Όταν ξαναέγινα φοιτητής μπαρμανικής στη Le Monde…

Disclaimer: Δηλώνω υπεύθυνα ότι το συγκεκριμένο κείμενο βασίζεται μεν σε πραγματικά γεγονότα και όχι διαφημιστική υποχρέωση, αλλά οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά ονόματα και πρόσωπα είναι καθαρά συμπτωματική.

Με την αρχή του Νοεμβρίου να βρίθει από εκδηλώσεις, με προεξέχουσες το Athens Bar Show και την Εβδομάδα Σέρι, πολλά πραγματάκια της καθημερινής μας ζωής –της δικής μου τουλάχιστον- μπήκαν σε δεύτερη μοίρα. Η Κεντροαριστερά ψήφισε, τα Εξάρχεια ξανακάηκαν (μέρα που είναι «λογικά» θα ξανακαούν), ο Κουφοντίνας πήγε βόλτα, ο Παναθηναϊκός νίκησε τον Ολυμπιακό, και εγώ άρπαξα από το γιακά έναν –όχι άμοιρο ευθυνών, αλλά αθώο- συμπολίτη μου, την ίδια μέρα που αποφοιτούσα από τα σεμινάρια μπαρμανικής της Le Monde. Και όλα αυτά επειδή ο αμφιβόλου ποιότητας καθηγητής Σουής, με απέκλεισε στα προκριματικά του διαγωνισμού αποφοίτησης…

Έξαλλος στα θρανία της Le Monde

Μιλάμε ότι ο εν λόγω καθηγητής, πρόκειται για γραφικό χαρακτήρα, πιο ακαταλαβίστικο κι από γιατρού, αφού φάνηκε να ενοχλήθηκε εμφανώς από την αδιαμφισβήτητη επικράτησή μου στην παρασκευή Dry Martini στον πρώτο γύρο και στη συνέχεια πάσχισε να με αποκλείσει στα προκριματικά. Ήταν σαφές ότι θα τον έπαιρναν με τις λαϊμόκουπες αν το έκανε, οπότε οδήγησε το διαγωνισμό σε μπαράζ και εκεί ξεκίνησαν τα αλαφουζέικα έκτροπα. Όρισε το Νεγκρόνι ως κοκτέιλ προς παρασκευή, το οποίο ξέρω βέβαια απέξω, και έφτιαξα εντυπωσιακά γρήγορα και εντυπωσιακά καλά. Αυτός άρχισε να ψελλίζει διάφορα, τύπου «Καλά, κοιτάς τη συνταγή του Νεγκρόνι από το τετράδιο;» -που βέβαια δεν είχε συμβεί ούτε κατά διάνοια, οδήγησε το ματς στη γευστική δοκιμή, και ανέδειξε εκεί νικητή τον συμφοιτητή μου, μεροληπτώντας σαφώς εναντίον μου. Αυτά τα πράγματα γίνονται μόνο στην Ελλάδα που ποινικοποιεί την Αριστεία…

Περάσαμε στα ψιλά βέβαια το γεγονός ότι φοίτησα στη Le Monde. «Για να καταλαβαίνω καλύτερα τα κείμενα που επιμελούμαι στο BitterBooze και για να σας βρίζω ευκολότερα», όπως είπα σε καλό φίλο μπάρμαν. Δε θα ήθελα να κάνω ξεδιάντροπη διαφήμιση στη Le Monde –με το εξαιρετικό κτήριο και τον υπερσύγχρονο εξοπλισμό, αλλά θα σας πω ότι είναι ένα πάρα πολύ καλό πρώτο βήμα για όποιον σκέφτεται να ασχοληθεί με τη μπαρμανική τέχνη. Κυρίως, διότι τα μαθήματα είναι ωραία δομημένα και σε βοηθούν να βάλεις όλα τα πράγματα σε μια σειρά, να αποκτήσεις βάσεις ουσιαστικές, ώστε να μπορέσεις να ανταποκριθείς στον στίβο της πραγματικής δουλειάς.

Μετά τη σχολή Le Monde, τι;

Πραγματική δουλειά, που βέβαια, όπως συμβαίνει στις περισσότερες δουλειές είναι διαφορετική από τις σπουδές. Με τις σπουδές στη Le Monde μπορείς μια χαρά να πας να εργαστείς σε κάποιο μπαρ –όπου βέβαια θα χρειαστεί να περάσεις πρώτα τα διάφορα βήματα μέχρι να φτάσεις στη μπάρα. Από εκεί και πέρα όμως, όλα είναι θέμα προσωπικής δουλειάς, ενασχόλησης και… βίτσιου. Δε πρόκειται να γίνεις στοιχειωδώς καλός μπαρτέντερ χωρίς να διαβάσεις, χωρίς να κάνεις προπόνηση και χωρίς να είσαι έτοιμος να υποψιαστείς και να καταλάβεις τις νέες τάσεις. Και δε γίνεται να γίνεις καλός μπάρμαν, και ολοένα καλύτερος, αν δεν έχεις βίτσιο με το αλκοόλ, αν δεν το αγαπάς, με την έννοια του να λατρεύεις να μαθαίνεις γι αυτό και να ασχολείσαι με αυτό.

Με λίγα λόγια, και προς όλους τους εν δυνάμει νέους που λαχταρούν να βρεθούν πίσω από τη μπάρα και να σερβίρουν ποτά και κοκτέιλ, έχω να πω το εξής: καλό το όνειρο του να είσαι το επίκεντρο ενός μαγαζιού και να πολιορκείσαι από τα κορίτσια και τ’ αγόρια, αλλά αν θέλεις να κάνεις τη δουλειά με αξιώσεις, χρειάζεται συνεχής προσπάθεια και εμπλουτισμός των γνώσεών σου. Και αυτά αρκούν απλά για να είσαι καλός, αν θες να ξεχωρίσεις και να δημιουργήσεις νέα πράγματα, χρειάζεται πλήρης αφοσίωση! Πρόκειται για έναν διαρκή αγώνα που δε σταματάει ποτέ. Όπως άλλωστε κάθε προσπάθεια για πρωτοπορία.