Τα μπαρ του Σαν Φρανσίσκο

Το Σαν Φρανσίσκο είναι η πόλη που όλοι θέλουν να επισκεφτούν ή πιθανότατα και να ζήσουν, αν αντέξουν το δυσθεώρητο κόστος διαβίωσης της. Έχοντας χτίσει το μύθο της βασιζόμενη στο ένδοξο παρελθόν της, το Σαν Φρανσίσκο θεωρείται εδώ και μια δεκαετία το “next big thing” σε αρκετούς τομείς: στην τεχνολογία, το φαγητό, τη μουσική, τον υγιεινό τρόπο ζωής και βέβαια… τα κοκτέιλ. Είχα την τύχη να επισκεφτώ κι εγώ την τέταρτη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη της Καλιφόρνια και να μεταφερθώ, έστω για μια βδομάδα σε έναν διαφορετικό κόσμο. Έναν κόσμο που, κακά τα ψέματα, βρίσκεται εκατοντάδες χιλιόμετρα μπροστά από την δική μας καθημερινότητα.

Στο Σαν Φρανσίσκο λοιπόν, βρέθηκα με την ελληνική αποστολή του Bacardi Legacy για τον μεγάλο τελικό, εκεί όπου εκπροσωπηθήκαμε σπουδαία με τον υπέροχα άνετο και πασιφανώς ταλαντούχο, Κωνσταντίνο Καπνιάρη. Τα του διαγωνισμού όμως τα έχω γράψει. Αυτά που δεν είχα γράψει και έψαχνα καιρό τώρα την αφορμή είναι για τα μπαρ του Σαν Φρανσίσκο.

Σαν Φρανσίσκο μπάι νάιτ

Μπαίνοντας κατευθείαν στο ψητό, δύο είναι τα μπαρ που σχεδόν όλοι του χώρου μας οφείλουν να γνωρίζουν, ακόμα κι αν δεν έχουν πάει ποτέ στο Σαν Φρανσίσκο: το Tommy’s Mexican Restaurant και το ABV. Και τα δύο φιγουράρουν στη λίστα με τα 50 καλύτερα μπαρ του κόσμου, όπως συντάσσεται κάθε χρόνο μέσω ψηφοφορίας από ανθρώπους της βιομηχανίας. Το ερώτημα είναι «το αξίζουν;»

Το Tommy’s, σίγουρα ναι. Χωρίς να μπω στη διαδικασία να αναφέρω αυτά που πιστεύω πως είναι τα κριτήρια επιλογής, θα επισημάνω πως το Tommy’s –ναι, το μπαρ που δημιούργησε και πρωτοέφτιαξε την Tommy’s Margarita (!)- εκτός από μια εξαιρετική συλλογή από τεκίλες, φρεσκότατες και ποιοτικότατες πρώτες ύλες και νόστιμο φαγητό από την τοπική κουζίνα της χερσονήσου του Γιουκατάν στο Μεξικό, έχει στο τιμόνι τον ιδιοκτήτη του, που είναι και η ψυχή του μαγαζιού, τον μεγάλο και τρανό Χούλιο Μπερμέχο.

Tommy’s Mexican Restaurant

Ο Χούλιο αποτελεί σίγουρα έναν από τους λόγους για να επισκεφτείς ξανά και ξανά το μπαρ που πέρυσι έκλεισε 50 χρόνια λειτουργίας στην περιοχή του Richmond, επάνω στη λεωφόρο Geary. Καταλαβαίνεις πόσο σημαντικός είναι για το μπαρ από την πρώτη στιγμή που θα διαβείς το κατώφλι της πόρτας του, πολύ απλά διότι είναι ο πρώτος που θα σε καλωσορίσει, είναι εκείνος που θα σου κρατήσει παρέα αν είσαι μόνος, είναι η σπίθα που θα ανάψει μέσα σου την αγάπη για την τεκίλα, ακόμα κι αν το μόνο που ξέρεις για αυτήν είναι τα σχολικά σου μεθύσια. Το πιθανότερο μάλιστα είναι, πως είτε είσαι γνωστός ή άγνωστος, είτε είσαι «του σιναφιού» είτε ένας απλός καταναλωτής, θα σου απλώσει καμιά δεκαριά τεκίλες να δοκιμάσεις (τσάμπα) που πιθανόν να είναι τόσο σπάνιες ώστε σε διαφορετική περίπτωση να χρειαζόταν να πουλήσεις το αμάξι σου για να τις αγοράσεις. Και φυσικά, θα σε κάνει να νιώσεις τόσο άνετα, σα να βρίσκεσαι καλεσμένος στο σπίτι του πιο καλού σου φίλου.

