Το νόημα του λικέρ

Αν έπρεπε να εξηγήσω με μια λέξη τα λικέρ, αυτή θα ήταν η λέξη «γοητεία». Με τη δημιουργία της ζύμωσης και μετέπειτα της καθαρής αλκοόλης, ακολούθησε η γέννηση του πολιτισμού και της συντροφιάς. Θα τολμήσω να πω πως το αμέσως επόμενο βήμα ήταν τα λικέρ. Ήταν και είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις ανήσυχες ψυχές. Στους ανθρώπους που ενώνοντας τις δυνάμεις τους και τη φαντασία τους, εξέλιξαν μια βάση με σκοπό να ευχαριστήσουν τον συνάνθρωπό τους, προσφέροντάς του μια γλυκιά ανάμνηση. Ίσως λοιπόν το λικέρ να είναι το πρώτο δείγμα φιλοξενίας.

 

 

Από μεθόδους παραγωγής έχουμε δει σχεδόν τα πάντα ανά τους αιώνες, που προσαρμόζονταν βάσει δυνατοτήτων της κάθε εποχής. Από απλή εκχύλιση φρούτων, βοτάνων και μπαχαρικών, επαναπόσταξη, συμπίεση, έκθλιψη, προσθήκη ζάχαρης, γλυκόζης, ελαιοσακχάρων, ώσμωση, και γενικά κάθε λογής αντιλογία και συλλογικότητα.

Κάθε φιάλη κρύβει μια μυστική συνταγή η οποία εκτός από πρώτες ύλες, κατά περιπτώσεις αποκρύπτει και τη μέθοδο παρασκευής. Όλο αυτό συνήθως είναι περίτεχνα συγκαλυμμένο με μια ιστορία προερχόμενη από τα βάθη των αιώνων κι αποτελεί παράδοση μιας περιοχής, ενός μοναστηριού, μιας χώρας ή ακόμα κι ενός μόνο ανθρώπου.

 

 

Φιλοσοφικό λικέρ

Είμαι σίγουρος πως όλοι σε κάποιο βαθμό έχουμε κατά νου μερικά λικέρ που, ακόμα κι αν δεν τα έχουμε δοκιμάσει, σίγουρα γνωρίζουμε την ύπαρξή τους. Ένεκα λοιπόν τούτης της παραδοχής, προκύπτουν απορίες, όπως: Πώς ορίζουμε τη σήμερον ένα «επιτυχημένο» λικέρ; Πώς προωθήθηκε ένα προϊόν για εκατό ή και πεντακόσια χρόνια για να γίνει σήμερα γνωστό τοις πάσι; Είναι μια φιλοσοφία ικανή να μυήσει και να αναπτύξει ένα κοινό την εποχή που η διασπορά των ειδήσεων ήταν από αργή έως αδύνατη; Μήπως, η ιδιαιτερότητα έχει γίνει θυσία στο βωμό της τύχης; Υπάρχει τρόπος σήμερα να δημιουργήσει κάποιος «παράδοση»;

Σήμερα λοιπόν η κοινωνική δικτύωση σε συνάρτηση με την άμεση δημοκρατία την οποία παρέχει, έχει απλοποιήσει τα πράγματα και μπορούμε το πολύ σε μια εβδομάδα να έχουμε στα χέρια μας ό,τι θέλουμε από όποια μεριά της γης κι αν προέρχεται.

Αυτό λοιπόν δεν είναι τίποτα άλλο από ένα στάδιο αποδοχής της πραγματικότητας. Δηλαδή ένα χρονικό διάστημα στο οποίο καλούμαστε να κατανοήσουμε τις νέες λειτουργίες που μας παρέχει η τεχνολογία και όποιος ευθύνεται για αυτές. Μπορούμε να διαβάσουμε, να ενημερωθούμε, να σπουδάσουμε, ανά πάσα στιγμή.

 

Γυρνώ λοιπόν στα λικέρ για να βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη. Κάποτε κάποιοι τα δημιούργησαν με κάποιο σκοπό, χθες μας δόθηκε η δυνατότητα να τα γνωρίσουμε όλα όπου κι αν βρίσκονται, σήμερα αποδεχόμαστε και κατανοούμε το χθες, κι από αύριο πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δημιουργήσουμε νέα, να εδραιώσουμε νέες φιλοσοφίες, νέες τεχνικές, νέα υλικά και να τα εντάξουμε στις ανάγκες και την καθημερινότητά μας.

Αυτό το κείμενο χρησιμοποιεί αλληγορικά τα λικέρ και ότι αυτά πρεσβεύουν. Αν με ρώταγε λοιπόν κάποιος ποιο είναι το αγαπημένο μου λικέρ, θα του έλεγα πως «Είναι εκείνο που θα μου προσφέρεις μόλις καθίσω αναπαυτικά στον καναπέ σου».