«Πραγματικές» τροφές στο μπαρ

Στον απόηχο του τελευταίου μου άρθρου για τα πατατάκια στο μπαρ, εδώ στο BitterBooze, και για να είμαστε συνεπείς με τον τίτλο του σημερινού κειμένου νομίζω πως είναι δίκαιο να αρχίσουμε να ορίζουμε τί είναι η «πραγματική» τροφή.

Η απάντηση προφανώς δεν βρίσκεται απλώς στο «κάτι που μπορεί να καταναλωθεί». Το κουβάρι ξετυλίγεται πιο εύκολα αν προσεγγίσουμε το θέμα ανάποδα, σκεπτόμενοι όλα αυτά τα προϊόντα που δεν αποτελούν «πραγματικές» τροφές. Όλα αυτά που ο αρθρογράφος των New York Times Μαρκ Μπίτμαν, ονομάζει UFOs: Unidentified Food-like Objects. Ελληνιστί, όλα τα Άγνωστης Ταυτότητας Φαγώσιμα Αντικείμενα που έχουν κατακλύσει τις ζωές μας.

Μπορεί ο όρος να σας φαίνεται αστείος, όμως το πρόβλημα της κατανάλωσής τους είναι πάρα πολύ σοβαρό και ευθύνεται για τα υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας και διαβήτη που μαστίζουν και την χώρα μας, πάλαι ποτέ προπύργιο της μεσογειακής διατροφής. Σίγουρα, αν οι περισσότεροι από εμάς γνώριζαν την αλήθεια πίσω από όλα αυτά που τρώμε, μάλλον θα κάναμε καλύτερες και πιο συνειδητές επιλογές. Όμως αυτό δεν συμβαίνει, ένεκα της ανελέητης δύναμης του μάρκετινγκ και των δισεκατομμυρίων που ξοδεύονται κάθε χρόνο για αυτό.

Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι αυτά που σερβίρονται ως σνακς στην πλειοψηφία των μπαρ είναι βλαβερά για την υγεία τους. Το θέμα είναι ότι είναι και πολύ εθιστικά, και χρειάζεται πραγματικά μεγάλη προσπάθεια για να αντισταθεί κανείς στον πειρασμό τους. Το μόνο εύκολο θα ήταν να στοχοποιήσουμε τις εταιρείες του junk food, όμως και αυτό θα ήταν και πολύ απλοϊκό.

Η ευθύνη βαρύνει περισσότερους, όπως για παράδειγμα τους διανομείς που βάζουν αυτά τα προϊόντα στα ράφια τους, τις διαφημιστικές εταιρείες που σχεδιάζουν ευφάνταστα σλόγκαν και γραφικά, τη χαλαρή νομοθεσία που δυστυχώς δεν συνδέει επαρκώς την διατροφή με την υγεία κ.λ.π. Ευθύνονται και οι επιχειρηματίες που προσφέρουν junk food στα μπαρ τους, όσοι μπαρτέντερς το ανέχονται, αλλά και οι καταναλωτές που το μασουλάνε ανέμελα, μειώνοντας στην ουσία την εμπειρία ενός καλού ποτού.

Με την έλευση και στην Ελλάδα μιας φρέσκιας κουλτούρας στο μπαρ, την τάση που θέλει πολλούς νέους ανθρώπους να καταναλώνουν συνειδητά, αλλά και με την δυναμική που σταδιακά αποκτά το Mediterranean Bartending διεθνώς, νομίζω ήρθε η ώρα να κάνουμε την υπέρβαση. Ένα καλό μπαρ μπορεί, και οφείλει, να είναι η επέκταση μιας καλής κουζίνας. Ομοίως, ένας καλός μπαρτέντερ οφείλει να είναι ο storyteller των υλικών που χρησιμοποιεί, όπως ακριβώς και ένας καλός μάγειρας. Και συμπαθάτε με, αλλά όταν πίνεις ψαγμένα κοκτέιλ, είναι τουλάχιστον ατόπημα να τα συνδυάζεις με Αγνώστης Ταυτότητας Φαγώσιμα Αντικείμενα.

