Paros Farming Community: Η οινική Πάρος επανασυστήνεται – μέρος 2ο

*του Κώστα Προβατά

Στο προηγούμενο κείμενο μας για την Πάρο έγινε αναφορά στο εγχείρημα του PFC (Paros Farming Community). Στην προσπάθεια του να αναζωογονήσει την αμπελοκαλλιέργεια -με την κτηνοτροφία και την ελαιοκαλλιέργεια- μέσα από τον επαναπροσδιορισμό της γεύσης των τοπικών προϊόντων. Ίσως η πιο δόκιμη παρομοίωση, σχετικά με τις προθέσεις του PFC, είναι ότι προσπαθεί να μετατρέψει ένα καράβι μεταφοράς πετρελαίου σε container και μάλιστα προσπαθεί να το κάνει εν πλω! Αλλά για να γίνει αντιληπτή η παραπάνω παρομοίωση κρίνεται απαραίτητη να συστηθεί η οινική Πάρος, εκ νέου.

Κλίμα – Αμπελουργία

Το κλίμα στην Πάρο δεν διαφέρει από αυτό των υπόλοιπων Κυκλάδων, με θερμά και ξηρά καλοκαίρια και έλλειψη βροχοπτώσεων, αν και, φέτος τον Μάιο ούτε η Πάρος απέφυγε τις ατέρμονες βροχές του μήνα αυτού, που ταλαιπώρησαν την αμπελουργία πανελλαδικά. Τα εδάφη χωρίζονται σε πεδινά, όπου υπάρχει η δυνατότητα άρδευσης -και πιθανότατα κατά το παρελθόν να επικεντρωνόταν σε αυτά η καλλιέργεια των σιτηρών στο νησί – και σε ημιορεινά τα οποία πρακτικά αποτελούν αναβαθμίδες στις πλαγιές που συγκρατούν τα χώματα.

Για τα ημιορεινά εδάφη, σύμφωνα με τους ανθρώπους του PFC, υπάρχει από μέρους τους πολύ έντονο ενδιαφέρον, για τη διατήρηση των ήδη υπαρχόντων αμπελώνων σε αυτά, αλλά και την ανάπτυξη νέων. Το ενδιαφέρον, πιο συγκεκριμένα, είναι διπλό. Καθώς τα αμπέλια αναπτύσσονται σε πολύ πιο φτωχό έδαφος «οψιμίζουν» την παραγωγή, αλλά και τη διατηρούν σε χαμηλά επίπεδα. Διπλό πλεονέκτημα, καθώς προσαρμόζονται καλύτερα στην κλιματική αλλαγή και επιπλέον οι χαμηλές αποδόσεις αποτελούν την απαρχή για τη δημιουργία σταφυλιών πλούσιων σε αρωματικές ενώσεις και γεύση.

Παρ’ όλα αυτά η πιο ενδιαφέρουσα πλευρά των αμπελώνων στις πεζούλες, είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για αυτόριζα αμπέλια, που δεν προσβλήθηκαν ποτέ από τη φυλλοξήρα. Βέβαια, οι αμπελώνες αυτοί χαρακτηρίζονται ταυτόχρονα και από τις διαφορετικές ποικιλίες αμπέλου που μπορούν να βρεθούν σε αυτούς. Με κυρίαρχη τη Μονεμβασιά (η Πάρος ήταν η οινική Κιβωτός για αυτήν την ποικιλία) και έπειτα το Αηδάνι, το Αθήρι, τη Μανδηλαριά, αλλά και το Σαββατιανό και τον Ροδίτη.

Αυτή τη στιγμή το PFC έχει θέσει ως στόχο την εξάπλωση της αμπελοκαλλιέργειας στις πεζούλες, με τη χρήση αυτόριζων αμπελιών, αλλά και την παράλληλη αναγνώριση τους ως τέτοια (αυτόριζα) από την ελληνική και κοινοτική νομοθεσία. Επιπλέον, στο ανθρώπινο δυναμικό επιχειρεί μια ταυτόχρονη δράση· αρχικά να εκπαιδεύσει τους υπάρχοντες αμπελουργούς στην υιοθέτηση σύγχρονων καλλιεργητικών πρακτικών που να ακολουθούν την νέα εποχή, αλλά και τελικώς, όλο αυτό να οδηγεί στην παραγωγή ποιοτικότερων σταφυλιών. Έπειτα, μπορεί να τους εγγυηθεί ένα καλύτερο εισόδημα, διατηρώντας τους υπάρχοντες παραγωγούς στο «παιχνίδι», αλλά και δημιουργώντας θελκτικές συνθήκες για την εισαγωγή νέων σε αυτό.

