Θρυλικά μπαρ του κόσμου: Pegu Club – Γιανγκόν, Μιανμάρ

Δημιουργήθηκε όταν η βρετανική αποικιοκρατία βρισκόταν στο απόγειο της. Φιλοξένησε μέλη της βασιλικής οικογένειας της Αγγλίας και την ελίτ των στρατευμάτων της μεγάλης βρετανικής αυτοκρατορίας, επιβίωσε μέσα από πολέμους, δημιούργησε ένα θρυλικό κοκτέιλ και ενέπνευσε ένα από τα σημαντικότερα μπαρ της σύγχρονης Νέας Υόρκης, όπως και έναν από τους σπουδαιότερους Βρετανούς συγγραφείς, για να κλείσει –προσωρινά- τη δεκαετία του ’70 και να ανοίξει ξανά λίγους μήνες πριν. Το Pegu Club στη Γιανγκόν της Μιανμάρ έχει δημιουργήσει το δικό του θρύλο μεταξύ των πιο ονομαστών μπαρ του κόσμου και από φέτος θα συνεχίσει να γράφει ιστορία.

Στα μέσα του 19^ου αιώνα σημειώνονται τρεις διαφορετικοί πόλεμοι μεταξύ βρετανικής αυτοκρατορίας και Βιρμανίας (σήμερα Μιανμάρ). Μετά τον δεύτερο, οι Άγγλοι προσαρτούν τη νότια Μιανμάρ, μεταξύ άλλων, και την πόλη Pegu (σήμερα Bago), διατηρούν τα στρατεύματά τους εκεί, ενώ ξεκινούν να σχεδιάζουν ήδη τις επόμενες επιχειρήσεις τους.

Η βρετανική αποικιοκρατία όμως απαιτούσε, μεταξύ άλλων, και τα απαραίτητα μπαρ, στα οποία αξιωματικοί και επισκέπτες της αυτοκρατορίας θα μπορούν να χαλαρώνουν, να ξεκουράζονται, να τρώνε και να πίνουν και να διασκεδάζουν. Εν έτει 1882 ολοκληρώνεται η κατασκευή ενός υπερπολυτελούς κλαμπ με όλες τις ανέσεις, μπαρ και εστιατόριο στην πόλη Ρανγκούν (σήμερα Γιανγκόν). Το όνομα του, Pegu Club.

Λίγα χρόνια αργότερα, ο μεγάλος Ράντγιαρντ Κίπλινγκ –ως ρεπόρτερ σε εφημερίδα τότε- επισκέπτεται το Pegu Club, από το οποίο εμπνέεται και γράφει μια σειρά από άρθρα, για τα ταξίδια του σε Ινδία, Μιανμάρ, Κίνα, Ιαπωνία και ΗΠΑ. Θα κυκλοφορήσει στις αρχές του 21^ου αιώνα ως: ‘’From Sea to Sea and Other Sketches, Letters of Travel’’. Εκεί, περιγράφει το Pegu Club ως ένα «θαυμαστής ομορφιάς κλαμπ κυρίων, με συζητήσεις για μάχες, δολοφονίες και αιφνίδιους θανάτους». Κάποιοι λένε πως το διάστημα που έμεινε στη Βιρμανία έδωσε μια πρώτη γεύση στον νεαρό Κίπλινγκ για το τι ακριβώς συμβαίνει στα σύνορα της βρετανικής αυτοκρατορίας: «Γίνεται ο χαμός με τις μάχες στη ζούγκλα. Λίγο πάγο ακόμα στο ποτό μου, παρακαλώ.»

Η συμμετοχή μελών στις πρώτες μέρες του Pegu Club αφορούσε ‘’all gentlemen interested in general society’’, όπως ανέφεραν οι κανονισμοί του. Στην πράξη αυτό φυσικά εφαρμοζόταν με δυνατότητα εισόδου μόνο σε λευκούς. Και το χρώμα του δέρματος υπήρξε το μοναδικό προαπαιτούμενο εισόδου για αρκετά χρόνια.

