Το moonshine από το Α έως το Ω.

Κάθε χρόνο εκεί κάπου στο φθινόπωρο το ελληνικό moonshine παίρνει σάρκα και οστά συνήθως σε περιοχές της Ελλάδας με οινική παράδοση. Κρήτη, Νάουσα, Νάξος, Ιωάννινα, Δομνίστα Ευρυτανίας οργανώνουν κάθε χρόνο γιορτές με ‘’ρακοκάζανα’’ και επιδίδονται όλοι μαζί, οργανωμένοι συνήθως από πολιτιστικούς συλλόγους, στην παρασκευή και κατανάλωση τσίπουρου και τσικουδιάς. Και υπάρχει συγκεκριμένη νομοθεσία από το ελληνικό κράτος που δίνει τη δυνατότητα σε αυτούς τους παραγωγούς να παράγουν συγκεκριμένη ποσότητα υπό συγκεκριμένες, χρονικές κυρίως, προϋποθέσεις, που ουσιαστικά προορίζεται για τους ίδιους, την οικογένεια τους και κάποιους λιγοστούς, τυχερούς(;) φίλους τους. Το γλέντι είναι κομμάτι μιας παράδοσης χρόνων που τη διατηρούν ζωντανή οι κάτοικοι της κάθε περιοχής.

Στην Ελλάδα όμως του χύμα τσίπουρου, κρασιού, λαδιού, κοκ, υπάρχουν και κάποιες ενστάσεις που οφείλω να εξετάσω. Και που φυσικά συμβαίνουν και σε άλλες χώρες με θλιβερά, όπως θα διαβάσεις παρακάτω, περιστατικά.

Η πρώτη είναι αυτή του παραεμπορίου. Και καλά στα τσίπουρα και τις τσικουδιές στην Ελλάδα που τα καζάνια τους ελέγχονται και οι ποσότητες είναι μικρές και όχι προς πώληση αλλά όταν μιλάμε για άλλα προϊόντα που φυσικά πωλούνται χωρίς τα απαραίτητα παραστατικά, εκεί η φοροδιαφυγή είναι πολύ μεγάλη και τσακίζει την Ελλάδα της κρίσης με τα ντόπια και σπιτικά προϊόντα να έχουν γίνει της μόδας. Στη Μεγάλη Βρετανία έχει υπολογιστεί πως τα χαμένα χρήματα από την φοροδιαφυγή στο χώρο του σκληρού αλκοόλ ανέρχονται στο αστρονομικό ποσό των 1.2 εκατομμυρίων λιρών το χρόνο!

Ένα άλλο δεδομένο, μικρότερης ίσως αξίας μα υπαρκτό και άξιο αναφοράς, είναι το κατά πόσο η χύμα παραγωγή αλκοολούχων αποσταγμάτων επιτρέπει στην ελληνική αποσταγματοποιία να εξελιχθεί ακολουθώντας το παράδειγμα της γειτονικής Ιταλίας που με παρόμοια με το τσίπουρο λογική έχει καταφέρει να δημιουργήσει μερικά εξαιρετικά προϊόντα που έχουν μπει και στις παγκόσμιες αγορές κάνοντας γνωστή τη χώρα.

Μα η σημαντικότερη ένσταση όλων και ο λόγος που με ώθησε να γράψω ετούτο το άρθρο είναι ο κίνδυνος για την υγεία. Γιατί στο λάδι και στις μαρμελάδες δύσκολα θα πάθεις κάτι. Αλλά όταν μιλάμε για αλκοόλ, που περιέχει ουσίες βλαβερές για την υγεία όπως η μεθανόλη ή μεθυλική αλκοόλη και που σε μεγάλη ποσόστωση μπορούν να προκαλέσουν δηλητηρίαση, τύφλωση ή/και θάνατο εκεί τα πράγματα αλλάζουν.

