Που τα πουλάς αυτά, ρε;

Μια ματιά στον Αργύρη Βενιαμίν, μπάρμαν στο Noel, νικητή του Skinos Mediterranean Cocktail Challenge 2015

Τι δουλειά έχει αυτός ο χαμογελαστός τυπάκος με το καρό πουκάμισο και το φαρδύ χακί παντελόνι πίσω από τη μπάρα; Με πλησιάζει με χαμόγελο.

-Ρε Γιάννη, να πάρω ποτό από αυτόν ή είναι κάνας μπάμιας;

-Πάρε, είναι καλός.

-Σίγουρα ρε μαλάκα, αυτός έχει λιγότερα τατουάζ κι από μένα…

Όταν είπα στον αφέντη του BitterBooze ότι θέλω να κάνω συνέντευξη στον Αργύρη Βενιαμίν, μετά τη νίκη του στο Skinos Mediterranean Cocktail Challenge 2015 και το επικείμενο ταξίδι του στο Tales of Cocktails στη Νέα Ορλεάνη, το πρώτο πράγμα που έσπευσε να μου πει ήταν να μην εστιάσω στο πόσο προσγειωμένος είναι ο Αργύρης. Συμφώνησα, και του είπα ότι τότε δεν θα κάνω συνέντευξη.

Δεν γίνεται να μην σχολιάσεις πόσο προσγειωμένος και ήπιων τόνων χαρακτήρας δείχνει ο Αργύρης. Είτε «το παίζει» πολύ καλά, είτε απλά είναι. Όπως και να ΄χει, δεν μπορείς να το αγνοήσεις. Αυτό είναι που τον κάνει προσιτό στο συνομιλητή του, και αυτό είναι που σε κάνει τόσο πρόθυμο να τον ακούσεις, στοιχεία που και τα δύο έχουν θετική επίπτωση και στη δουλειά του. Ο πελάτης, πρώτα νιώθει οικειότητα και ανοίγεται, και έπειτα δέχεται τις προστάσεις και τις ιδέες του πολύ πιο εύκολα.

-Γαμάς καθόλου ρε μαλάκα;

-Την κοπέλα μου.

Ε, άι παράτα μας. Μπλέξαμε με τον Άγιο Μπάρμαν. Προσπαθεί να με πείσει ότι τέτοιος είναι. Ο νεαρός από τη Χαλκιδική, έχει βρει τον τρόπο να ξεχωρίζει από το σινάφι του, όντας απλά φυσιολογικός. Δεν κουρεύεται περίεργα, δεν έχει τατουάζ, δεν ντύνεται σα μαφιόζος του 1920 για να πάει στη δουλειά του. Η απάντησή του απλή: «Αν είναι να ξεχωρίσω στη δουλειά μου, αυτό πρέπει να γίνει με την ίδια τη δουλειά μου, όχι με την εμφάνισή μου».

Και; Ξεχωρίζει με τη δουλειά του; Το ότι το είπε ο Γιάννης ή επειδή κατόπιν δοκιμής συμφώνησα εγώ, πιθανότατα δε λέει τίποτα.

Ο Skinos όμως; Ο διαγωνισμός τον οποίο κέρδισε με το κοκτέιλ Orchard Crusta (λικέρ μαστίχας Skinos, Cynar, χυμός λεμονιού, σιρόπι μελιού και σπιτικό curd περγαμόντου); Ε, αυτό κάτι λέει μάλλον. Λέει ότι κάτι κατεβάζει το κεφάλι του. Λέει ότι καταφέρνει όντως να ξεχωρίσει ανάμεσα σε συναδέλφους του. Λέει ότι μπορεί να δημιουργήσει μια συνταγή και να την παρουσιάσει με τρόπο τέτοιο ώστε να τραβήξει την προσοχή των κριτών. Είναι βέβαιο πάντως ότι όλα αυτά δεν συμβαίνουν επειδή έχει καλή καρδιά, αλλά λόγω της δουλειά του.

«Με την πρώτη ευκαιρία θα ξαναπάω». Ίδωμεν. Όπως και για όλα τα υπόλοιπα. Για το πώς θα εξελιχθεί εννοώ, αυτός ο λαμπρός, καθώς φαίνεται, νέος, της μπαρμανικής τέχνης και της ζωής συνολικά. Ναι, τον συμπαθώ. Αλλά δεν είμαι ακόμα βέβαιος ότι θα καταφέρει να αντισταθεί πολύ καιρό στο bandwagon του σύγχρονου επαγγελματία του είδους, που είναι εξαιρετικά ισχυρό.

Ίσως όμως, η επιτυχία του να είναι ακριβώς ότι έχει καταφέρει να προβλέψει την επόμενη τάση πίσω από τη μπάρα. Η λογική λέει ότι θα είναι αυτή του εξορθολογισμού. Διότι όπως και να το κάνουμε, πόσο θα τραβήξεις το σχοινί;

Ο μπάρμαν ήταν κακό παιδί και ξενύχτης ροκάς, έγινε εξαντρίκ περιθωριακά παράξενος, πέρασε στη σφαίρα του ψαγμένου «επιστήμονα» μπον βιβέρ και τώρα, είναι εμφανές ότι οδεύει προς το απλό, καλό παιδί, που προσφέρει φιλοξενία και γνώση*.

Με αυτό το σκεπτικό, ο Αργύρης είναι πολύ μπροστά, αλλά ας αφήσουμε το χρόνο να το δείξει. Προς το παρόν, ας πούμε απλά ότι είναι καλός μπάρμαν. Και καλό παιδί.

Υ.γ.: Εντάξει, να ξέρετε ότι πιέστηκα να τα γράψω έτσι. Εγώ δεν τα χάφτω αυτά. Είμαι βέβαιος ότι μέσα του βρίζει τον πελάτη ρίχνοντας φρικτές κατάρες και τα ξημερώματα που γυρνάει σπίτι του, πίνει το αίμα μωρών ελαφακίων, χαϊδεύοντας τις κατοικίδιες μανγκούστες του… Ας όψεται όμως ότι ο πολύς κόσμος το καταπίνει αμάσητο το σανό που του πουλάει ο Βενιαμίν.

*Η περιγραφή είναι ένας απλοϊκός λογοτεχνικός χρονικός διαχωρισμός και δεν σημαίνει ότι όλα τα στοιχεία, και πολλά άλλα, δεν συναντώνται σε διάφορες χρονικές περιόδους, ως πρωτοπορίες, αποκοτιές ή εξαιρέσεις.