Olson, Ian Burrel και Angus Winchester.

Το ταξίδι-αστραπή δεν ξεκίνησε καλά. Οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας (god bless them) αποφάσισαν τελευταία στιγμή να πραγματοποιήσουν απεργία. Αυτό σημαίνει ότι αντί να πετάξω στις 16.30 την Κυριακή πέταξα στις 2.00, ξημερώματα Δευτέρας. Αυτό σημαίνει ότι έχασα την πρώτη μου νύχτα στην Γερμανική πόλη και ότι φυσικά αυτή συνεπάγεται. Το καλό – διότι ουδέν κακό αμιγές καλού – είναι ότι έμαθα τι σημαίνει λευκή απεργία.

Πατώντας το πόδι μου στο SXF(αεροδρόμιο Schonefeld) ήρθα αντιμέτωπος με το κρύο. Και όταν στη Γερμανία μιλάμε για κρύο  το συνδυάζουμε βέβαια και με αέρα αλλά και με βροχή. Μετά από 40 ευρώ περίπου απόσταση με ταξί έφτασα στο θρυλικό ξενοδοχείο Amano, αυτό που το μπαρ του έχει βραβευτεί ουκ ολίγες φορές και που γύρω στις 4.00 τα ξημερώματα, ώρα Βερολίνου και ώρα άφιξης μου, εκείνο ακόμα ‘’βάραγε’’ υπό τους ήχους τις βερολινέζικης ηλεκτρονικής μουσικής, δείγμα για το τι θα επακολουθούσε τις επόμενες μέρες.

Λίγες ώρες ύπνου μετά, θα έρθει το πλουσιότατο πρωινό του Amano για να με αποζημιώσει και να μου δώσει δύναμη για τις εκατοντάδες γεύσεις που περίμεναν να παρελάσουν από την παλέτα μου.

Το συνέδριο γινόταν στο επονομαζόμενο Postbahnhof ή αλλιώς το ταχυδρομικό γραφείο που λειτουργούσε από το 1907 όταν και πρωτοφτιάχτηκε μέχρι και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δίπλα στον κεντρικότατο σταθμό τρένου Ostbahnhof. Σήμερα το διώροφο κτίσμα, πρότυπο βραδεμβούργιας και γοτθικής αρχιτεκτονικής, χρησιμοποιείται στεγάζοντας κάθε είδους μεγάλο συνέδριο καθώς και επιδείξεις μόδας, κονσέρτα, κτλ.

Τον χορό των σεμιναρίων άνοιξε ο Andrew Nicholls που μας μίλησε για την καινούρια πλατφόρμα-γκρουπ κοινωνικής δικτύωσης μεταξύ μπαρτέντερ ονόματι Barchaeology στο σεμινάριο του : ‘’Bartending 2.0 – Official World Launch of Barchaeology’’. Την σκυτάλη πήραν οι παγκοσμίου φήμης κοκτέιλ ιστορικοί και πολυγραφότατοι συγγραφείς Anistatia Miller και Jared Brown που μας μίλησαν μαζί με τον παγκόσμιο ambassador των προϊόντων Martini  Giussepe Gallo για την ιστορία του Βερμούτ. Συμπαθητικό, ολίγον τι διαδραστικό σεμινάριο αλλά αρκετά υποκειμενικό κατά την γνώμη μου αφού η παρέμβαση- χορηγία των ερευνών του γνωστού ζεύγους και κατά συνέπεια του σεμιναρίου έγινε από την εταιρία Martini. Ο Ian Burell, global ambassador όλων των ρουμιών, πραγματοποίησε μία τεράστια γευσιγνωσία γύρω από τι άλλο; το ρούμι. Και η πρώτη μου μέρα στο Postbahnhof έκλεισε με μία αρκετά οργανωμένη γευσιγνωσία του Martin Doudoroff γύρω από τα βερμούτ.

Συγκρατημένες οι πρώτες εντυπώσεις από την πρώτη μέρα του BCB που βέβαια είχα την ευκαιρία να ξανασυναντήσω παλιόφιλους με πρώτο από όλους των Αλέξανδρο Σουρμπάτη που εκπροσώπησε την Havana Club δουλεύοντας στο περίπτερό της και σερβίροντας Havana με φρεσκοστιμμένο χυμό πορτοκαλιού αλλά και χυμό ζαχαροκάλαμου(!) που τον έστιβε επιτόπου συνθλίβοντας το ζαχαροκάλαμο με ένα ειδικό χειροκίνητο μηχάνημα! Μεταξύ άλλων ξαναβρέθηκα με τους Ιταλούς Luca, Leonardo Leuci, Alessandro Procoli και Roberto Bava, με τον Ολλανδό Arno Van Eijmeren, τον Philip Duff, τον Μιχαλιό τον Μένεγο, τους Stephan Berg και Alexander Hauck της Bitter Truth και πολλούς άλλους.

