Σημείωση Νο1 – Το βάρος

«Τα λεφτά δε φέρνουν την ευτυχία, αλλά μπορούν να αγοράσουν αλκοόλ, που είναι ότι κοντινότερο σε αυτήν», λέει και ξαναλέει ευφυολογικά αυτό το site. Ισχύει γενικά, αλλά δεν έχει και απόλυτη εφαρμογή. Όλα τα πράγματα κάνουν τον κύκλο τους. Αν το καταλάβεις έγκαιρα, αυτός ο κύκλος μπορεί να κλείσει ομαλά. Αν όχι, πάλι θα κλείσει, αλλά θα κλείσει ανώμαλα και το σημάδι θα μείνει για πάντα.

Ο χρόνος δεν είναι γιατρός γι αυτό οι πληγές μου δεν κλείνουν. Υπάρχουν κάμποσες που δε γιατρεύονται, που συνεχίζουν να φαίνονται, να ματώνουν και να πονάνε ό,τι και αν κάνεις. Δεν υπάρχει αλκοόλ που να τις κρύψει πραγματικά, δεν υπάρχει φάρμακο να τις απαλύνει, δεν υπάρχει στήριγμα που θα σου κρατήσει την πλάτη καθώς αυτή κυρτώνει. Όταν οι ώμοι σου πονάνε από το βάρος, το βλέμμα κοιτάει μόνο χαμηλά, θολά πίσω από τα δάκρυα, όταν τα γόνατα δε σε κρατάνε, και γίνεσαι ένα με το έδαφος.

Ποιός νομίζει ότι δε δίνει αντάλλαγμα για όσα συμβαίνουν στη ζωή του, καλά ή κακά; Κάθε μέρα και κάθε λεπτό σου δίνεται με αντάλλαγμα. Πολλές φορές από το αντάλλαγμα μαθαίνεις, τις περισσότερες, απλά μαζεύεις. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν πολλές όταν κάνεις τον απολογισμό σου, οπότε μια χαρά ξέρεις και ξέρω αν είσαι υποκριτής, αν είσαι φυγόπονος, αν είσαι σαλτιμπάγκος.

Καταλαβαίνεις ότι μεγάλωσες, όχι όταν φέρεσαι πιο ώριμα, όταν ξέρεις τι να διαλέξεις, όταν αντιλαμβάνεσαι τους κινδύνους, αλλά όταν σε πιάνουν στα καλά καθούμενα τα κλάματα. Καταλαβαίνεις ότι μεγάλωσες όταν τα πράγματα που σε βαραίνουν είναι τόσα που δεν μπορείς πια να τα κρατήσεις μέσα σου. Όσο ορθά κι αν περπατάς το ανάστημά σου, όσο σκληρός κι αν ακούγεσαι, όσο μάγκας κι αν είσαι.

Κόκκο με τον κόκκο, τουβλάκι το τουβλάκι, το βάρος απλώνεται παντού, σαν ύπουλα καρκινικά κύτταρα που σε κυριεύουν. Κλαις, μα δεν περνάει, μένει πάντα εκεί και το ξέρεις ότι είναι εκεί, ξανακλαίς ελπίζοντας να λιγοστεύσει, μα είναι ακόμα εκεί, εκεί, εκεί, με πείσμα μικρού παιδιού, με γινάτι. Σπάνια βγάζει το σκασμό, και όλο μιλάει, μιλάει, μιλάει. Και λέει.

Αλλά ξέρεις. Replay δεν υπάρχει, ούτε rewind. Ό,τι πέρασε πέρασε, ό,τι έφτιαξες, έφτιαξες και ότι έκανες, έκανες.

Ούτε συγχώρεση υπάρχει. Μόνο περισσότερη ζωή και περισσότερο βάρος.

Το αντέχεις;