Συνεπώς, με ελάχιστη προσπάθεια και λίγη φαντασία, μπορούμε να ανεβάσουμε την εμπειρία του πίνειν σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα. Για αρχή, σας παραθέτω τρεις νόστιμες και απλές συνταγές για σνακς, τα οποία μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Η γεύση τους δεν είναι πολύ έντονη και προ παντός είναι φτιαγμένα από «πραγματικές» τροφές.

Αμύγδαλα, καβουρδισμένα με σιρόπι αγαύης

Συστατικά:

-300 γραμμάρια αμύγδαλα με τη φλούδα τους, ανάλατα

-4-5 κουταλιές σιρόπι αγαύης (μπορεί να το αντικατασταθεί με σιρόπι σφενδάμου)

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς. Απλώνουμε τα αμύγδαλα σε ένα ταψάκι (ιδανικά πάνω σε ραβδωτό χαρτί ψησίματος), και ψήνουμε ελαφρά μέχρι να ροδίσουν και να ευωδιάσουν, για περίπου 7-8’.

Σε ένα μπολ ρίχνουμε το σιρόπι αγαύης και αραιώνουμε με μία κουταλιά χλιαρό νερό. Προσθέτουμε τα αμύγδαλα και ανακατεύουμε χαλαρά μέχρι να καλυφθούν με το σιρόπι εντελώς. Τοποθετούμε πάνω σε χαρτί στο ταψί και ψήνουμε ξανά μέχρι να ροδίσουν κι άλλο (περίπου 15-17’), ανακατεύοντας μία φορά. Μεταφέρουμε αμέσως σε ένα καθαρό λαδόχαρτο, απλώνουμε τα αμύγδαλα ώστε να μην αγγίζει το ένα το άλλο και τα αφήνουμε να κρυώσουν.

Αποτελούν εξαιρετική συνοδεία σε δυνατά αποστάγματα ή σε ένα ποτήρι σέρι. Ή, τέλος πάντων, ό,τι το θυμίζει.

Photo by
http://veganmos.com/

Καρύδια, ή πεκάν, αρωματισμένα με τζίντζερ

Συστατικά:

-5 κούπες πεκάν ή καρύδια (είναι σημαντικό οι ξηροί καρποί να είναι φρέσκοι)

-1/2 κούπα ζάχαρη

-2 κουταλιές σούπας αλάτι

-1 κουταλάκι του γλυκού σκόνη τζίντζερ

-2 κουταλιές μέλι

-1 κουταλιά ηλιέλαιο

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 150 βαθμούς. Τοποθετούμε τα καρύδια στο χαρτί, ψήνουμε μέχρι να ευωδιάσουν (περίπου 10-15’), ανακατεύοντας στα μισά του ψησίματος. Εν τω μεταξύ, ανακατεύουμε τη ζάχαρη, το αλάτι και το τζίντζερ σε ένα μικρό μπολ.

Συνδυάζουμε το μέλι με δύο κουταλιές της σούπας νερό και το λάδι, σε μια μεγάλη κατσαρόλα και αφήνουμε να πάρει βράση σε δυνατή φωτιά. Μειώνουμε τη φωτιά στο μέτριο και προσθέτουμε τους καβουρδισμένους ξηρούς καρπούς. Μαγειρεύουμε για τρία με πέντε λεπτά ανακατεύοντας μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά. Μεταφέρουμε τα καρύδια σε ένα μπολ, προσθέτουμε το μίγμα της ζάχαρης με το τζίντζερ, και ανακατεύουμε καλά μέχρι να συνδυαστούν όλα τα υλικά. Απλώνουμε τα καρύδια σε μία καθαρή λαδόκολλα για να κρυώσουν.

Οι αρωματισμένοι ξηροί καρποί μπορούν να διατηρηθούν για μία εβδομάδα, μέσα σε αεροστεγές δοχείο σε θερμοκρασία δωματίου.

