Μπάμπης Μωυσίδης – νικητής του Skinos MCC

Και αφού καταλάγιασε ο θόρυβος γύρω από το Skinos Mediterranean Cocktail Challenge αλλά και το Tales of the Cocktail που έλαβε μέρος ο μεγάλος νικητής σαν βραβείο από τον διαγωνισμό αποφασίσαμε να τον εντοπίσουμε και να τον ανακρίνουμε.

Bitterbooze: Μπάμπη πως αποφάσισες να λάβεις μέρος στο Skinos Mediterranean Cocktail Challenge. Υπήρξε κάποιο στοιχείο στο διαγωνισμό που σε ενθάρρυνε για να το κάνεις;

Μπάμπης Μωυσίδης: Είναι η δεύτερη φορά που συμμετέχω στο MCC, κάτι που προφανώς σημαίνει ότι η πρώτη μου έδωσε κίνητρο να ξαναπροσπαθήσω και να γίνω καλύτερος. Η αλήθεια είναι ότι δουλεύω αρκετά κοκτέιλ με βάση το απόσταγμα μαστίχας Χίου Skinos, και έτσι την πρώτη χρονιά, χωρίς να φαντάζομαι που μπορεί να φτάσει η συμμετοχή μου, θεώρησα πρόκληση να δοκιμαστώ σε μια διοργάνωση που συμμετέχουν τόσοι αξιόλογοι μπαρτέντερ. Θα είχα καταφέρει μάλιστα να είμαι στον τελικό αν δεν είχα βγει εκτός χρόνου και έτσι, είπα στον εαυτό μου, ότι οφείλω να ξαναπροσπαθήσω, με  πιο εντατική δουλειά.

Και τις δύο φορές τα κοκτέιλ μου είχαν μεσογειακό χαρακτήρα. Το 2013 συμμετείχα με το Crossroad Martini, ένα καθαρά dry ποτό με νότες από μαστίχα Χίου και δυνατά αρώματα εσπεριδοειδών από σπιτικά bitter. Φέτος αποφάσισα να συμμετάσχω με την «ελληνική Μαργαρίτα» ή αλλιώς Greek Ways Margarita, ένα όνομα που πιστεύω πως κεντρίζει αμέσως τους λάτρεις των κοκτέιλ και τους ιντριγκάρει να δοκιμάσουν. Η έντονη και καθαρή γεύση της μαστίχας Χίου έρχεται να δέσει αρμονικά με τα υπόλοιπα υλικά, βασισμένα στα εσπεριδοειδή, ενώ το σιρόπι από αφρό θάλασσας Χίου, ενισχυμένο με βότανα αναδεικνύει όλα τα υπόλοιπα αρώματα και δίνει γεμάτη και μεστή γεύση στο σύνολο του ποτού.

BB: Τελικά πόσο εύκολο ή πόσο δύσκολο είναι να παρασκευάσει κανείς ένα σοβαρό κοκτέιλ χρησιμοποιώντας μόνο μεσογειακά υλικά;

MM: Ακριβώς όπως το λες. Δεν είναι ούτε δύσκολο, αλλά δεν είναι και εύκολο, αν δεν γνωρίζεις καλά κάποια πράγματα για το κάθε υλικό ξεχωριστά. Σίγουρα η ποικιλία είναι πραγματικά μεγάλη και αυτό κάνει τους συνδυασμούς των υλικών ακόμη πιο περίπλοκους, και σου δίνει την δυνατότητα να μην μείνεις στα τετριμμένα. Αν ένας μπαρτέντερ θέλει να εντρυφήσει στην μαγεία των μεσογειακών κοκτέιλ, δεν έχει παρά να πειραματιστεί και να ανακαλύψει υλικά, από τοποθεσίες και μέρη, που και ο ίδιος ίσως δεν φανταζόταν.

BB: Τι χαρακτηριστικά πιστεύεις πως έχει η μεσογειακή γευστική παλέτα;

MM: Σίγουρα, από περιοχή σε περιοχή της Μεσογείου, αυτό ίσως και να διαφέρει, αλλά πιστεύω ότι στο σύνολο, και ίσως επηρεασμένος λίγο περισσότερο από την ελληνική κουλτούρα, η λέξη «Μεσόγειος» απευθείας σου φέρνει στο νου όλα τα εσπεριδοειδή και φρούτα, όπως το σταφύλι, βότανα και μυρωδικά, όπως ρίγανη, θυμάρι, δεντρολίβανο, δημητριακά και σιτηρά, όπως το κριθάρι και το καλαμπόκι. Ένα πολύ καλό παράδειγμα ειναι η άλμη, που χρησιμοποιείται σε προϊόντα όπως η φέτα ή οι ελιές, παρμένα από την Ελλάδα, που παραμένει για μένα η καρδία της Μεσογείου.

