Με ποια κρασιά θα συνοδεύατε τις πασχαλινές σας μνήμες;

Στο άκουσμα της λέξης «Πάσχα» η πλειονότητα των ανθρώπων αρχίζει κι αναλογίζεται τις μαγειρικές προετοιμασίες, το στρώσιμο του τραπεζιού και βεβαίως τους συγγενείς και τους φίλους που θα γεμίσουν το τραπέζι εκείνου που για φέτος θα έχει το ρόλο του οικοδεσπότη. Συχνά οικοδεσπότης είναι η γιαγιά, η μαμά, ο σύντροφός ή ο καλύτερός μας φίλος, μπορεί ακόμη κι εμείς. Μα τι γίνεται όμως όταν οι οικοδεσπότες αλλάζουν; Ενδέχεται έτσι να αλλάζει και η γεύση των εδεσμάτων και αναπόφευκτα οι θέσεις στο τραπέζι. Σε κάθε περίπτωση, μάλλον κανένας, δε θα αποφύγει απόλυτα να έρθει σε επαφή με παραδόσεις, γεύσεις και μνήμες. Αυτό άλλωστε που πάντα παραμένει μέσα μας είναι οι μνήμες. Η ερώτηση λοιπόν που αναπόφευκτα προκύπτει είναι με τι κρασί παντρεύεις τις μνήμες και τις αναμνήσεις σου;

Αυτές είναι μερικές από τις πιο όμορφες Πασχαλινές γευστικές μου μνήμες και τα κρασιά που θα τις συνδύαζα αν τις ξαναζούσα σήμερα.

Μνήμες από την πρωτανάσταση στην Κέρκυρα

Οι καμπάνες χτυπούν δυνατά, τα κανάτια σπάνε να διώξουν τους διαόλους και οι φιλαρμονικές βγαίνουν στα καντούνια κι επιδίδονται σε ένα ακαταμάχητο μουσικό τζαμάρισμα. Στο σπίτι που θα γυρίσουμε η θεία η Μαριγούλα όπως την φωνάζουν, έχει ήδη ετοιμάσει τη συκωταριά στο τηγάνι. Μισή λαδορίγανη και μισή με τηγανιτά κεράσια να μοιάζει σα γλυκό.

Όλοι θα καθίσουμε ατάκτως -πως αλλιώς αν όχι Ιόνιοι αλέγκροι- και συνάμα αρμονικά γύρω από το τραπέζι. Τα κρασιά που λαχταρίσαμε είναι ένα νόστιμο τραγανό λευκό κι ένα παιχνιδιάρικο ροζέ και τα δύο ελληνικά. Για τη συκωταριά λαδορίγανη επιλέγουμε τη Μαλαγουζιά Μάτσα με τον υπέροχο αρωματικό της χαρακτήρα. Η δροσιστική της οξύτητα καθώς και η ισορροπημένη της αίσθησή θα δουλέψουν ευφάνταστα πλάι στη λιπαρότητα του πιάτου αφήνοντας μία ευχάριστη επίγευση.

Πλάι στη συκωταριά με τα τηγανιτά κεράσια θα διαπρέψει η ροζέ Μαυροδάφνη του Κτήματος Χαριτάτου με το κόκκινο φρούτο και το γεμάτο σώμα που αντέχει να σταθεί πλάι σε ένα τέτοιο πιάτο.

Ανάσταση στη Βόρεια Εύβοια

Στο δρόμο του γυρισμού προς το σπίτι ηχούν ακόμα τα βεγγαλικά και τα δυναμιτάκια που συγχορδίζονταν με τις καμπάνες της Εκκλησίας του Άγιου. Τα ρούχα μυρίζουν μπαρούτι και λιβάνι και οι χιουμοριστικές βωμολοχίες ξεκίνησαν ήδη λες κι Ανάσταση σήμανε τη λήξη του καθωσπρεπισμού.

