Πίνοντας στο Λονδίνο

Η πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου στέκει γύρω από τις όχθες του Τάμεση, κάτι λιγότερο από δυο χιλιάδες χρόνια. Πολυπολιτισμική με σπουδαία ιστορία, αλλά και ένα τεράστιο επιχειρηματικό, χρηματοοικονομικό και πολιτιστικό κέντρο. Το Λονδίνο, έχει αναρριχηθεί στην κορυφή του κόσμου όσον αφορά στις νέες τάσεις στον χώρο του κοκτέιλ, στα μαγαζιά, στους μπαρτέντερ, προσπερνώντας ακόμα και παραδοσιακές δυνάμεις στον χώρο του ποτού, όπως η Νέα Υόρκη από την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Δίκαια λοιπόν αναφέρεται πλέον σαν η παγκόσμια πρωτεύουσα στον χώρο του κοκτέιλ και ίσως γενικότερα στον χώρο της εστίασης.

Το Λονδίνο πάντα θα είναι λοιπόν ένας εξαιρετικός προορισμός για ολιγοήμερες διακοπές. Και σίγουρα θα βρεις άπειρα πράγματα να κάνεις. Στην τελευταία, δικιά μου επίσκεψη εκεί, έκανα έναν μαραθώνιο bar-hopping, κοινώς γύρισα αρκετά μπαρ και αποφάσισα να σου τα παρουσιάσω ένα ένα. Άλλωστε από το να συντάσσω κάθε φορά πρόχειρες λίστες στο φέισμπουκ για τους φίλους που μου το ζητάνε, είναι καλύτερο να υπάρχουν όλα αυτά τα μαγαζιά εδώ, συγκεντρωμένα.

Θα ξεκινήσω από τον όμιλο του Café Pacifico που περιλαμβάνει την ομώνυμη επιχείρηση, το La Perla και το ολοκαίνουριο αδερφάκι τους, που είχα την τιμή να δουλέψω σαν γκεστ μπαρτέντερ για μία βραδιά, το El Nivel. Το Café Pacifico είναι ένα μεξικάνικο εστιατόριο/μπαρ που φέτος έκλεισε 32 χρόνια λειτουργίας με τον καταπληκτικό ιδιοκτήτη τού, Τομάς Εστές στο τιμόνι, να ευθύνεται μεταξύ άλλων και για την φιλική ατμόσφαιρα που θα συναντήσεις αν αποφασίσεις να φας εκεί τα κεσαδίγιας σου, παρέα με μία μεξικάνικη μπίρα ή τεκίλα (τεράστια συλλογή και από τα δύο). Το δίδυμο αδερφάκι του Café Pacifico από την άλλη λέγεται La Perla και βρίσκεται στο Κόβεντ Γκάρντεν. Εδώ το κόνσεπτ είναι πάλι μεξικάνικο μπαρ-εστιατόριο, αλλά στο πιο φωτεινό, στο πιο φάνκι που λέει κι η φίλη μου η Ελένη, στο πιο φασαριόζικο και σίγουρα περισσότερο προσανατολισμένο στο μπαρ. Από νωρίς το απόγευμα άλλωστε ο κόσμος συνωστίζεται για μια θέση στο μπαρ για Μαργαρίτας και τάκος.

Το τελευταίο μπαρ που άνοιξε ο Τομάς, το El Nivel, βρίσκεται στον πρώτο όροφο του La Perla και αυτοσυστήνεται σαν agaveria. Και λογικό, αφού διαθέτει μία τεράστια συλλογή από όλα τα αποστάγματα αγαύης. Το El Nivel δεν είναι ένα ακόμα μεξικάνικο μπαρ-εστιατόριο. Το El Nivel είναι ένα κλασάτο κοκτέιλ μπαρ με σπουδαία τεκίλα κοκτέιλ και μεξικάνικο φαγητό. Η πολύχρωμη σουρεάλ διακόσμηση θυμίζει ρετρό μεξικάνικη ταινία. Η βαριά, ξύλινη μπάρα με το επιβλητικό back bar, σου δείχνουν πως εκεί παίρνουν πολύ στα σοβαρά το ποτό σου και η χαμηλή, τζαζ μουσική σε προδιαθέτει για χαλαρές βραδιές παρέα με φίλους.