Η Πάρος και τα κρασιά της

Στο κομμάτι του τελικού προϊόντος το Paros Farming Community έχει φροντίσει να εξασφαλίσει μια πολύ δυνατή οινολογική ομάδα, με περγαμηνές και βαθιά γνώση του κρασιού και του αμπελιού . Ήδη, από τις πρώτες προσπάθειες «σουλουπώματος» των κρασιών του συνεταιρισμού, μπορεί κάποιος να αντιληφθεί το πλαίσιο που θα κινηθούν τα κρασιά του μέλλοντος. Η ομάδα του PFC αποκάλυψε στο πρόσφατο ταξίδι, ότι οι φιλοδοξίες της -αλλά και οι προοπτικές του νησιού- τους ώθησαν να εντάξουν στη γκάμα των κρασιών τους και αφρώδη κρασιά. Τόσο με τη μέθοδο της δεξαμενής, όσο και με την παραδοσιακή της σαμπάνιας. Πάντα με βάση τις τοπικές ποικιλίες του νησιού, κυρίως τη Μονεμβασιά και τη Μανδηλαριά.

Αντί επιλόγου

Ανακεφαλαιώνοντας, νιώθουμε ότι μπορεί να υπάρχουν ακόμα μερικά σημεία που δεν έχουν ξεκαθαριστεί σωστά μέχρι εδώ, για αυτό και θα σταθούμε σε τρεις ιδιαιτερότητες που έχουν πλέον υιοθετηθεί από το PFC, οι οποίες αποτελούν ίσως τις πιο εμφατικές αποδείξεις για την πορεία που έχει αποφασίσει να χαράξει αυτό, με στόχο πάντα την ποιοτική αναβάθμιση των κρασιών του.

Αρχικά ο τρύγος των σταφυλιών γίνεται έπειτα από δειγματολογική εξέταση του αμπελώνα και κατόπιν υποδείξεως της κατάλληλης ημέρας με ραντεβού, όταν τα σταφύλια δηλαδή είναι στη βέλτιστη ωρίμαση και όχι «όποτε βολέψει», όπως γινόταν κατά το παρελθόν.

Στον μηχανολογικό εξοπλισμό, που έχει αποκτήσει το οινοποιείο, έχει προστεθεί και ταινία διαλογής, με αποτέλεσμα τα σταφύλια που δεν αντιστοιχούν στην επιθυμητή ποιότητα να ξεσκαρτάρωνται πριν οινοποιηθούν.

Τέλος, το PFC αποτόλμησε την πιο καταφατική κίνηση προσήλωσης στη νέα ποιοτική εποχή του. Τερματίζει την παραγωγή και διάθεση του χύμα κρασιού. Η διατήρησή του κρίθηκε ότι θα μπερδεύει τόσο το μήνυμα που το PFC θέλει να απευθύνει στους καταναλωτές, όσο όμως και τους καταναλωτές για την εικόνα που σχηματίζουν στην προσπάθεια του συνεταιρισμού της Πάρου να μας συστηθεί εκ νέου.

Σειράδι  Ροζέ 2022 Μανδηλαριά 12,4%

Απαλό τριανταφυλλί χρώμα, με άρωμα κοκκινόσαρκων εσπεριδοειδών (σανγκουίνι, ροζ γκρέιπφρουτ) και νότες φρέσκων κόκκινων φρούτων. Το στόμα ικανοποιητικά μεστό, έτσι ώστε να ισορροπεί την έντονη δροσιστική αίσθηση του. Ευχάριστο τελείωμα.

Σειράδι Ερυθρό Μανδηλαριά 2022 12,5%

Έντονο κόκκινο χρώμα, με άρωμα φρέσκων κόκκινων φρούτων και ανθικές νότες. Στο στόμα το κρασί είναι ευχάριστο και εύκολο χάρη στην φρεσκάδα του, με τις τανίνες να δηλώνουν παρόν στο τελείωμα του, αλλά χωρίς να ενοχλούν.

* Ο Κώστας Προβατάς πιστεύει ότι κάθε κρασί που αξίζει κανείς να πιει, κρύβει μια ιστορία που περιμένει κάποιον να την διηγηθεί.