Την 7η μέρα, ο Θεός ήπιε ουίσκι

Spotted: Την έβδομη μέρα, ο Θεός ήπιε ουίσκι…

«Την έβδομη ημέρα είχαν τελειώσει όλα τα έργα του Θεού. Την ευλόγησε και όρισε να είναι άγια». Αυτά σα να ανήκουν στο μακρινό παρελθόν. Μην με πεις βλάσφημη, αλλά εκείνη την έβδομη μέρα είναι λες και αποφάσισε να περάσει μια βόλτα από το CV. Μα γιατί λες όχι; Αισίως εδώ βρίσκουμε περισσότερες από 250 ετικέτες σε μολτ (malt) και μπλέντιντ (blended) ουίσκι και ποιός ξέρει πόσες ακόμη κρύβονται στο υπόγειο ή σε κάποια αποθήκη.

Είναι σπουδαίο το CV. Λες και μπαίνεις σε γκαλερί αποσταγμάτων. Λες και θα έρθεις μια μέρα ξαφνικά και κάπου θα τα λέει ο Τρούμαν Καπότε με τον Χέμινγουέι, η Μπίλι Χολιντέι με τον Τζόνι Κας και το Μπουκόφσκι. Μην μπερδεύεσαι, δεν εννοώ ότι θα βρεις σημαντικές προσωπικότητες εποχής. Σε επώνυμους αλκοολικούς αναφέρομαι, αλλά σε εκείνους που θέλω να πιστεύω πως ήξεραν να πίνουν.

Μα πάλι για το παρελθόν μιλάω. Και για να είμαι ειλικρινής θα συνεχίσω να μιλάω για αυτό γιατί φτάνοντας αυτήν την φορά έξω από την πόρτα του CV είχα αποφασίσει να βρω ετικέτες που ούτε είχα ξαναδεί, που σαφώς δεν είχα ξαναδοκιμάσει και που τέλος πάντων θα βοηθούσαν να σε πείσω πως άμα θέλεις να μιλήσουμε για ουίσκι στην Αθήνα, καλό θα ήταν να τα πούμε εδώ.

Ο Στέφανος Ψυλλάκης είναι κάτι παραπάνω από ιδιοκτήτης του χώρου. Είναι ένας άνθρωπος με τρομερό πάθος για τα σπουδαία αποστάγματα που σε κάθε ευκαιρία φροντίζει ώστε να εμπλουτίζει την κάβα του CV με ετικέτες που μπορούν από το να σε εντυπωσιάσουν, μέχρι να σε αφήσουν με το στόμα ανοιχτό. Τρίτη επιλογή δεν υπάρχει.

Φέτος στην ομάδα του, σε ρόλο επικεφαλή μπαρτέντερ αποφάσισε να εντάξει τον Παναγιώτη Φράγκο που μέχρι πρότινος βρίσκαμε στο μπαρ του Hytra. Εδώ όμως συνάντησα και τον Μάρκο Πρίφτη που παρά το -υπερβολικά- νεαρό της ηλικίας του δείχνει να ξέρει πολύ καλά τι συμβαίνει στο μαγαζί που εργάζεται.

Για αρχή ξεκινήσαμε με ορισμένα διαμάντια από την σειρά του Macallan “Vintage Travel Series” Τα μπουκάλια των 20’s, 40’s και 50’s μετρούν 500 ml αποστάγματος τα οποία περιέχουν κάποια ποσότητα από το ουίσκι από τις αντίστοιχες χρονιές.

Photo by Nikos Dais

Κατά την δεκαετία του 20′ η μεγαλύτερη ποσότητα των Macallan που παράγονταν πωλούνταν ως ένα φίνο σινγκλ μολτ σε άλλους παραγωγούς ώστε να φτιάξουν τα δικά τους μπλέντιντ ουίσκι. Η ποσότητα που απέμενε, συνέχιζε να φυλάσσεται σε μεγάλα βαρέλια και το αποτέλεσμα οδηγούσε σε ένα ουίσκι ελαφρώς πιο ξηρό και με λιγότερο καραμελένια γεύση από ότι αποδίδει σήμερα ένα «σύγχρονο» Macallan. Η φιάλη Macallan Twenties Vintage Style είναι τελικά σήμερα ένα μολτ από την περιοχή του Σπέισαϊντ (Speyside) το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως «ένα από τα υψηλότερα σε ποιότητα μολτ που κυκλοφορούν»

