Ποτοαπαγόρευση… μουσική, χορός και αλκοόλ (podcast)

Αφήνοντας πίσω την φετινή χρονιά, θα φέρω μπροστά, περίπου εκατό χρόνια μετά την λήξη της, μια εποχή που σίγουρα σημάδεψε με τον τρόπο της την αναγέννηση πολλών πραγμάτων στη μετέπειτά κουλτούρα και αισθητική μας. Αναφέρομαι φυσικά στην ποτοαπαγόρευση στις Ηνωμένες πολιτείες της Αμερικής και στην εποχή της, η οποία και γιορτάζει την λήξη από το 1933 και έπειτα, κάθε Δεκέμβριο. Το σημερινό επεισόδιο λοιπόν αφιερώνεται αποκλειστικά σε αυτήν.

Όσο γίνεται πιο επιφανειακά, σε αυτό το PodCast, θα φέρω στο μικρόφωνο, άρα και στα ηχεία σας, διάσπαρτες δόσεις ιστορίας, προβληματισμούς, ποτό, κοκτέιλ, άλλα και πολύ μουσική… και χορό!

Μεταξύ του 1920 και 1933 κηρύχθηκε παράνομη με βάση το σύνταγμα των ΗΠΑ η παρασκευή, διακίνηση, εισαγωγή, εξαγωγή και πώληση αλκοολούχων ποτών… ναι, η Ποτοαπαγόρευση.

Κύριος σκοπός της -που φυσικά δεν εκπληρώθηκε ποτέ- ήταν η βελτίωση της ποιότητας της ζωής, η περισυλλογή των φορολογικών εισφορών από τους πολίτες εκείνης της εποχής που πολλαπλασιαζόταν ραγδαία, η μείωση της κατανάλωσης αλκοόλ, η άνθιση της βιομηχανίας, η αποσυμφόρηση των σωφρονιστικών ιδρυμάτων και η προστασία της δημόσιας υγείας.

Προφανώς και είδαμε αντίθετα αποτελέσματα, με περισσότερους θανάτους από παράνομες αποστάξεις και υπερβολικές καταναλώσεις κακών αποσταγμάτων, χιλιάδες παράνομα μπαρ στην Νέα Υόρκη (τα λεγόμενα Speak Easy bar), απογείωση της εγκληματικότητας, των συμμοριών και της μαφίας και φυσικά την άνθιση των κυβερνητικών οργανώσεων της εποχής.

Στα καλά της υπόθεσης όμως, μέσα σε αυτό το ταραχώδες ιστορικό-κοινωνικό πλαίσιο, ειδικά λίγο μετά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο, αναδύθηκε μια από τις σημαντικότερες μουσικές περιόδους του πλανήτη έως και σήμερα, γεμάτη μουσικές σε ήχους jazz swing.

Καλλιτέχνες πολλοί και διάφοροι, όπως ο Louis Armstrong, ο οποίος στις πρώιμες μέρες της καριέρας του έπεσε τυχερός -ή άτυχος- σαν βράχος, στα speakeasy μπαρ την ποτοαπαγόρευση, άλλα και ο King Oliver, ο Duke Ellington, ο Fats Waller, ο Paul Whiteman, ο Bix Beiderbecke, η Bessie Smith.

Επίσης η κουλτούρα του Lindy Hop dance, γεννήθηκε από τις αφρο-αμερικανικές κοινότητες του Harlem της Νέας Υόρκης την ίδια περίπου περίοδο και φυσικά στάθηκε πλάι σε όλη τη φάση της ποτοαπαγόρευσης ως σημείο χαράς και εκτόνωσης στα παράνομα dance floor.

Το lindy είναι ένας συνδυασμός διαφόρων χορών της εποχής και βασίζεται κυρίως στην τζαζ, το tap, το breakaway και το charleston. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις περιγράφεται ως χορός τζαζ και τέλος.

Πολύ πιθανόν να έχετε δει swing ή lindy hop σε παλιές ασπρόμαυρες ταινίες, ναι-ναι αυτές που οι χορευτές πετάνε και φαίνεται ότι οριακά πατάνε στην γη, με την ενέργεια και την θετική τους αύρα να αναβλύζουν από παντού.

Με συνοπτικές διαδικασίες, θα σας δώσω ένα σφαιρικό κλίμα από την τότε κατάσταση των μπαρ. Αλκοόλ σε κούπες του καφέ, πορτιέρηδες και συνθηματικά εισόδου σε χιλιάδες παράνομα υπόγεια κέντρα διασκέδασης, η jazz και η swing, σαν σπίρτα, πυροδοτούσαν την ανάγκη των ανθρώπων για επικοινωνία και χορό και φυσικά γράφοντας ιστορία όσον αφορά στη μουσική κουλτούρα των ΗΠΑ έως και σήμερα, παράνομες αποστάξεις και ύπουλοι τρόποι μεταφοράς αλκοόλ στα speakeasy bars, αλλά και κοκτέιλ που γεννήθηκαν μέσα σε αυτό.

Κάποια πολύ γνωστά από αυτά, τα οποία ακόμη στέκονται στα σύγχρονα μπαρ είναι σίγουρα το Brandy Alexander, το Sidecar, το Mary Pickford, το Bee’s Knees, το Sazerac, το White lady, το Mint Julep, το French 75, άλλα και το Old Fashioned, και το Aviation..

Το συγκεκριμένο επεισόδιο «ντύθηκε» με μεγάλη μου χαρά και διάθεση από πολύ μουσική εκείνης της εποχής (από το 1920 έως το 1960).

Αναλυτικά ακούστε το επεισόδιο παρακάτω και θα χαρώ να ακούσω την γνώμη σας.