Καλό να ‘ναι (κι ό,τι να ‘ναι)

Η πίκρα του Νεγκρόνι μου θυμίζει την πίκρα της ζωής. Ίσως γι αυτό “σπάω” το γλυκό Cocchi βερμούτ με λίγο Dry, για να αυξήσω αυτή την πίκρα. Αλλά προφανώς μου αρέσει. Και το Νεγκρόνι και η ζωή, αμφότερα με τις πίκρες τους. Αλλιώς θα αυτοκτονούσα. Αλλά πάλι ξεκίνησα στραβά, αυγουστιάτικα, με σχεδόν 40 βαθμούς έξω, και μένα με πήρε το ποτάμι της γκρίνιας. Θα σας πω κάτι άλλο λοιπόν, μια ιστορία μπαρμανική, όχι πολύ μακριά πάντως από την παραδοσιακή μου μουρμούρα.

Οι πολύ αγαπητοί φίλοι μου, Αγγελική και Κώστας (οι λεγόμενοι “κουμπάροι”) γέννησαν τις προάλλες ένα υγιέστατο και ομορφότατο παιδάκι, που δεν έχει καταλάβει ακόμα σε τι μάταιο κόσμο έχει έρθει. Όταν ήρθε η ώρα να βγούμε για βράδυ, με το μωρό, για πρώτη φορά, αποφασίστηκε -κατά πλειοψηφία, τρία υπέρ και ένα κατά- να πάμε εκεί που ήθελε και λαχταρούσε η Αγγελική. “Έχω διαβάσει εξαιρετικές κριτικές. Να δοκιμάσουμε”, μας είπε.

Η νεοταβέρνα με τον υπέροχο κήπο και το κατά το ήμισυ ευγενέστατο σέρβις, είχε στον κατάλογο κάτι ασκόπως φανφαροειδή πιάτα, ιδιαιτέρως μπερδεμένα και κατ’ εμέ μετριότατα σε αποτέλεσμα. Ριζότο με μανιτάρια και λάδι τρούφας, με τηγανισμένο σε κρούστα κατσικίσιο τυρί, σερβιρισμένο μέσα στο τηγάνι με ένα κομμάτι ντεμέκ παρμεζάνα για τρίψιμο από πάνω. Και αυτό, σκεφτείτε, ήταν το καλύτερο πιάτο της βραδιάς, αλλά όχι το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι είχε και ένα μικρό μπαρ!

Δεν φαινόταν πλήρως εξοπλισμένο, και κυρίως δεν ήταν κανείς πίσω από τη μπάρα, πλην όμως σερβίρονταν κοκτέιλ -ως επιτάσσει η μόδα. Αλήθεια, τα είδα να περνάνε δίπλα μου, ένα πρασινωπό και ένα ροζουλί. Και τα κορίτσια μας, μάλλον περισσότερο από αντίδραση επειδή τους είχα ήδη πεθάνει στη γκρίνια, σκέφτονταν  και να δοκιμάσουν. Τι να δοκιμάσουν; “Τσιπουρίτο”, όπως λεγόταν το πρώτο κοκτέιλ στον μικρό κατάλογο; Ω, θεοί… Πήρα τον κατάλογο στα χέρια μου να δω και τις άλλες επιλογές. Επόμενη σκηνή, βούκινο στο Facebook!

Δεν είναι μόνο ότι είχε 8,5 και 9 ευρώ τα κοκτέιλ -φτιαγμένα από ποιον άραγε;- αλλά ότι ο κατάλογος ήταν τόσο για γέλια. Συστατικά ανάκατα, με το απόσταγμα βάσης να αναφέρεται τελευταίο, τυπωμένα άλλα αντί άλλων, και κυρίως με ακαταλαβίστικα πράγματα -προφανώς τυπογραφικά λάθη. Γελάγαμε προσπαθώντας να καταλάβουμε τι είναι το ΘΙΟΠ [W789+ που είχε και sourz, και γελάγαμε ακόμα περισσότερο με την περίφημη εταιρεία Agnostoura που επιβεβαίωνε την… αγνωστούρα αυτών που έφτιαξαν τον κατάλογο.

Και λέω τρία πράγματα ως κατακλείδα: Πρώτον, κι ας μην περιμένατε εμένα να το πω, αν είναι να κάνετε κάτι κάντε το καλά. Αλλιώς μην το κάνετε καθόλου. Καλύτερα να μην προσφέρεις ένα προϊόν ή υπηρεσία, παρά να γίνεσαι περίγελος. Γνώμη μου. Αλλιώς, να είσαι ειλικρινής, προς τον εαυτό σου και τους πελάτες σου. Βάλε το κοκτέιλ 4 ή 5 ευρώ αν έχεις τ’ άντερα, και πάλι κέρδος θα έχεις.

Δεύτερον και πιο προσωπικό. Φίλοι μου, αν νιώθετε ακαταμάχητη την ανάγκη να δοκιμάσετε ένα καινούριο μαγαζί, μέσα, το καταλαβαίνω. Πάτε, φάτε, κρίνετε στην πράξη. Χωρίς εμένα. Χωρίς τους φίλους σας. Πάρτε μαζί το έτερο ήμισυ, που σας έχει επιλέξει τιλ ντεθ ντου γιου παρτ, ή έστω πάρτε φίλους σας που έχουν ανάλογες ανησυχίες. Όπως αν μεθαύριο εσείς αποφασίσετε να δοκιμάσετε το σεξ με χοίρο δεν οφείλω να ακολουθήσω, έτσι και στις βραδινές εξόδους. Όταν το κάνετε τη δοκιμή σας, ΑΝ είναι καλό πείτε το να πάμε. Διότι, εσάς, τους φίλους μου, σας εμπιστεύομαι. Τους φίλους φίλου της θείας της αδελφής του μπατζανάκη σας που σας είπε ότι ένα μαγαζί είναι καλό ή τον άγνωστο του ίντερνετ, δεν τον εμπιστεύομαι.

Τρίτον και πιο σημαντικό. Είτε καταφέρετε να πάτε κάπου να δροσιστείτε, είτε μείνετε πίσω από τη μπάρα στην καυτή πόλη, χαρείτε κάθε λεπτό όσο περισσότερο μπορείτε. Οι εύκολοι καιροί που όλοι αναπολούμε δύσκολα θα επιστρέψουν άμεσα, και μαζί με τα πρωτοβρόχια θα έρθουν ακόμα πιο δύσκολες μέρες. Winter is coming, οπότε προς ώρας, κάθε ανάσα και χαμόγελο.