Είναι τόσο μεγάλη η ποικιλία στη μεσογειακή κουλτούρα και γεύση, που αν μου έλεγες να προσδιορίσω με λέξεις όλα αυτά τα υλικά, θα έλεγα την έκφραση «μεσογειακή γη» για όλα τα βότανα, «Μεσόγειος θάλασσα» για όλα τα προϊόντα που έχουν βάση την άλμη, «μεσογειακό κλίμα» για όλα τα εσπεριδοειδή, και τέλος την έκφραση «ομφαλός της γης» για το κρασί, την μαστίχα και το ελαιόλαδο. Και τα τρία ειναι πραγματικά μοναδικά μεσογειακά παρασκευάσματα. Έτσι μπορώ να πω ότι η μεσογειακή γευστική παλέτα καλύπτει όλα τα θέλω μας, αφού μπορούμε να συναντήσουμε το γλυκό και το ξινό από το «μεσογειακό κλίμα», το αλμυρό από την «μεσογειακή θάλασσα» και κάποια στοιχειά του πικρού μέσω της «μεσογειακής γης». Αν όλα αυτά τα συνδυάσουμε σωστά τότε η Μεσόγειος θα παραμένει στην κορυφή, ως ο «Ομφαλός της Γης».

BB: Μίλησε μας λίγο για το κοκτέιλ σου. Πως επέλεξες τα συγκεκριμένα υλικά και ποια η έμπνευση σου;

MM: Μέσα από πολλά κλασικά πλέον κοκτέιλ, ένα που πραγματικά έχει πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία είναι η κλασική τεκίλα μαργαρίτα. Έτσι και εγώ με την σειρά μου είπα να κάνω ένα twist με το αγαπημένο μου απόσταγμα μαστίχας Χίου το Skinos, μιας και από το portfolio της εταιρείας στην πάροδο των τελευταίων αυτών χρόνων έλειπε ο συγκεκριμένος συνδυασμός γεύσεων. Πρόκειται άλλωστε για καθαρά μεσογειακά προϊόντα, όπως το λικέρ πορτοκαλιού ενισχυμένο με κονιάκ και φυσικά ο φρεσκοστυμμένος χυμός λεμονιού, που βοηθάει στην ισορροπία μεταξύ γλυκού και ξινού. Έτσι με τρία υλικά όπως το απόσταγμα μαστίχας, τον χυμό λεμονιού και ένα καλό λικέρ πορτοκαλιού, ήθελα να ενσωματώσω και ένα ακόμη υλικό που να θυμίζει περισσότερο την Μεσόγειο από την πλευρά του Αιγαίου. Έτσι εμπνεύστηκα ένα αλμυρό σιρόπι ενισχυμένο με βότανα δίπλα από την θάλασσα, μιας και για πολλούς η Μαργαρίτα σαν κοκτέιλ θεωρείται ένας «αλμυρογλυκόξινος» συνδυασμός. Με αυτά τα τέσσερα υλικά που έχουν σχέση με την μεσογειακή κουλτούρα και φορώντας ως… άρωμα μπίτερ από περγαμόντο, πήγαμε στον τελικό του Skinos MCC 2014.

BB:  Φαντάζομαι θα δοκίμασες τα υπόλοιπα κοκτέιλ των διαγωνιζόμενων που έφθασαν στον τελικό. Ποιο σου άρεσε ποιο πολύ και γιατί;