Το σχετικά καινούριο Satan’s whiskers (από το ομώνυμο κλασσικό κοκτέιλ) εκτός από ευφάνταστο όνομα, φάνηκε πως έχει και μερικούς ικανότατους μπάρμαν που θα σε κερδίσουν σίγουρα αμέσως. Κλασσικό μπαρ γειτονιάς, χωρίς πολλά φρου-φρου κι αρώματα, εκεί θα πας για να πιείς καλά ποτά αλλά σε προσιτές τιμές. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Το White Lyan είναι το μπαρ για το οποίο μιλάνε όλοι αυτή τη στιγμή στο Λονδίνο. Καινοτόμο όσο δεν πάει, αφού δεν χρησιμοποιεί πάγο, φρούτα και γενικά οτιδήποτε χαλάει. Επίσης δεν χρησιμοποιεί επώνυμα ποτά για να σερβίρει, όλα είναι φτιαγμένα, ανακατεμένα, χτυπημένα από πριν και ακόμα και το νερό που σερβίρει είναι «μπρανταρισμένο» με το White Lyan λογότυπο τους. Φοβερό; Για κάποιους ναι, για κάποιους άλλους, απλά ανούσιο.. Τα ποτά τους πάντως είναι εξαιρετικά.

Ένας από τους πιονέρους της λονδρέζικης κοκτέιλ σκηνής, το Lab, σερβίρει ακόμη εκατοντάδες ποτά και πολύχρωμα κοκτέιλ, κάθε βράδυ στο σχετικά νεαρό κοινό του, υπό τους ήχους μοντέρνων μουσικών επιτυχιών. Πλέον ανακαίνισε και τον χώρο του δημιουργώντας μεταξύ άλλων έναν εξαιρετικό χώρο στο υπόγειο του για πιο πριβέ πάρτι.

Οι φαν της ελαφρώς πιο αποστειρωμένης και σοβαρής ατμόσφαιρας θα βρουν αρκετές επιλογές και σε μπαρ ξενοδοχείων. Η ντριμ τιμ του ξενοδοχείου Savoy με το μπαρ American, αλλά και με το μπαρ Beaufort αποτελείται από τον Έρικ Λόριντζ, τον Τομ Ουόκερ, τον Κρις Μουρ και τον καλό φίλο Λορέντζο Αντινόρι, και το μόνο σίγουρο είναι πως θα σου φτιάξουν πολύ σοβαρά ποτά.

Στο υπερπολυτελές ξενοδοχείο Langham θα βρεις το πολυβραβευμένο μπαρ Artesian που «τρέχει» από τους σταρ-μπαρτέντερ Άλεξ Κρατίνα και Σιμόνε Καποράλε. Πο-τα-ρες! Έτσι απλά. Μόλις έβγαλε και καινούριο κατάλογο που σίγουρα θα προσελκύσει όλα τα βλέμματα στο Λονδίνο, επάνω του.

Αν είσαι φαν του Μαρτίνι, τότε το μπαρ Dukes στο ομώνυμο ξενοδοχείο, είναι σχεδόν μονόδρομος. Στο μπαρ που λέγεται ότι σύχναζε ο Ίαν Φλέμινγκ, δημιουργός του Τζέιμς Μποντ, παίρνουν όλη την ιεροτελεστία παρασκευής του Μαρτίνι πολύ στα σοβαρά. Βέβαια, με κάτι λιγότερο από 20 λίρες το κοκτέιλ μόνο έτσι θα μπορούσαν να την πάρουν, αλλά σίγουρα είναι κάτι το διαφορετικό, κάτι το ιδιαίτερο, κάτι το μοναδικό. Ο Αλεσάντρο Παλάτσι άλλωστε φημίζεται πως κρατά χρόνια το μυστικό για τα τέλεια Μαρτίνι…