Στις αρχές του 20^ου αιώνα το Pegu Club δέχεται βασιλικές επισκέψεις. Ο Γεωργιος Ε’, Βασιλιάς της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας και Αυτοκράτορας των Ινδιών, στις οποίες ανήκε διοικητικά η Μιανμάρ, καταφθάνει το 1922 στο Pegu Club για να δειπνήσει. Προς τιμήν του κατασκευάζεται μία μεγάλη αίθουσα, ονόματι Prince of Wales, η οποία προστέθηκε στις εγκαταστάσεις του.

Περίπου την ίδια περίοδο δημιουργήθηκε στο Pegu Club και ένα σπουδαίο κλασικό κοκτέιλ. Το ομώνυμο κοκτέιλ καταγράφηκε από τον Harry Craddock στο βιβλίο του ‘’The Savoy Cocktail Book’’. Ένα κοκτέιλ με τζιν ( τι άλλο; ), λικέρ πορτοκαλιού, λάιμ και μπίτερς, που τότε το σέρβιραν με πάγο, ώστε να ξεδιψά τους καλεσμένους του μπαρ του.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το Pegu Club αρχίζει να παρακμάζει, αλλά θα αντέξει για λίγο ακόμα. Η Γιανγκόν κατακτάται από τον αυτοκρατορικό ιαπωνικό στρατό και για τέσσερα χρόνια το Pegu Club γίνεται κλαμπ για τους αξιωματικούς του. Υπάρχουν φυσικά και αναφορές που λένε πως ήταν κάτι περισσότερο από ένα απλό κλαμπ και πως είχε μετατραπεί σε οίκο ανοχής για τους Ιάπωνες. Μετά την ανεξαρτησία της χώρας το 1948, η ιδιοκτησία και χρήση του Pegu Club περνά στις ένοπλες δυνάμεις της νεοϊδρυθείσας χώρας, οι οποίες προσθέτουν γήπεδα σκουός στην αχανή περιοχή γύρω από το κλαμπ.

Το Pegu Club όμως συνεχίζει να μαραζώνει. Το 1965 κλείνει τις πόρτες του και δέκα χρόνια αργότερα η περιοχή περνά στην ιδιοκτησία του κράτους, το οποίο το αφήνει ανεκμετάλλευτο για δεκαετίες. Μέχρι που το 2016, μια κοινοπραξία επιχειρήσεων κάτω από το όνομα KT Group, με έδρα και επιχειρήσεις στη Μιανμάρ, νοικιάζει από το κράτος τις εγκαταστάσεις του Pegu Club με σκοπό να επενδύσει, αναβιώνοντάς το.

Το Pegu Club σήμερα

Και όντως, κάτι τέτοιο συνέβη στο τέλος του 2018! Εκατομμύρια επενδύθηκαν στην αναβίωση ενός από τα πλέον διάσημα τοπόσημα της Μιανμάρ, στο οποίο, ενώ οι εργασίες συνεχίζονται ακόμη, πραγματοποιούνται ιδιωτικές εκδηλώσεις, εκθέσεις και ιδιωτικά γεύματα.

Έμπνευση όμως από το σπουδαίο κλαμπ της Μιανμάρ άντλησε και η Audrey Saunders, η οποία το 2005 άνοιξε στο Σόχο της Νέας Υόρκης το ομώνυμο μπαρ, το οποίο από πολλούς θεωρείται πως αποτέλεσε έναν από τους βασικούς πυλώνες, επάνω στους οποίους οικοδομήθηκε η σύγχρονη σκηνή με κοκτέιλ της πόλης.

Αν ποτέ είχατε απολαύσει το ποτό ή το φαγητό σας σε κάποιο μπαρ νεοαποικιακού στιλ ή αν σας άφηναν άφωνους οι περιγραφές του Κίπλινγκ, του Φόρστερ, του Κόνραντ, του Γκριν και του Όργουελ, τότε το Pegu Club θα πρέπει να είναι το μπαρ των ονείρων σας.