MM: Είχα την τύχη φέτος στον τελικό να διαγωνιστώ πρώτος από τους οκτώ φιναλίστ, με αποτέλεσμα να μπορώ να παρακολουθήσω τις παρουσιάσεις και να γευτώ όλα τα υπόλοιπα κοκτέιλς του τελικού. Όλοι ήταν εξαιρετικοί, με πραγματικά ιδιαίτερες παρουσιάσεις ο καθένας, και φυσικά μοναδικούς συνδυασμούς από πρωτότυπα υλικά, κάποια ίσως και μοναδικά. Το αποτέλεσμα είναι να ανεβαίνει ο πήχης στο μεσογειακό κοκτέιλ ακόμη περισσότερο, και να κάνει την τάξη των μπαρτέντερ στην Ελλάδα να φτάνει ακόμη πιο ψηλά. Από όλα όσα είδα σαν παρουσίαση μου άρεσε του Ιάκωβου από το OZ της Χίου, τόσο σαν παρουσίαση, αλλά και σαν ποτό. Όμως, αυτό που πραγματικά θα ήθελα να πιω ξανά και ξανά, είναι του Αλέξανδρου (σ.σ. Πρεβίστα), που το εμπνεύστηκε από το κλασικό σε όλους μας Negroni, ένα από τα αγαπημένα μου κλασικά κοκτέιλ. Πάντως χωρίς να αδικώ και να τοποθετώ σε σειρά καλύτερο ή κατώτερο, όλα πραγματικά ήταν μοναδικά με ξεχωριστό χαρακτήρα και ύφος που αρμόζει στην περίσταση.

BB: Νέα Ορλεάνη. Τι εμπειρίες αποκόμισες από εκεί; Άξιζε όλη η προσπάθεια που κατέβαλλες;

MM: Νέα Ορλεάνη ε; Πραγματικά άξιζε ο κόπος, και πολύ μάλιστα. Αυτό λέω σε όλους, οργανώστε το πρόγραμμα σας έτσι ώστε να μπορέσετε να κάνετε αυτό το ταξίδι και να ζήσετε το Tales Of The Cocktail από κοντά. Άλλη ζωή, άλλη κουλτούρα. Αυτή η πόλη πραγματικά ζει. Ζει τα πάντα όπως ακριβώς πρέπει. Ίδιως για έναν μπαρτέντερ, που πραγματικά αγαπά αυτό που κάνει, αξίζει να ταξιδέψει στην Νέα Ορλεάνη. Ας μην είναι το διάστημα του Tales, αφού και όλο τον υπόλοιπο χρόνο για αυτούς εκεί η ζωή είναι ένα πάρτι. Χαμογελαστοί άνθρωποι παντού, γεμάτοι αισιοδοξία, πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν. Πραγματικά μου έκανε μεγάλη εντύπωση το ποσό φιλικοί είναι απέναντι σε όλους. Άλλα αυτό που πραγματικά αξίζει για μένα είναι τα μπαρ της πόλης. Το καθένα μοναδικό με βαθιά κουλτούρα στα κοκτέιλ. Είναι πραγματικά συγκινητικό, το να βρίσκεσαι σε μια πόλη που έχει το κοκτέιλ στην καθημερινότητά της επί δεκαετίες. Σε οποιοδήποτε μπαρ και να βρισκόμουν είχα ακούσματα όπως Manhattan, Martini, Fizz και πολλά άλλα κλασικά που για εμάς εδώ είναι κάτι το νέο και ως νέο είναι και δύσκολο να αφομοιωθεί από τους περισσότερους και να γίνει κουλτούρα και όχι απλά μόδα. Μου προκάλεσε εντύπωση, και παράλληλα θαυμασμό, το ότι ενώ καθόμουν στο μπαρ του French 75- ένα από τα μπαρ που ξεχώρισα εκεί- ένας κύριος γύρος στα 65 ήρθε δίπλα μου και αφού με χαιρέτισε  κουνώντας το κεφάλι του, διακριτικά είπε στον μπάρμαν «Το αγαπημένο μου Manhattan παρακαλώ» Πραγματικά από εκείνη την στιγμή σκέφτηκα ότι θέλω κι εγώ στην Ελλάδα να μπορέσω να ζήσω αυτό ακριβώς. Είναι όμως τόσα πολλά αυτά που θέλω να πω για την Νέα Ορλεάνη που μπορεί να μιλάμε για ώρες.

Εν κατακλείδι, πιστεύω ότι αξίζει να πάρουμε στοιχειά από μια κουλτούρα που ήδη μετράει πολλά χρόνια εμπειρίας και να τα ενσωματώσουμε στο ελληνικό πνεύμα. Θα μας βοηθήσει πραγματικά να σταματήσουμε πλέον να πίνουμε κοκτέιλ «Φρανκεστάιν» αν μπορέσουμε να μυηθούμε στην ποιότητα και στην εγγύηση που κάποιος άλλος δουλεύει εδώ και πολλά-πολλά χρόνια.