Εδώ ίσως έγκειται και η μεγαλύτερη διαφορά με το φημισμένο μπαρ ABV. Θα αποφύγω επιμελώς να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, γιατί αυτές μπορεί να αφορούν την κακή στιγμή της μίας φοράς ή της συγκεκριμένης βραδιάς και θα αναφέρω μόνο το γενικό μου συμπέρασμα. Πιστεύω πως το ABV είναι ένα μπαρ για μπαρτέντερ. Ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Και με αυτό, περνώ διακριτικά στα επόμενα.

Ίβεν μορ νάιτ ιν Σαν Φρανσίσκο

Πήγα στο Bar Agricole. Μπαρ εστιατόριο με πολύ καλό (και ακριβό) φαγητό, που αξίζει να δοκιμάσετε, και με ιδιαίτερα καλοφτιαγμένη μπάρα. Αρκετά φιλικό προσωπικό, «δύσκολα», όχι για πολλούς, ποτά και αρκετά αποστάγματα φτιαγμένα ή εμφιαλωμένα ειδικά για αυτούς! Ελαφρώς αποστειρωμένη ατμόσφαιρα αλλά έχει τη δικαιολογία πως είναι και εστιατόριο και φυσικά πως όταν πήγαμε, παίρνανε τις τελευταίες παραγγελίες πριν κλείσουν. Θα ήθελα να το δω ξανά.

Το Σαν Φρανσίσκο δε θα μπορούσε να μην έχει εκπρόσωπο στην κατηγορία μπαρ Speakeasy. Ξέρετε, μιλώ για αυτά τα «μυστικά» μπαρ με τους περίεργους κανόνες και τον «δύσκολο» τρόπο να μπεις μέσα. Το “Bourbon & Branch” είναι η επιτομή των Speakeasy. Ένα μπαρ που την πρώτη φορά που πήγα δε με εντυπωσίασε ούτε εμένα, ούτε την παρέα μου. Ένα απλό σκοτεινό μπαρ, με έμφαση στο ξύλο, στα μπλουζ και στα… μπέρμπον. Με έναν μόνο μπαρτέντερ να χτυπά ασταμάτητα κοκτέιλ και οι καλεσμένοι να συνωστίζονται στωικά σε μια γραμμή, περιμένοντας τον να τους σερβίρει. Ήπια ένα σούπερ τραγανό ουίσκι από σίκαλη, από τη συλλογή του μπαρ. Αυτό που είδα όμως, με έκανε να ξαναπάω. Μόνος αυτή τη φορά.

Κόσμος έβγαινε μέσα από διάφορες περίεργες πόρτες. Και αυτές οι πόρτες δεν οδηγούσαν στις τουαλέτες. Από ό,τι έμαθα μετά από ενδελεχή έρευνα, το Bourbon & Branch διαθέτει άλλα τέσσερα (ή πέντε) μυστικά δωμάτια, με ονόματα όπως “The Library” ή “The Wilson Room”, όπου η εικόνα του μπαρτέντερ να χτυπά «στη μούγκα» σωρηδόν, κοκτέιλ, αλλάζει. Εδώ οι μπαρτέντερ αυξάνονται, η εξυπηρέτηση γίνεται sur mesure, το σκοτάδι είναι πιο πηχτό και τα κοκτέιλ αρκετά πιο δημιουργικά. Κάντε κράτηση, αξίζει τον κόπο γιατί εκτός του ότι θα ζήσετε ό,τι περιγράφω πιο πάνω, θα μεταφερθείτε αυτόματα και στην Αμερική του 1920. Όμορφη εμπειρία!

Smuggler’s Cove

Αλλά, μιλώντας για θεματικά μπαρ, κανείς δε μπορεί να αγνοήσει τα δύο tiki μπαρ της πόλης: το ξακουστό Smuggler’s Cove και το ιστορικό Tonga Room & Hurricane bar, εντός του ξενοδοχείου Fairmont. Το Smuggler’s Cove και ο ιδιοκτήτης του, Μάρτιν Κέιτ (Martin Cate), θεωρούνται εκ των βασικών υπευθύνων για τη σύγχρονη αναγέννηση του κινήματος Tiki παγκοσμίως. Στο Smuggler’s Cove μπορείτε να περιηγηθείτε και να πιείτε ποτό σε όποιο από τα δύο επίπεδα και μπαρ θέλετε, θα σας σερβίρουν «έμπειροι» (κατά την ποδοσφαιρική διάλεκτο) μπαρτέντερ και αν σας ενοχλεί η αναμονή (που μπορεί να είναι μεγάλη) τότε καλύτερα να πάτε νωρίς, λίγο αφότου ανοίξει. Μπορείτε επίσης να αγοράσετε και μερικά από τα Tiki ποτήρια που διαθέτουν ή να προσπαθήσετε να μπείτε στο ιδιότυπο member’s club τους, καταρρίπτοντας ρεκόρ «ρουμοποσίας».