Τη δεκαετία του 40′ τα βαρέλια από σέρι (sherry) δεν ήταν εύκολο να φτάσουν ως τη Σκωτία εξαιτίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και έτσι τα ήδη υπάρχοντα γεμίζονταν συχνότερα από ότι συμβαίνει σήμερα. Αυτή η διαδικασία σε συνδυασμό με την χρήση της τύρφης για την ξήρανση του κριθαριού είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός ουίσκι λιγότερο πικάντικου και εμφανώς πιο καπνιστού από ότι συμβαίνει με τα σημερινά Macallan.

Όσο για την δεκαετία του 50′ τα δρύινα βαρέλια από σέρι ήταν και πάλι εύκολα προσβάσιμα, κάτι που επέτρεψε στους αποσταγματοποιούς του Macallan να τα χρησιμοποιούν περισσότερο και μάλιστα μόνο για μία με δύο φορές. Το απόσταγμα ήταν τελικά όσο πλούσιο και πικάντικο είναι και το σημερινό, ωστόσο με ένα πιο έντονο κάπνισμα.

O Jack Daniel το 1907 ταξίδεψε ως το Νάσβιλ για να ακούσει την ομιλία του τότε Προέδρου της Αμερικής, Θίοντορ Ρούσβελτ. Ο λόγος του τον ενέπνευσε τόσο, που το 1984 αποφάσισε να λανσάρει την “Inaugural” καράφα του Jack Daniel’s Old No. 7 με αφορμή την επέτειο των 80 χρόνων από την πρώτη ημέρα της προεδρίας του. Μία από τις ελάχιστες αριθμημένες κρυστάλλινες καράφες του 1,5 λίτρου βρίσκεται σήμερα στο CV. Περιέχει 43% αλκοόλ και φυσικά πωλείται ολόκληρη για εξίσου «αριθμημένους» πελάτες.

Η Douglas Laing & Co. Ltd κάθε χρόνο λανσάρει μια συλλεκτική σειρά από επιλεγμένα σπάνια σινγκλ μολτ και σινγκλ γκρέιν (single grain) ουίσκι τα οποία συσκευάζονται απευθείας από το βαρέλι (straight from the cask) υπό τις ετικέτες του “Director’s Cut”. Η φιάλη που βρήκαμε στα ράφια του CV περιέχει 53,6% αλκοόλ και αποτελεί ένα άνευ κρύου φιλτραρίσματος (non-chill filtered) εξαιρετικό απόσταγμα στο οποίο δεν έχει γίνει η παραμικρή προσθήκη χρώματος. Στον κόσμο κυκλοφορούν μόλις 180 αντίστοιχες φιάλες, ενώ στις σημειώσεις κρατάμε πως η συγκεκριμένη αποστάχθηκε τον Σεπτέμβριο του 1992 και εμφιαλώθηκε τον Φεβρουάριο του 2013.

Η υπ’ αριθμόν 39 από τις 150 φιάλες του Bunnahabhain 11 ετών παλαίωσης βρίσκεται επίσης εδώ. Αποτελεί ένα σινγκλ μολτ ουίσκι από την περιοχή του Άιλα (Islay), μια επίσης άνευ κρύου φιλτραρίσματος πρόταση η οποία παλαιώνει μόνο σε βαρέλια σέρι και περιέχει 46% αλκοόλ.

Last,αλλά σε καμία περίπτωση least, η 114η από τις 154 φιάλες του Macallan, 35 ετών παλαίωσης. Το συγκεκριμένο απόσταγμα είναι αποτέλεσμα ενός μόνο βαρελιού από το Σπέισαϊντ. Περιέχει 53,1 αλκοολικούς βαθμούς και τα 700 του ml αφορούν σε εξαιρετικά λίγους και εκλεκτούς.

Ξαναλέω, είναι λες και την 7η μέρα ένας Θεός από την Σκωτία αποφάσισε να έρθει στο CV. Σίγουρα πέρασε καλά!

Please Do Tell