BB: Ποιον μπαρτέντερ από το εξωτερικό εκτιμάς και σέβεσαι και γιατί;

MM: Αν μου κάνατε αυτή την ερώτηση πριν το ταξίδι μου στην Νέα Ορλεάνη, σίγουρα θα είχα αναφερθεί μόνο σε αξιόλογους μπαρτέντερ από την Ευρώπη. Άλλα είχα την τύχη να κάνω αρκετές αξιόλογες γνωριμίες με πολύ μεγάλα ονόματα του bartending όπως την αξιολάτρευτη Τζούλι Ράινερ, τον πολύ επικοινωνιακό Μπράιαν Φαν Φλάντερν, τον ξεχωριστό και πολύ ευδιάθετο Τζέιμς Μενάιτ, τους ιδιοκτήτες του Dead Rabbit στην Νέα Υόρκη.

Φυσικά έχω βρεθεί δυο-τρεις φορές και έχω συζητήσει με τον «δικό μας» Σιμόνε Καποράλε και τον συνεργάτη του στο Λονδίνο, Άλεξ Κρατίνα που είχα την τιμή να γνωρίσω στην Νέα Ορλεάνη και να συζητήσουμε για κάποια θέματα που αφορούν το μπαρ. Θέλω επίσης να αναφερθώ σε άτομα που έχω γνωρίσει προσωπικά και έχω δει δουλειά τους, όπως ο Ιταλός Ντένις Ζόπι, ένας πραγματικά ιδιαίτερος για μένα μπαρτέντερ που όντως μπορώ να πω ότι τον «ζηλεύω». Επίσης ο Ισπανός Νταβίντ Ρίος με το ταπεραμέντο του Λατίνου σε κάθε του παρουσίαση. Όλοι είναι ξεχωριστοί και σεβαστοί για μένα. Δεν μπορώ να αναφερθώ μονό σε έναν γιατί όλοι έχουν να σου προσφέρουν κάτι διαφορετικό. Και αυτό που αξίζει σε κάθε γνωριμία είναι ότι όλες έχουν να σου δώσουν κάτι. Γι’ αυτό τον λόγο αξίζει να ταξιδεύεις και να γνωρίζεις ανθρώπους.

 BB: Ποια είναι τα επαγγελματικά σου σχέδια για το μέλλον;

MM: Ένας λόγος που πραγματικά με κάνει ακόμη να νιώθω δύναμη πίσω από το μπαρ είναι η ικανοποίηση των επισκεπτών που βρίσκονται στο χώρο μου. Είναι δύσκολο να κάνεις τους πάντες ευτυχισμένους, αλλά πιστεύω ότι μπορώ και ικανοποιώ ένα μεγάλο ποσοστό. Το καλό είναι ότι κάποιοι γνωρίζουν τα κοκτέιλ μέσα από έμενα, και αυτό με κάνει να νιώθω περήφανος. Αισθάνομαι ότι δημιουργώ το δικό μου target group, που ολοένα και μεγαλώνει, δημιουργώντας όλο και περισσότερους ενημερωμένους λάτρεις των κοκτέιλ. Βοηθάει και το ότι βρίσκομαι σε μια περιοχή με πολύ λίγους κατοίκους και αυτό το κάνει ευκολότερο να περάσεις μια νέα κουλτούρα. Το καλό είναι ότι το καινούργιο εντυπωσιάζει πάντα, αλλά το δύσκολο είναι να ξέρεις ότι αυτό θα έχει διάρκεια στο χρόνο. Οι περισσότεροι πίνουν ποτά που προστάζει η μόδα, αλλά θα είναι πιο σωστό ο καθένας μας να βρει το ποτό που του ταιριάζει γευστικά. Αυτή είναι η δική μου αρχή και φιλοσοφία στο μπαρ και αφού μπορώ και το κάνω σε μια περιοχή όπως αυτή εδώ, ίσως είναι ο καιρός να δω πόσο καλά μπορώ να σταθώ και σε ένα μπαρ σε μια μεγαλύτερη πόλη από αυτή που ήδη ζω και εργάζομαι εδώ και 14 χρόνια. Για το μέλλον, ναι, έχω κάποιες καλές επαγγελματικές προτάσεις που θα υλοποιηθούν μέχρι το νέο έτος.

BB: Ευχαριστούμε πολύ Μπάμπη.

All photos by Venthesikymi Soukoulis