Θες κάτι αρκετά πιο ζωντανό; Πιο δυνατό σε μουσική και με εκρηκτική ατμόσφαιρα; El Camion, στην καρδιά του Σόχο. Αυτό βρίσκεται ανάμεσα από δύο σεξ σοπ και διαθέτει μεξικάνικο εστιατόριο στο ισόγειο και το μπαρ που όλα μπορούν να συμβούν στον κάτω όροφο. Εκεί θα βρεις και τον θρύλο της λονδρέζικης κοκτέιλ σκηνής και δημιουργό του Espresso Martini, Ντικ Μπράντσελ να φτιάχνει κοκτέιλ υπό τους ήχους της πολύ δυνατής μουσικής, αλλά και των αλαλαζόντων σερβιτόρων που προσπαθούν να σε πείσουν ότι αυτό που τους δίνεις δεν είναι μία λίρα, αλλά πενήντα σεντς. Κι αν θες να μην σε πρήξουν στην κυριολεξία στην είσοδο ή/και περιμένεις αρκετή ώρα για να μπεις μπορείς να γίνεις μέλος στο Κλαμπ του Ροζ Τσιουαουα –ναι, καλά άκουσες. Το The Pink Chihuahua Club είναι το κλαμπ μελών του El Camion.

Τα μπαρ που εμένα προσωπικά με εντυπωσίασαν; Megaro bar. Ένα εξαιρετικής αισθητικής μπαρ με ζεστή και σέξι ατμόσφαιρα και με το κόνσεπτ να κινείται κάπου μεταξύ δωματίου εμφάνισης φιλμ και αίθουσας σινεμά. Τα ποτά είναι όπως μου αρέσουν, χωρίς πολλές γαρνιτούρες, αλλά γευστικότατα. Το σέρβις εξαιρετικό και χαμογελαστό και η μουσική ταιριαστή και στη πρέπουσα ένταση. Τι άλλο να θελήσει κάποιος; Ένα μέρος που σίγουρα πρέπει να επισκεφθείς στο Λονδίνο!

Την μόδα των υπόγειων μπαρ ανατρέπει το μπαρ NOLA, που βρίσκεται στον πρώτο όροφο. Ένα μπαρ που, όπως καταλαβαίνεις, ακόμα και από το όνομα είναι εμπνευσμένο από την Νέα Ορλεάνη και που παρόλο που πρόκειται για ένα σχετικά καινούριο μπαρ κλέβει σιγά-σιγά τη δόξα από το πολύ κοντινό του, μεγάλο και τρανό Callooh Callay. Μόλις ανέβεις τις σκάλες θα αντικρίσεις δερμάτινους καναπέδες, ανεμιστήρες οροφής και ένα, μικρό στο μάτι, αλλά σπουδαίο μπαρ που προσανατολίζεται σε κλασσικά, όπως ήταν αναμενόμενο, κοκτέιλ που απέχουν αρκετά από τις μέινστριμ γεύσεις. Εκεί μπορεί να βρεις και πολλούς από τους λονδρέζους μπάρμαν, να τα πίνουν αφού ο δημιουργός του μπαρ, Νταν Πράισμαν, εκτός από ιδιοκτήτης του γνωστού μπλογκ Bitters and Twisted αλλά και των βραβείων Bartender’s Best, είναι και πολύ αγαπητός στους μπαρμανίστικους κύκλους.

Το Λονδίνο λοιπόν έχει τα πάντα. Μπαρ με χαμηλή μουσική, μπαρ για να χορέψεις, μπαρ με καταπληκτικά κοκτέιλ, παμπ, μπαρ εστιατόρια, στην κυριολεξία τα πάντα. Και φυσικά θα μπορούσα να αναφέρω τουλάχιστον μια ντουζίνα ακόμη όπως το 69 Colebrook Row ή το Zetter Townhouse ή το Happiness Forgets, το Purl ή το Worship Street Whistling Shop. Προτίμησα όμως, να σημειώσω αυτά που επισκέφθηκα στο τελευταίο μου ταξίδι και είχα ιδία, πρόσφατη εμπειρία. Ελπίζω στο επόμενο να καταφέρω να προσθέσω κι άλλα. Άλλωστε ποιος μπορεί να πει όχι σε ένα ακόμα ταξίδι στο Λονδίνο;