Συνοδεύουν άριστα ποτά και κοκτέιλς που δίνουν έμφαση στο πικρό, όπως ένα Νεγκρόνι ή ένα Αμερικάνο.

Photo by
http://www.insockmonkeyslippers.com/

Τα νέα αλμυρά

Ποτά όπως μπύρες, τζιν και μερικά μαρτίνι, συνοδεύονται καλύτερα με αλμυρές γεύσεις. Βάλτε στο μπαρ καλής ποιότητας πίκλες και ελιές, φτιαγμένα χωρίς συντηρητικά σε φυσική άλμη και ξύδι. Μην ξεχνάτε και τα φρέσκα ωμά λαχανικά-βολβούς όπως καρότα, ρέβα και ραπανάκια. Εδώ, δουλέψτε με τις εποχές και συνδυάστε τη γεύση τους με φυσικό θαλασσινό αλάτι, όπως ο ανθός.

Αν πάλι δε μπορείτε αν αποχωριστείτε τα τσιπς, τότε φτιάξτε τα μόνοι σας. Εκτός από την πατάτα, σκεφτείτε ότι μπορείτε να δημιουργήσετε και με άλλους βολβούς, όπως παντζάρια και καρότα.

Συστατικά:

-2 μεγάλα παντζάρια

-2 κουταλιές ελαιόλαδο

-1/2 κουταλάκι του γλυκού ανθός αλατιού

-1 κουταλάκι του γλυκού φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Πλένουμε καλά τους βολβούς, τους ξεφλουδίζουμε και τους κόβουμε σε πολύ λεπτές φέτες (περίπου ενάμιση χιλιοστό). Όσο μεγαλύτερος είναι ο βολβός, τόσο καλύτερο θα είναι το σχήμα των τσιπς, καθώς τείνουν να συρρικνώνονται με το ψήσιμο. Αν χρησιμοποιήσετε ένα μαντολίνο, η ζωή σας θα γίνει πολύ εύκολη. Αν δεν έχετε, τότε αγοράστε ένα. Δεν χρειάζεται να είναι ακριβό, μιας και πλέον έχουν γίνει πολύ δημοφιλή και μπορείτε να τα βρείτε στην αγορά πολύ εύκολα.

Σε ένα μεγάλο μπολ, ανακατεύουμε τις λεπτές φέτες με το ελαιόλαδο και το αλατοπίπερο. Αν έχετε χρόνο, περιμένετε περίπου 30 λεπτά, ώστε το αλάτι να τραβήξει τα περίσσεια υγρά. Απλώνουμε σε λαδόκολλα πάνω σε ταψί, έτσι ώστε μόλις να αγγίζουν το ένα το άλλο.

Το μυστικό στην παρασκευή τους, είναι το αργό ψήσιμο σε αρκετά χαμηλή θερμοκρασία και για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να αφυδατωθούν. Ο χρόνος ψησίματος εξαρτάται, φυσικά, από τα λαχανικά που θα προμηθευτείτε, πόσο φρέσκα είναι, πόσο μεγάλα είναι, πόση υγρασία έχουν κ.λ.π. Το ψήσιμο επίσης μεταβάλλεται ανάλογα με τον τύπο του φούρνου σας, γι αυτό πειραματιστείτε με μία παρτίδα, ώστε να δείτε πώς συμπεριφέρονται, ελέγχοντας τακτικά. Όσο απομακρύνονται τα υγρά των λαχανικών, τόσο συμπυκνώνεται η γεύση τους.

Τα τσιπς γίνονται πιο τραγανά καθώς κρυώνουν. Μπορείτε να τα διατηρήσετε φρέσκα για μία ημέρα σε θερμοκρασία δωματίου, ενώ θα κρατήσουν τη φρεσκάδα τους για λίγο περισσότερο, αν τα αποθηκεύσετε στο ψυγείο. Για να ξαναγίνουν τραγανά, βάλτε τα ξανά σε ένα ταψί και ψήστε στους 200 βαθμούς για λίγα λεπτά.

Photo by
http://www.tastespotting.com/