Από τους αμφορείς στη νανοτεχνολογία: Η ανθρωπότητα έχει πάντα μαζί της αλκοόλ
Κωνσταντινος Βατουγιος•TECH-ΙΛΑ
Πώς η νανοτεχνολογία θα μας απαλλάξει απο την ανάγκη να έχουμε μαζί μας κάτι για να πιούμε.
Τρωικός Πόλεμος: Για τα μάτια της ωραίας Ελένης, οι Έλληνες ταξίδεψαν χιλιόμετρα για να φτάσουν μέχρι την Τροία και να πολεμήσουν, κουβαλώντας σπαθιά, τόξα, βέλη, δούρειους ίππους, τον κακό χαμό, μαζί και… κρασί! Διότι μπορεί να μάχονταν εκεί στην ξενιτιά στερούμενοι εστιών, γυναικών και τέκνων αλλά, χωρίς το αλκοόλ δε μπορείς να κάνεις και πολλά. Ούτε καν πόλεμο. Έπρεπε λοιπόν να εξασφαλίσουν μόνιμη οινοδοσία (κατά το τροφοδοσία) και να κουβαλούν τους αμφορείς με τα καράβια!
Ο ήλιος έπεσε και τέλεψαν οι Αργίτες τη δουλειά τους
και στα καλύβια βόδια εσφάζανε
και πήραν και δειπνούσαν
κι είχαν κρασί απ’ τη Λήµνο
που ’φεραν πολλά καράβια εκείθε
Ιλιάδα Η, 465-467, μετάφραση Ν. Καζαντζάκη – Ι.Θ. Κακριδή
Το κρασί που ταξιδεύει από τη Λήμνο στην Τροία, όπως μας δίνεται από τον Όμηρο, αποτελεί την αρχαιότερη γραπτή αναφορά στη μεταφορά του κρασιού δια θαλάσσης και υπογραμμίζει την ανάγκη του ανθρώπου να έχει μαζί του πάντα το αλκοόλ. Όχι να το καταναλώνει σε κάθε στιγμή αλλά να το έχει διαθέσιμο κάθε στιγμή, ό,τι κι αν ο ίδιος επικαλεστεί για αυτή του την ανάγκη.
Αιώνες αργότερα, ο W. C. Fields, Αμερικανός κωμικός, ηθοποιός, ζογκλέρ και συγγραφέας, έχτισε τη περσόνα ενός εγωιστή και μισάνθρωπου, ο οποίος όμως παρόλαυτα παρέμενε συμπαθητικός παρά την υποτιθέμενη περιφρόνησή του για παιδιά και σκυλιά. Ο Fields, που ήταν ιδιαίτερα γνωστός για την αγάπη του στο αλκοόλ, μάς έδωσε έναν ακόμα λόγο για να το έχεις πάντα μαζί σου, αυτή τη φορά όχι με αμφορέα αλλά με φλασκί:
ΧΑΠΙ START
Δεκαετίες αργότερα το φλασκί μεταμορφώθηκε σε χάπι. Η αρχή έχει ήδη γίνει εδώ και μια δεκαετία με το alcosynth, ένα χάπι που μιμείται το αλκοόλ. Επιστήμονες ανέπτυξαν ένα νέο σκεύασμα που μπορεί να «απελευθερώσει» τους ανθρώπους από το αλκοόλ, ενώ τους επιτρέπει να απολαμβάνουν την αίσθηση ότι είναι «αναστατωμένοι».
Και δεν ήταν οι μόνοι. Ο Ρώσος καθηγητής Evgeny Moskalev δημιούργησε ένα «χάπι αλκοόλ» χρησιμοποιώντας μια μέθοδο που μετατρέπει το αλκοόλ σε σκόνη, η οποία μπορεί στη συνέχεια να συσκευαστεί σε ισχυρά χάπια υψηλής περιεκτικότητας σε αλκοόλ. Ισχυρίστηκε μάλιστα ότι μπορεί να δημιουργήσει ένα χάπι αλκοόλ από σχεδόν οποιοδήποτε ποτό, όπως ουίσκι, κονιάκ, μπύρα και κρασί.
Γέροντας νανοτεχνολόγος: Θα είναι σα να έχεις πιεί, αλλά δε θα έχεις πιεί
Η νανοτεχνολογία, όμως, φαίνεται να πηγαίνει το θέμα πολύ παρακάτω: Όντας ο τομέας που κέρδισε το Νόμπελ Χημείας το 2016, έχει ανοίξει την έρευνα της σε πολλά και άκρως χρήσιμα ζητούμενα, κυρίως στον τομέα της υγείας. Μεταξύ άλλων, η έρευνα περιέχει την κατασκευή τόσο μικρών συσκευών που μετριούνται σε νανόμετρα, το ένα δισεκατομμυριοστό του μέτρου.
Νανοτεχνολογία και αλκοόλ
Η νανοτεχνολογία φαίνεται πως διαθέτει εκπληκτικές δυνατότητες: τα νανορομπότ δυνητικά μπορούν να «κολυμπήσουν μέσα στο σώμα μας και να απελευθερώσουν τα επιθυμητά φάρμακα», ανταποκρινόμενα στην ανθρώπινη σκέψη. Με δυνατότητα, για παράδειγμα, να εντοπίσουν και να εμποδίσουν μία κρίση επιληψίας ακριβώς τη στιγμή που συμβαίνει, πρόκληση είναι να καταφέρουν να ανταποκριθούν σε περιπτώσεις όπως η σχιζοφρένεια, η κατάθλιψη, η έλλειψη προσοχής, ο αυτισμός αλλά και ο καρκίνος.
Μάλιστα, οι αναφορές φέρνουν στο φως ότι μια άλλη εφαρμογή της ίδιας τεχνολογίας θα ήταν να σε κρατά στην κορύφωση της μέθης, μια λειτουργία που ενεργοποιείται κατά βούληση. Δηλαδή χωρίς καν να έχει καταναλώσει αλκοόλ, με τη δύναμη της σκέψης, ένα νανορομπότ μέσα στο σώμα σου, απελευθερώνει μια ουσία που σε κάνει να αισθάνεσαι σα να έχεις πιει.
Όπως κι αν κουβαλάει η ανθρωπότητα το αλκοόλ, η ανάγκη να το έχουμε μαζί μας δεν έχει αλλάξει, είτε μιλάμε για τη διαδικασία «πίνω ποτό» είτε για το αποτέλεσμα της, την «αναστάτωση» που είπαμε νωρίτερα ή αυτή την -επιτρέψτε μου- τόσο χρήσιμη «άρση».
Wikipedia.com, TheTimes.co.uk, TheAustralian.com.au, TheDrinkBusiness.com, Telegraph.co.uk, Huffpost.com, Future Politics, Jamie Susskind,Oxford University Press, 2018, Ιλιάδα Η, 465-467, μετάφραση Ν. Καζαντζάκη – Ι.Θ. Κακριδή.