Ήταν η ώρα για δείπνο. Δείπνο με έλληνες και γερμανούς φίλους σε ένα πολύ καλό εστιατόριο που δεν θυμάμαι να το προφέρω τρώγοντας τοπικά εδέσματα που επίσης δεν θυμάμαι να προφέρω.!

Η νύχτα ξεκίνησε κατόπιν παρότρυνσης του Αλέξανδρου από το καταπληκτικό σαλούν  Stager Lee όπου είχε Manhattan night κατά συνέπεια και Manhattans με μόνο 5 ευρώ και τα πικαπ(!) του μπαρ να παίζουν μουσικές των δεκαετιών 20 και 30, σήμα κατατεθέν της βερολινέζικης μαφίας. Γύρισα κατάκοπος στο ξενοδοχείο αλλά δεν αρνήθηκα πρόταση για 1-2 τελευταία κοκτέιλ στο μπαρ του – ειδικά αφού αυτά προέρχονταν από τα χέρια του Philip Bischoff.

Καινούρια μέρα λοιπόν και μπαίνω στον Angus Winchester, brand ambassador του Tanqueray, με το ενδιαφέρον σεμινάριο ‘’A view behind the counter: How to open and run a tiki bar’’. Ο Angus, κατά πολλούς ένας από τους καλύτερους ομιλητές παγκοσμίως, ήταν αυτός που ουσιαστικά ‘’έχτισε’’ το Trailer Happiness, το πρώτο Tiki Bar στη Μεγάλη Βρετανία. Λίγο αργότερα, ο Gary Regan μίλησε για το αγαπημένο του απόσταγμα, το τζιν, και μας έδωσε να δοκιμάσουμε 20+ ετικέτες. Πανικός στο taste forum αλλά και η αρχή μιας σειράς από γευσιγνωσιές. Ακολούθησε ο Don Lee με το σεμινάριο του ‘’Bar Myth Busters – About Double Frosted Ice, Rum and Gunpowder’’ και το overcrowded σεμινάριο των Philip Duff και Audrey Fort: ‘’Age – the Final Frontier’’. Ο καταιγισμός σεμιναρίων συνεχίστηκε με τον Gary Regan μιλώντας για ‘’Bars in New York – The Development of the Scene over the last twenty years’’. Οι αντοχές μου δοκιμάστηκαν αφού σαν αχόρταγος που είμαι ήθελα να συμμετάσχω και στις δύο επόμενες γευσιγνωσίες που ακολούθησαν με πρώτη αυτή του πολύ ‘’σοβαρού’’ αλλά και ολίγον τι κουραστικού κατά γενική ομολογία Allen Katz. Ο Allen που την προηγούμενη μέρα μας είχε μιλήσει, σε ένα σεμινάριο που έχασα, για το πώς να ανοίξεις το δικό σου αποστακτήριο, μας έκανε γευσιγνωσία επάνω στο αμερικάνικο ουίσκι. Ίσως η καλύτερη γευσιγνωσία όμως του BCB ήταν αυτή του Steve Olson, καθηγητή της ακαδημίας Barsmarts, με θέμα το Μεσκάλ, παραμελημένο ξάδερφο της τεκίλα. Ο Steve, χρησιμοποιώντας το αστείρευτο ταλέντο του στην μετάδοση γνώσης, μας ‘’έστειλε’’ φέρνοντας μας σπάνια αποστάγματα αγαύης που λίγοι ευρωπαϊκοί ουρανίσκοι έχουν την τύχη να δοκιμάσουν.

Η νύχτα έκλεισε με το πάρτυ της Bacardi στο ξενοδοχείο μου με εκλεκτούς προσκεκλημένους τον γερμανό ambassador της Bacardi Steffen Lohr και τον Jose Sanchez Gavito, έναν από τους 6 Maestros de Ron της Bacardi.!

Η παραμονή μου σε μία από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες όσο αφορά το bartending και το cocktail making πλησίαζε στο τέλος της κι εγώ έφερνα στο μυαλό μου αρκετά ερωτήματα. Ήταν το Bar Convent Berlin αυτό που περίμενα; Σίγουρα είναι το σημαντικότερο συνέδριο παγκοσμίως κατά γενική ομολογία αλλά παρουσιάστηκαν νέα πράγματα; Νέες τάσεις; Νέες τεχνικές; Ή ήταν απλά δημόσιες σχέσεις μεταξύ εταιριών και μπαρτέντερ; Θα έχω το χρόνο σίγουρα μέχρι το επόμενο μου ταξίδι για να τα σκεφτώ. Ελπίζω να έχω και παρέα στον προβληματισμό μου μέσα από τα σχόλια σας.