Πέντε κλασικά κοκτέιλ που εξελίχθηκαν μέσα στο χρόνο

Martini

Αν προσπαθήσετε να αναζητήσετε τις ρίζες του Martini, το πιθανότερο είναι πως θα πέσετε επάνω σε ένα άλλο κοκτέιλ, το οποίο θεωρείται από αρκετούς πρόγονός του, το Martinez, ένα αρκετά γλυκό κοκτέιλ από το 1860. Αν δεχθούμε πως η εξελικτική πορεία του Martini ξεκινά από το Martinez, τότε –γευστικά τουλάχιστον- θα μπορούσε μόνο να μειωθεί η γλυκύτητά του. Έτσι κι έγινε. Το γλυκό βερμούτ αντικαταστάθηκε με ξηρό και έφυγε το λικέρ Μαρασκίνο από τη μέση.

Στις αρχές του 20^ου αιώνα ουσιαστικά αυτό που είχαμε ήταν ένα 50/50 Martini με μπίτερς πορτοκαλιού. Τα μπίτερς ήταν τα πρώτα που έφυγαν, στην πορεία εξέλιξης και προσαρμογής του κοκτέιλ στις γευστικές προτιμήσεις των καταναλωτών, ενώ η αναλογία του τζιν/βερμούτ ολοένα και έγερνε περισσότερο προς την πλευρά του τζιν. Έφθασε μέχρι και 15/1 ή στο ένα απλό «ξέπλυμα» του ποτηριού με βερμούτ. Δεν είχε όμως φθάσει ακόμη η εκδίκηση του βερμούτ.

Οι (μαύρες) δεκαετίες του 1980 και 1990 που ακολούθησαν ήταν αυτές που έβαλαν στο παιχνίδι τη βότκα, ως βασικό συστατικό του Μαρτίνι, αλλά και κάθε λογής φρούτο, λικέρ και σιρόπι, στο σέικερ μαζί της, δημιουργώντας «υπέργλυκα» αναμειγνυολογήματα με τεράστιες γαρνιτούρες και χυδαία ονόματα.

Ευτυχώς οι δεκαετίες εκείνες πέρασαν, το Μαρτίνι επιβίωσε και το βερμούτ πήρε την εκδίκηση που σας έγραψα πιο πάνω. Η αναλογία τζιν/βερμούτ άλλαξε και πάλι, αυτή τη φορά προς την πλευρά του βερμούτ, προσομοιάζοντας αρκετά την αρχική συνταγή. Το Μαρτίνι ως γνωστόν αποτελεί ένα από τα πλέον κλασικά κοκτέιλ της ιστορίας.