Το ρούμι Plantation αναγκάστηκε να αλλάξει όνομα σε Planteray.

Διότι, ναι, ας μη γελιόμαστε, κανένα σούπερ επιτυχημένο brand δεν αλλάζει όνομα έπειτα από 27 χρόνια. Το brand Plantation αποτελεί ένα ακόμη θύμα των καιρών μας, ένα ακόμη θύμα της υπερβάλλουσας πολιτικής ορθότητας και της «κουλτούρας αφύπνισης», της επονομαζόμενης ‘’Woke Culture’’, γι’ αυτό και μετά από τρία χρόνια διαβουλεύσεων, αποφάσισε να ολοκληρώσει το rebranding του, κάτω από το νέο όνομα Planteray. Το οποίο, παρεμπιπτόντως, από χθες που το πρωτοδιάβασα, το γράφω συνέχεια λάθος.

Εκεί, κάπου στα μέσα του 2020, με την τραγική δολοφονία του George Floyd και την αναζωπύρωση του BLM (Black Lives Matter) κινήματος, ακούστηκαν οι πρώτες, δυνατές φωνές ενάντια σε brand, δρόμους, αγάλματα, ταινίες, κοκ, τα οποία ενδεχομένως, είχαν κάποια, την οποιαδήποτε σχέση, με θέματα και ζητήματα του παρελθόντος, που άπτονταν της φυλετικής ή/και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ένα από αυτά τα ζητήματα, η δουλεία και πιο συγκεκριμένα, η σκλαβιά του νέγρικου πληθυσμού.

Στον παροξυσμό που ακολούθησε, απαιτήθηκε από ένα ζωηρό τμήμα του πληθυσμού του δυτικού κόσμου, στην καλύτερη να ακυρωθούν brand που είχαν οποιαδήποτε σύνδεση -ακόμη στο όνομα ή την εικόνα- με ζητήματα του παρελθόντος που μπορεί να δημιουργούν ενδεχόμενη δυσφορία στον οποιονδήποτε.

Σε αυτό το πλαίσιο, και υπό το φόβο της «ακύρωσης» (cancel), η εταιρεία Maison Ferrand, στην οποία ανήκει το ρούμι Plantation, ανακοίνωσε το 2020 πως θα επανασχεδιάσει το όνομά του. Αν δεν καταλάβατε το λόγο, θα σας βοηθήσω εγώ. Η λέξη Plantation, σύμφωνα με κάποιους που είχαν προλάβει να αντιδράσουν, παραπέμπει στη σκλαβιά των νέγρων! Plantation, ως γνωστόν, είναι η φάρμα, ή πιο σωστά, η φυτεία των ζαχαροκάλαμων, όταν μιλάμε για ρούμι. Επίσης, ως γνωστόν, σε αυτές τις φυτείες εργάζονταν νέγροι σκλάβοι, οι οποίοι καλλιεργούσαν το ζαχαροκάλαμο, το θέριζαν και το έστυβαν για να πάρουν το χυμό του και να φτιάξουν ρούμι. Σύμφωνα με τους θιασώτες της υπερβάλλουσας πολιτικής ορθότητας και της κουλτούρας Woke, δεν μπορεί ένα brand να εμπορευματοποιεί μια λέξη που παραπέμπει σε μια τόσο αρνητική έννοια, όπως η σκλαβιά… Κι αυτό γιατί υπάρχουν σήμερα Αφροαμερικανοί που μπορεί να αισθάνονται δυσφορία στη θέα αυτού του ονόματος, ειδικά επάνω σε ένα προϊόν απόλαυσης.

Παρά την ανακοίνωση της εταιρείας, φαίνεται πως κάποιοι δεν πείστηκαν. Το 2022 μια επαγγελματίας των μίντια στο Ηνωμένο Βασίλειο, ανέβασε ένα άρθρο στον Guardian -το μοναδικό της άρθρο, αν έχει σημασία. Σε αυτό, περιγράφει την εμπειρία της κατά τη διάρκεια ενός δείπνου σε γνωστό εστιατόριο του Λονδίνου, όπου σερβιρίστηκε στο τέλος επιδόρπιο το οποίο περιείχε ρούμι Plantation.

