Τι πίνουμε με καύσωνα και 45 βαθμούς υπό σκιά;

Ο καιρός έχει γίνει ζόρικος. Το έχουμε πλέον αντιληφθεί για τα καλά. Δε θυμάμαι πότε είχαμε ξανά συνεχόμενα τόσο ζεστές ημέρες Ιούλιο μήνα, πριν καν μπει ο Αύγουστος δηλαδή. Και σίγουρα, όπως λένε οι ειδικοί, ο καιρός θα γίνει ακόμη πιο ζόρικος, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Αν είστε εκτεθειμένοι στον καύσωνα δε μπορείτε να κάνετε πολλά πράγματα, σίγουρα οι συνθήκες εργασίας γίνονται πιο σκληρές και της χειρωνακτικής σχεδόν ακατόρθωτες και απαγορευτικές για την υγεία, οι πολλές αγκαλιές αποφεύγονται, δύσκολα περπατάτε κάτω από τον ήλιο για πολύ και βέβαια προσαρμόζετε μέχρι και τη διατροφή, αλλά και… τα ποτά σας. Για αυτά τα τελευταία το παρόν άρθρο, για όλα εκείνα τα αλκοολούχα που ενδείκνυνται για κατανάλωση, αν ξεπεράσετε βέβαια τη λογική προτροπή πως όταν έχει ζέστη, δεν πίνουμε τίποτα που να περιέχει αλκοόλ!

Μπίρα

Είπαμε, όχι αλκοόλ όταν έχει πολλή ζέστη, ποιος όμως μπορεί να αντισταθεί σε μια κρύα μπίρα, ακόμη και τις μεσημεριανές ώρες του Ιουλίου ή του Αυγούστου; Και όταν λέμε κρύα, εννοούμε κρύα -όχι παγωμένη από την κατάψυξη- ούτε σερβιρισμένη σε αυτά τα άθλια, παγωμένα μπιροπότηρα που κολλάει το χείλος σου στο χείλος τους. Μπίρες χαμηλές σε αλκοόλ, μπίρες με αρώματα φρούτων, πικρούτσικες, ξινούτσικες, σχετικά ξηρές και τσαχπίνικες, που δε θα σας βαρύνουν, ούτε με το αλκοόλ, ούτε με τις βαριές γεύσεις.

Όλα τα παραπάνω κάπως στριμώχνονται ιδανικά στην ευρεία κατηγορία των Farmhouse Ales, μπίρες που ιστορικά φτιάχνονταν το χειμώνα και καταναλώνονταν το καλοκαίρι, κάτω από τον ήλιο και παράλληλα με τις γεωργικές εργασίες. Πολλές υποκατηγορίες, η πιο γνωστή ίσως είναι η βέλγικη Saison, και μια ελληνική Farmhouse Ale που δοκίμασα πρόσφατα είναι η Hay Joe από την Strange Brew· λεμονάτη, ξηρή και τραγανή.

Επίσης, τσεκάρετε και τη σταρένια της μικροζυθοποιίας Χίου με μαστίχα, πολύ νόστιμη και ξεδιψαστική!

Τώρα αν θέλετε κάτι φτιαγμένο μαστόρικα και σε πολύ μικρές ποσότητες, αφιλτράριστο και απαστερίωτο, ελαφρώς πικρό και αφράτο, συνιστώ ανεπιφύλακτα την τύπου Pils «Φλύα» της Ζυθοποιίας Αναστασίου από το Χαλάνδρι.

Τζιν

Μπορεί οι ρίζες του να βρίσκονται σε πιο ψυχρά κλίματα, στην Ολλανδία και τη Μεγάλη Βρετανία, το τζιν όμως τιμήθηκε και γιγαντώθηκε στην Ισπανία, στο μεσογειακό νότο κυρίως της οποίας ρουφάνε τα τζιν με τόνικ πέντε πέντε, κραδαίνοντας εκείνα τα αντιαισθητικά ποτήρια τύπου balloon. Και ο ισπανικός νότος δεν αστειεύεται με τις θερμοκρασίες του, οι καύσωνες χτυπούσαν 45άρια στην Ανδαλουσία before it was Greek/cool. Και, πιστέψτε με, όσο ζεστά κι αν ήταν, οι Ισπανοί δεν άφηναν το τζιν εν τόνικ από τα χέρια τους.

Το τζιν είναι ξηρό, βοτανικό, συνήθως και λεμονάτο, αρωματικές κατευθύνσεις που χαϊδεύουν τον ουρανίσκο και «κοντράρουν» τη ζέστη, προφίλ που ταιριάζουν με φαγητό, ενώ αν το συνδυάσετε με τόνικ, εμφανίζεται αρκούντως ξεδιψαστικό.

Ξεχωρίζω από αυτά που δοκίμασα τελευταία, το υπέρκομψο και αρωματικό No 44, ένα γαλλικό τζιν που γεννήθηκε στην πόλη-λίκνο της βιοτεχνίας παραγωγής αρωμάτων, στο Γκρας. Λεμονάτο και τζουνιπερ-άτο όσο χρειάζεται, ενώ το εύρος των υπόλοιπων αρωμάτων του εκτείνεται από αυτό της μιμόζας, του πατσουλί, του κρίταμου και της λουίζας.

Σταθερή αξία μεταξύ των τζιν που απολαμβάνω και το Seaside του Edinburgh. Ένα τζιν που καταφέρνει να μεταφέρει όλα τα αρώματα της σκοτσέζικης ακροθαλασσιάς, αφού μεταξύ των συστατικών του, θα βρείτε βότανα και φύκια από τις ακτές της γης της Καληδονίας.