Η καταγραφή περιστατικών ξεκινά από το Bathtub Gin της περιόδου της ποτοαπαγόρευσης όταν παρήγαγαν στις ΗΠΑ ‘’σπιτικό’’ τζιν αναμεμειγμένο μέσα σε μεγάλες μπανιέρες με αμφιλεγόμενης ποιότητας υλικά. Το εμφιάλωναν και το διέθεταν στους διψασμένους από αλκοόλ αμερικάνους. Μερικοί βέβαια το αναμίγνυαν και σε κοκτέιλ. Με όχι και τα πιο ευχάριστα αποτελέσματα.

Πέρυσι, συνέβη η μεγαλύτερη ίσως τραγωδία που αφορά νοθευμένο αλκοόλ. 143 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε διάστημα λίγων μόνο ημερών στην πόλη Καλκούτα της Ινδίας αφού κατανάλωσαν ποσότητες κακής ποιότητας αλκοόλ με υψηλό ποσοστό μεθανόλης που είχε παραχθεί από τοπικούς ‘’παραγωγούς’’ σε ένα αποστακτήριο της περιοχής. Όλα ξεκίνησαν όταν φτωχοί εργάτες τελείωσαν τη δουλειά τους και αγόρασαν από τις συγκεκριμένες ποσότητες νοθευμένου αλκοόλ στην πολύ χαμηλή τιμή των 30 λεπτών του ευρώ το λίτρο, λιγότερο δηλαδή από το 1/3 της τιμής του νόμιμου αλκοόλ της χώρας! Οι άνδρες τα έπιναν δίπλα στο δρόμο, κοντά στον πλησιέστερο σιδηροδρομικό σταθμό που θα χρησιμοποιούσαν για να γυρίσουν σπίτι τους όταν άρχισαν να κάνουν εμετό, να έχουν έντονους πονοκεφάλους και να αφρίζουν από το στόμα.!

Κι αν νόμιζες πως αυτά είναι περιστατικά που αφορούν μόνο τις τριτοκοσμικές χώρες τότε γελιέσαι. Ένα παρόμοιο περιστατικό συνέβη φέτος στην Τσεχία αυτή τη φορά. Τον περασμένο Σεπτέμβρη περίπου 20 άτομα έχασαν τη ζωή τους από νοθευμένο με μεθανόλη αλκοόλ και η κυβέρνηση επέβαλλε μία σύγχρονη ποτοαπαγόρευση στη χώρα, τουλάχιστον μέχρι να βρεθούν οι ένοχοι. Τραγικά μέτρα στην Ευρώπη του 2012 αλλά κάτι έπρεπε να γίνει(;).

Τέλος, πιο πρόσφατο παράδειγμα στον κύκλο των περιστατικών νοθευμένου αλκοόλ, ένας 18χρονος Αυστραλός που ήπιε ένα ενισχυμένο με μεθανόλη κοκτέιλ στο Μπαλί την Δευτέρα που μας πέρασε και μεταφέρθηκε εσπευσμένα και τυφλωμένος στο Σίδνεϊ για να διακομιστεί σε μονάδα εντατικής θεραπείας.

Πολλά περιστατικά λοιπόν που δείχνουν αφενός την ‘’ανάγκη’’ μας για αλκοόλ και αφετέρου τα αποτελέσματα της κρίσης που αυξάνουν τα περιστατικά αισχροκέρδειας με θέματα όμως πολύ σοβαρά για την υγεία. Τελικά, όταν πρόκειται για αλκοόλ, μπορούμε να εμπιστευτούμε άραγε ένα τοπικό, χύμα, κακοφτιαγμένο – όπως θες πες το – αλκοόλ; Μήπως, πρέπει να διαχωρίσουμε την παραγωγή που προορίζεται για προσωπική κατανάλωση από εκείνη που διοχετεύεται στην αγορά;

Μήπως το ίδιο δεν ισχύει στην Ελλάδα κυρίως και με το χύμα κρασί που έχουμε γεμίσει από κακής ποιότητας προϊόντα βάζοντας τους την ταμπέλα σπιτικά άρα καλά;

Πολλά ερωτήματα που γυρεύουν απαντήσεις..