Πίνω για να ξεχάσω

της Σοφίας Ιωάννου

Σου έχει τύχει ποτέ να συναντήσεις έναν τύπο που δεν έχεις ξαναδεί ποτέ στη ζωή σου, να σε χαιρετάει και να σου λέει ότι γνωριστήκατε το προηγούμενο βράδυ;  Ή ακόμα χειρότερα, σου έχει τύχει ποτέ να ανοίξεις τα μάτια σου και να δεις έναν άγνωστο δίπλα σου στο κρεβάτι, ενώ το τελευταίο που θυμάσαι είναι εκείνο το σφηνάκι που ακολούθησε τα 25, ίσως και 30, προηγούμενα; Έχεις μάθει ποτέ από φίλο σου ότι πήγες σε μαγαζί και άνοιξες σαμπάνιες χωρίς να έχεις καμία εικόνα του όλου σκηνικού; Έχεις προσπαθήσει ποτέ να οδηγήσεις κόντρα στη μάντρα που δεν έκανε στην άκρη;

Αν δεν έχεις κάνει τίποτα από τα παραπάνω ή έστω μερικές παραλλαγές τους, τότε λυπάμαι που θα στο πω, αλλά δεν έχεις πιει ποτέ πραγματικά πολύ. Γιατί όταν είσαι γύρω στα 20 πίνεις και ξερνάς. Όταν όμως πλησιάζεις τα 30, τότε πίνεις και ξεχνάς. Είναι αυτό που λένε «πίνω για να ξεχάσω». Ε, αυτό ακριβώς. Έχει και όνομα. Αλκοολική αμνησία το λένε. Δεν το ήξερες; Ε, να στα πω εγώ που τα έμαθα με το σκληρό τρόπο…

Κι εκεί που πίνεις τα ποτά, έρχονται τα πρώτα σφηνάκια και ξανά μανά ποτά και ξανά μανά σφηνάκια. Ε, δε θέλει πολύ να ανοίξει το λαρύγγι, καταλαβαίνεις. Κι αλλάζεις μαγαζιά, αλλάζεις ποτά, ξαναπίνεις σφηνάκια, ανοίγουν και οι σαμπάνιες (πολύ ύπουλες οι κυρίες) και να μη στα πολυλέω έρχεται το κενό. Το απόλυτο χάος.

Και ξυπνάς, και προσπαθείς  να θυμηθείς τι έγινε, αλλά ματαία. Κενό. Μαυρίλα. Καμία ανάμνηση. Αν το πάθεις -που δε στο εύχομαι- μην ανησυχήσεις. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Αλκοολική αμνησία, είπαμε το λένε, και είναι πάθηση που παρουσιάζεται μετά από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.

Κι ενώ εσύ υπάρχεις στο χώρο, χορεύεις πίνεις, φλερτάρεις, κερνάς, διασκεδάζεις (στην καλύτερη) οι αναμνήσεις της βραδιάς σε εγκαταλείπουν. Η αλκοολική αμνησία έρχεται ξαφνικά ένα ωραίο βράδυ που βγαίνεις να πιεις. Κι από εκεί και πέρα θα έρχεται συνέχεια κάθε φορά που χάνεις το έλεγχο του αλκοόλ. Νομίζω είναι η τιμωρία του οινοπνεύματος για αλόγιστη χρήση. Βλέπεις, όλα σε αυτή τη ζωή έχουν το τίμημά τους.

Η αλκοολική αμνησία δεν προειδοποιεί. Έρχεται μια κι έξω. Μετά περνάς στην ευγενική ευχέρεια του μεθυσμένου μυαλού σου για το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Την πρώτη φορά μπορεί να έχει πλάκα. Άντε και τη δεύτερη. Αν είσαι τυχερός ίσως και την τρίτη. Αν συνεχίσεις όμως, με μαθηματική ακρίβεια κάποια στιγμή θα γίνει η στραβή. Μπορεί να είναι ένα one night stand, που δε θα έκανες σε άλλη περίπτωση. Ίσως να πεις και πράγματα τα οποία δε θα έλεγες σε κατάσταση νηφαλιότητας. Μέχρι εδώ όλα καλά. Να βρεθείς όμως πάνω σε καμιά μάντρα και να έχεις πάρει και στο λαιμό σου μερικούς αθώους χωρίς να το θυμάσαι σίγουρα αυτό είναι κάτι που δε θέλεις.

Δεν υπήρξα ποτέ αλκοολική, αλλά υπήρξα αμνησιακή. Ξέρω πως είναι και ξέρω σίγουρα πως δε θέλω να το ξαναπάθω. Με λένε Σοφία και είμαι καλά. Έχω διασκεδάσει αρκετές φορές χωρίς να το θυμάμαι. Στη Μύκονο μένω, δε φταίω. Πίνουμε λίγο παραπάνω. Ειδικά τις πρώτες σεζόν. Όμως έχει πιο πολύ πλάκα να θυμάσαι, από το να προσπαθείς να φτιάξεις το παζλ. Αλήθεια. Γι αυτό αν δεις ότι το χάνεις, άσε τον κύριο Bacardi από το χέρι και φλερτάρεις ξανά μαζί του την επόμενη μέρα.