Τεκίλα

Πόσες ιστορίες από καλοκαιρινούς έρωτες δε θα είχαν γραφτεί, άραγε, αν δεν υπήρχε η τεκίλα; Η κατανάλωση τεκίλας στη χώρα μας υφίσταται κι εγώ δεν ξέρω πόσα χρόνια, παρόλο που μόνο τα τελευταία δέκα πίνουμε πραγματική τεκίλα, 100% από αγαύη. Μάλιστα, έχει τόσο αυξηθεί η κατανάλωσή της παγκοσμίως, που με δεδομένα τους αυστηρούς κανόνες παραγωγής και τις ιδιαιτερότητες στην ωρίμαση του φυτού της αγαύης, ίσως δυσκολευτούμε ακόμη περισσότερο στην προμήθειά της, από όσο δυσκολευτήκαμε τα τελευταία 2-3 χρόνια. Γι’ αυτό απολαύστε την, τώρα που την βρίσκετε, πάντα βέβαια με σύνεση, ειδικά τις πιο ζεστές ημέρες.

Αν δεν έχετε δοκιμάσει ακόμη την τεκίλα Curado και πιο συγκεκριμένα, την Curado Cupreata, κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και παραγγείλτε την. Τεκίλα blanco, χωρίς ωρίμαση δηλαδή σε βαρέλι, στην οποία εκχυλίζεται μαγειρεμένη αγαύη Cupreata από τη μεξικανική πολιτεία του Michoacan. Λεμονάτα αρώματα, πιπεράτη στη γεύση και στην επίγευση, θα σας τονώσει, θα σας ξυπνήσει, θα την θυμάστε για αρκετό καιρό. Πιείτε την σκέτη ή σε μια καλοφτιαγμένη Margarita. Για το θεό, μη βάλετε ζάχαρη.

Ρούμι

Αν μιλάμε για αλκοόλ το καλοκαίρι, είτε έχει 25, είτε 45 βαθμούς, μεσημέρι, βράδυ, στην πόλη, στα νησιά ή στα βουνά, τότε -φαντάζομαι το γνωρίζετε- δεν μπορεί να αγνοηθεί το ρούμι. Γέννημα-θρέμμα της Καραϊβικής και των τροπικών, «καύσιμο» πειρατών και καραβοκύρηδων και βάση για τα πιο σέξι κοκτέιλ.

Γνήσια, ατόφια και ανόθευτη απόλαυση που μπορεί να κυριεύσει το μυαλό και το κορμί σας, μόνο βέβαια αν το ρούμι είναι σοβαρό και ο μπάρμαν επιδέξιος, είναι ένα καλοφτιαγμένο Mojito. Με καταπράσινη, φρέσκια, πονηρή μέντα, καλό πάγο, φρεσκοστυμμένο χυμό λάιμ και -εκ των ων ουκ άνευ- ρούμι ποιοτικό.

Αλλά και Daiquiri. Κλασικό. Ορθόδοξο. Με λίγο επιπλέον τριμμένο πάγο στο σέικερ, πέραν του κανονικού- που θα μετατρέψει την οξύτητα σε ξυράφι, κατάλληλο για να ξυπνήσει εσάς και τα ένστικτά σας, ιδανικό για απομεσήμερα στην πόλη ή στην παραλία, ιδανικά δίχως reggae-ska στα ηχεία.

Τα προαναφερθέντα κοκτέιλ τα φτιάχνετε με λευκά, ελαφριά ρούμια, Havana Club 3 anos, Bacardi Carta Blanca, Plantation 3. Αν όμως θέλετε να απολαύσετε κάτι σε πιο βραδινές ώρες, τσεκάρετε τα ρούμια από το Hampden Estate της Τζαμάικα και ίσως αντιληφθείτε πως αυτό που δοκιμάζατε όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν κάτι άλλο.

Τι άλλο πίνουμε με καύσωνα;

Κάτι ξέρουν οι Άγγλοι από ποτό, αυτό είναι γνωστό τοις πάσι, δε θα μπορούσαν να μην είχαν λύση και για τις πολύ ζεστές ημέρες του καλοκαιριού, παρόλο που ο δικός μας καύσωνας δεν έχει καμία σχέση με τον δικό τους.

Παρόλα αυτά, υπάρχει ένα ποτό που έχει ταυτιστεί με τις πιο ζεστές τους ημέρες κι αυτό δεν είναι άλλο από το Pimm’s Cup. Pimm’s No. 1 δηλαδή, μαζί με ginger ale ή sprite και φρέσκα φρούτα. Το Pimm’s No. 1 είναι ένα λικέρ με βάση το τζιν, το οποίο αποτελεί και τη βάση του Pimm’s Cup -ή Pimm’s & Lemonade, όπως το λένε- που καταναλώνεται κατά κόρον, πλέον όχι μόνο στη Μ. Βρετανία, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Δροσιστικό, ξεδιψαστικό, παγωμένο και γλυκόπικρο.

Ό,τι κι αν επιλέξετε, απαραίτητο είναι να το συνδυάσετε με άφθονο νερό και σε κάθε περίπτωση, να μην ξεφύγετε στις ποσότητες. Θυμηθείτε, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ πλέον δεν είναι μαγκιά, είναι αυτοταπείνωση. Και όταν συνδυάζεται με αφυδάτωση, δεν έχει ούτε και πλάκα…