«Ο μπαμπάς μου είναι Τζαμαϊκανός. Οι πρόγονοί μου ήταν σκλάβοι. Κι εδώ βρίσκομαι εγώ, η μοναδική μαύρη σε τούτο το εστιατόριο και πνίγομαι με τη λέξη που ξεκινά από P».

Αυτό ήταν. Μετά τη δημοσίευση του άρθρου, το γνωστό εστιατόριο αφαίρεσε όλα τα προϊόντα του Plantation από τις λίστες του…

Αποφάσισα να μη γράψω γενικά για την κουλτούρα Woke, για την υπερβάλλουσα πολιτική ορθότητα και για τα απότοκα της κουλτούρας ακύρωσης. Αντί αυτών, έχω να ρίξω μερικές προτάσεις στο τραπέζι προς συζήτηση.

Εφόσον θεωρούμε τη λέξη φάρμα ή φυτεία κάτι που μπορεί να προκαλέσει αρνητικά συναισθήματα, γιατί δεν ακυρώνουμε και το ρούμι Ron Abuelo; Abuelo σημαίνει «παππούς» στα ισπανικά και μπορεί να υπονοείται ηλικιακή διάκριση (age shaming), προσβάλοντας αρκετούς. Γιατί δεν ακυρώνουμε και το Ron Jeremy ως μισογυνικό; Γιατί δε ζητούμε να αλλαχθεί η φιγούρα επάνω στο Captain Morgan, ως προσβλητική, μια εικόνα που δημιουργεί λάθος στερεότυπα για τους υπερήφανους ναυτικούς του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού; Γιατί δεν καταργούμε και το ρούμι εν συνόλω; Μα, δεν αποτελεί εξ ολοκλήρου προϊόν εργασίας από σκλαβιά; Προφανώς, όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν ουσιαστικά επιχειρήματα, αφού διατυπώνονται σε πλαίσιο whataboutism, υποδεικνύουν όμως την αποκτήνωση των σημερινών καιρών, δείχνουν πώς τοποθετείται η όποια συζήτηση για ζητήματα του παρελθόντος σε σημερινό πλαίσιο και πώς μια τόσο σοβαρή κουβέντα -των ανθρώπινων δικαιωμάτων- πραγματοποιείται με την ιλαρότητα που διακρίνει ολόκληρη την κουλτούρα ακύρωσης.

Planteray – Η νέα εποχή

Σε κάθε περίπτωση, το ρούμι Plantation πλέον λέγεται Planteray. Ανακοινώθηκε χθες μέσα από τα σόσιαλ μίντια του brand, όπου αναφέρθηκε η «εξέλιξη» του ονόματος από το αυθεντικό στο νέο, η οποία καθυστέρησε λόγω της διαδικασίας του trademark σε 120 διαφορετικές χώρες στις οποίες εξάγονται τα προϊόντα του.

Η αλλαγή στο όνομα συνδυάστηκε με την κυκλοφορία του Planteray Cut & Dry Coconut Rum, ενός εξαιρετικού προϊόντος που είχα τη χαρά να δοκιμάσω πριν περίπου δύο χρόνια στο Παρίσι. Ένα ρούμι αρωματισμένο με καρύδα από το Μπαρμπέιντος, πολύ περιορισμένης κυκλοφορίας, καθώς και οι ίδιες οι καρύδες δεν είναι άπειρες, και όπως δήλωσαν από την εταιρεία, χρειάζεται μια καρύδα για ένα λίτρο ρουμιού.

Στα του νέου ονόματος, ελπίζω να μακροημερεύσει, όπως εξαιρετικά τα κατάφερε και το προηγούμενο, το «μιαρό», το προσβλητικό, τη ρετσινιά από το οποίο αποτίναξε ο οίκος Ferrand, με μια απλή αλλαγή ονόματος. O tempora, o mores!