Ο θρύλος Πάντσο Βίγια και η συνεισφορά του στην παραγωγή τεκίλας

Σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, οι ιθαγενείς πληθυσμοί της κεντρικής Αμερικής έφθασαν στην κορύφωση της αγροτικής τους επανάστασης λίγο πιο αργά από αυτούς των υπολοίπων ηπείρων του κόσμου, γύρω στο 5,000 π.Χ, έχοντας στο επίκεντρο των καλλιεργητικών τους διεργασιών το καλαμπόκι, αλλά και άλλα φυτά, μεταξύ αυτών και την αγαύη. Φυσικά, τότε δεν είχαν ακόμη εξημερώσει τα άλογα, ως αναπόσπαστο μέρος των καλλιεργητικών διεργασιών, χρειάστηκε λοιπόν μια άλλη επανάσταση, χιλιάδες χρόνια μετά, η Μεξικανική, για να λάβει το άλογο τη σημασία που έχει σήμερα για το Μεξικό και μεταξύ άλλων για την παραγωγή του εθνικού του ποτού, της τεκίλας. Κατά έναν περίεργο λόγο, λέγεται πως σημαντικό ρόλο για αυτό διαδραμάτισε ένας θρύλος της μεξικανικής ιστορίας, αλλά και φανατικός πολέμιος του αλκοόλ, ο Πάντσο Βίγια! Πως τα φέρνει μερικές φορές η ιστορία, ε;

Ο Χοσέ Ντοροτέο Αράνγκο Αράμπουλα, γνωστός και ως Πάντσο Βίγια (Pancho Villa), ήταν ένας εκ των πρωτεργατών της Μεξικανικής Επανάστασης, που συνετέλεσε στην πτώση του δικτάτορα Πορφίριο Ντίας, παρέα με τους Εμιλιάνο Ζαπάτα και Πασκουάλ Ορόσκο. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου αποκόμισε το παρατσούκλι «Κένταυρος του Βορρά», εξαιτίας της γνήσιας αγάπης του για τα άλογα και της (αναγκαίας) συναναστροφής του με αυτά, αφού λόγω των διαρκών εχθροπραξιών στο πεδίο της μάχης και των εκστρατειών λέγεται πως δεν μπορούσες να τον δεις παρά μόνο έφιππο.

Ο Πάντσο Βίγια και η αγάπη του για τα άλογα

Ο Πάντσο Βίγια απέκτησε μια ιδιαίτερη αγάπη για ένα συγκεκριμένο άλογο, το μετέπειτα θρυλικό ‘’Siete Leguas’’, που πήρε το όνομά του από την απόσταση που μπορούσε να διανύσει σε καλπασμό. Επτά ολόκληρες λεύγες, δηλαδή σαράντα σχεδόν χιλιόμετρα! Επρόκειτο μάλιστα για ένα ενήλικο θηλυκό άλογο, γνωστό σήμερα ως Mare, το οποίο υπό φυσιολογικές συνθήκες δε θα έπρεπε να είναι τόσο δυνατό, τουλάχιστον όχι τόσο όσο ένας αρσενικός επιβήτορας και σύμφωνα με έρευνες ανήκε στη ράτσα των μεξικανικών criollo.

Λίγο μετά την κτηνώδη μάχη του Οχινάγα (Ojinaga), το 1913, όταν και το άλογό του άντεξε μια συνεχόμενη απόσταση σαράντα χιλιομέτρων, λέγεται πως ο Πάντσο Βίγια το επιβράβευσε, χαρίζοντας του το όνομά του και λίγη τεκίλα! Κάτι εντελώς αντίθετο από τα πιστεύω του, αφού ο ίδιος όχι μόνο απείχε από το αλκοόλ, αλλά και ως εκλεγμένος κυβερνήτης της πολιτείας της Τσιουάουα, απαγόρευσε πλήρως την κατανάλωσή του και επέβαλε την θανατική σε όσους το έκαναν!

Παρόλα αυτά, ο θρύλος του Πάντσο Βίγια και του αλόγου του Siete Leguas γιγαντώθηκε τόσο, ώστε αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του Μεξικού και χάρισε το όνομά του στην μάρκα τεκίλας που δημιούργησε αργότερα ένας από τους ακολούθους του Μεξικανού στρατηγού, ο Δον Ιγνάσιο Γκονζάλες Βάργκας (Don Ignacio Gonzalez Vargas), την περιώνυμη Siete Leguas, μια από τις πλέον αγαπητές σήμερα στη χώρα της κεντρικής Αμερικής.

Τα άλογα μάλιστα αποτέλεσαν αναπόσπαστο κομμάτι και της παραγωγής της τεκίλας εν γένει στα μέσα του 2^ου αιώνα, αφού ήταν αυτά που έμπαιναν μέσα στο λάκκο για να σύρουν την tahona, τον περιστρεφόμενο δηλαδή πετρόμυλο που αποσπούσε τον καραμελωμένο χυμό της αγαύης, συνθλίβοντάς τα κομμάτια της.

Στο πλαίσιο μιας άλλης επανάστασης, της βιομηχανικής, τα άλογα δυστυχώς ή ευτυχώς αντικαταστήθηκαν στην πλειονότητα των οίκων παραγωγής τεκίλας από μηχανές. Ακόμη όμως αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της μεξικανικής κουλτούρας, διατηρώντας το Μεξικό στις πρώτες θέσεις εκτροφής ιπποειδών στην Αμερική και στον κόσμο.