Ένα μεγάλο τραπέζι σε μια μικρή κουζίνα, ο παππούς, δύο γιαγιάδες και δύο προγιαγιάδες. Η μαμά, ο μπαμπάς, ο Μάνος, η Φανή, η Μαρία κι ο Δημήτρης και στο τηλέφωνο ο Λάκης. Σχεδόν όλοι εκεί. Μια μυρωδιά από την κατσαρόλα που θυμίζει μόνο ευτυχία και κάπως έτσι η μαγειρίτσα με το τέλειο αυγολέμονο, μπόλικα μαρούλια και μια δόση cognac γεμίζει τα πιάτα μας. Φιλιά, αγκαλιές και πρόποση προς τιμήν του νικητή των αυγών.

Πρόποση με το Μεταγειτνίων 2009 του Ευρυβιάδη Σκλάβου. Ένα μαγικό κρασί ποικιλίας Βοστιλίδι με οξειδωτικό στυλ και μία ντελικάτη ταννικότητα που υπερνικά όλα τα οινικά εμπόδια του πιάτου. Επιβλητικό αλλά και συγκινητικό, όσο και τα λόγια της γιαγιάς αν θα τσούγκριζε με αυτό ‘Στην υγεία σου κορώνα μου!’

Πάσχα στην Αθήνα

Μία ντουζίνα φίλοι σε ένα κτήμα στη Βάρη. Πόσο εύκολα γεμίζει ένας μεγάλος κήπος με τόσες χαρούμενες φωνές! Αυτοσχέδιες σούβλες εν δράση, μουσική που παίζει δυνατά, γέλια – πολλά γέλια και ακόμα πιο δυνατά η μουσική. Τα αγόρια της παρέας προετοίμασαν το κοκορέτσι και το αρνί, τα οποία βρίσκονται ήδη στη σούβλα. Οι βάρδιες για το γύρισμα της σούβλας έχουν ήδη ξεκινήσει και οι πιο ανυπόμονοι αρχίζουν και ‘κλέβουν μεζέδες’. Ήλιος λαμπερός και πλατσουρίσματα στην πισίνα. Μεζέδες και κρασί κι ένα τραπέζι που στήνεται από την οικοδέσποινα Χρυσάνθη. Ανεμελιά, χαρά και υπέροχα κρασιά. από τη μία η μοναδική Νεγκόσκα 2011 του Δαλαμάρα  με πλούσια δομή, καλή οξύτητα και μοναδικότητα τόσο στα αρωματικά όσο και στα γευστικά χαρακτηριστικά για το κοκορέτσι.  Από την άλλη η εμβληματική Ραψάνη Grand Reserve 2011 του Τσάνταλη για το αρνί. Μάλλον η κορυφαία έκφραση της Ραψάνης, με βελούδινο και πληθωρικό στόμα, ευχάριστη οξύτητα και φίνα αίσθηση αρωμάτων.

Δευτέρα του Πάσχα σπίτι

Μοιάζει μία Δευτέρα σαν όλες τις άλλες. Δουλειά κι εχθές, δουλειά και σήμερα. Και τι να φας μια τέτοια μέρα; Μάλλον περισσεύματα. Χορτοτυρόπιτα και αυγά γεμιστά, ‘του διαβόλου’ με κρόκους δουλεμένους με κάπαρη και λιωμένο κρεμμύδι (να μην φαίνεται) μαζί με ελαιόλαδο από τη Θράκη, ανθό αλατιού και πιπέρι. Ε, μάλλον ένα sherry Lustau Manzanilla Pasada de Sanlucar του Almacenista Manuel Cuevas Jurado είναι ότι πρέπει. Μία γουλιά φτάνει να πάρεις μυρωδιά Ισπανίας κι ένα νιαούρισμα είναι ικανό να σου δώσει να καταλάβεις πως όλα είναι στιγμές.

Καλό Πάσχα!