Όσο για το Tonga Room & Hurricane bar; Με βαθμό τουριστίλας (sic) περί το 90% αλλά και σπουδαία ιστορία, αποτελεί ένα ιδιαίτερο μέρος για να πιείς Tiki punch και όχι μόνο. Το μέρος που το ξενοδοχείο Fairmont είχε την πισίνα του ανακαινίστηκε το 1945 μετατρέποντας την σε λιμνοθάλασσα με ένα ψεύτικο νησάκι στο οποίο πέντε φορές την εβδομάδα γκρουβάρει μια παρέα εξηντάρηδων ονόματι The Island Groove Band, σε ρυθμούς ροκ ν ρολ, ντίσκο και φανκ! Το υπόλοιπο σκηνικό συμπληρώνουν οι ψάθινες ομπρέλες επάνω από τα τραπέζια του εστιατορίου, μία ξύλινη γέφυρα και φυσικά το αυθεντικό Tiki μπαρ. Τόσο κιτς, αλλά και τόσο απαραίτητο να πάτε!

Tonga Room

Το καλύτερο του Σαν Φρανσίσκο

Ο κύριος Κέιτ, ιδιοκτήτης του Smuggler’s Cove, άνοιξε πέρυσι το πιο σοβαρό, κατά τη γνώμη μου,  μπαρ στο Σαν Φρανσίσκο. Ο λόγος για το Whitechapel, ένα τζιν μπαρ, με διακόσμηση εμπνευσμένη από το Βικτωριανό Λονδίνο και σχεδιασμένο ώστε να θυμίζει εγκαταλελειμμένο σταθμό τρένων. Η ατμόσφαιρα εντός του μπαρ ζωντανή, το κοινό ετερόκλητο, πολύ φιλικό και άκρως ενημερωμένο προσωπικό που μπορεί να σας εξηγήσει την παραμικρή διαφορά ενός τζιν από την Ινδία με ένα άλλο από την Αυστραλία και νόστιμα (επιτέλους!) ποτά από όλες σχεδόν τις σύγχρονες τάσεις (χαμηλά σε αλκοόλ, κοκτέιλ με μπίρα, κτλ). Αδιαμφισβήτητη πρόταση!

whitechapel

Ανεπιφύλακτα προτείνω και το The Ice Cream Bar. Το μαγαζί που προήλθε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου Fix The Pumps του Ντάρσι Ο ‘Νιλ (Darcy O ‘Neil) μπορεί να μην είναι ακριβώς μπαρ όπως το έχουμε στο μυαλό μας, αλλά αποτελεί μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Το The Ice Cream Bar μεταφέρει ουσιαστικά το κόνσεπτ των «παγωτατζίδικων» που εμφανίστηκαν την εποχή της ποτοαπαγόρευσης στην Αμερική και που ύστερα κατέκτησαν τις ΗΠΑ. Σερβίρει, φυσικά, παγωτά, από ένα ψυγείο προθήκη και έχει και μία μικρή μπάρα, όπου οι υπάλληλοι με τις λευκές ποδιές και καπελάκια μπορούν να σας ετοιμάσουν αρωματισμένες σόδες, σπιτικά φτιαγμένα αναψυκτικά και κοκτέιλ με χαμηλό αλκοολικό βαθμό και παγωτό! Ιδανικό σημείο συνάντησης αν θέλετε μετά να συνεχίσετε την ποδαράτη βόλτα σας για την μαγευτική γειτονιά Castro.

Τώρα, αν είστε οπαδοί των κλασικών, αμερικάνικων μπαρ, θα συνιστούσα να τσεκάρατε το The Alembic ή/και το Rickhouse, αμφότερα πολύ δημοφιλή μπαρ, με φουλ του ξύλου στη διακόσμηση και επιβλητικές μπάρες. Ο διευθυντής του πρώτου μπαρ μάλιστα έχει ζήσει και εργαστεί, μεταξύ άλλων, και στην Αθήνα. Τα ποτά τους ήταν στο κλασικό αμερικάνικο μοτίβο του υψηλού αλκοόλ και της έντονης, γλυκόπικρης γεύσης, ενώ μπορείτε να παραγγείλετε και πολύ νόστιμο φαγητό.

Όσο για το Rickhouse, γεμίζει καθημερινά με κοστουμαρισμένους καλεσμένους από τη Union square και τη γειτονιά του Εμπορικού Κέντρου, που μαζεύονται για μπίρες, κοκτέιλ και κοινωνικοποίηση, στο όμορφα διακοσμημένο αυτό μπαρ. Πηγαίνετε και αμέσως θα αισθανθείτε σαν local, αν και, τι είναι local στο Σαν Φρανσίσκο;