Jägermeister, μύθοι και πραγματικότητα.

Πριν μερικά χρόνια, το 2012 αν θυμάμαι καλά, συνάντησα στο Bar Convent του Βερολίνου, το σπουδαιότερο ίσως συνέδριο του κόσμο για ποτά, τον μεγάλο και τρανό Γκάρι Ρίγκαν, την ώρα που ανακάτευε άκρως ενδιαφέρουσες «κοκτεϊλικές» προτάσεις, με ένα, για πολλούς, παρεξηγημένο ποτό. Ήταν η πρώτη φορά που μπήκα στον πειρασμό να αμφισβητήσω τη στερεοτυπική εικόνα που υπήρχε στη συνείδηση μου σχετικά με το Jägermeister, και το όλο λάιφσταϊλ γύρω από το προφίλ του, που ως τότε ήταν τόσο πολύ ξένο προς εμένα.

Ο Ρίγκαν, είχε επιλέξει να συνεργαστεί με το συγκεκριμένο brand, κάτι που όταν έχεις μία περσόνα όπως ο διάσημος ετούτος άνθρωπος,εύκολα αντιλαμβάνεσαι ότι δεν έχει να κάνει μόνο με τα χρήματα.

Ήταν περίπου τότε όταν κατέκλυσε όλο τον κόσμο και η μανία με τα craft και αρτιζάνικα ποτά. Ξαφνικά όλοι οι μπαρτέντερ αναζητούσαν οτιδήποτε με μικρή παραγωγή, που παρασκευάζεται σε μια τρύπα, κάπου σε ένα υπόγειο, κάποιου τρελαμένου μπαρτέντερ. Και κατά συνέπεια, οποιοδήποτε ποτό μαζικής παραγωγής έγινε πασέ και «δεύτερο».

Πριν μερικές εβδομάδες αμφισβητήθηκαν ξανά και περαιτέρω τα στερεότυπα μου, με μια επίσκεψη που οργανώθηκε στη γενέτειρα του ξακουστού σε όλον τον κόσμο Jägermeister, το Βόλφενμπούτελ (Wolfenbüttel με το «ου» να τραβιέται λόγω των διαλυτικών –ουμλάουτ, γερμανιστί). Η κωμόπολη με τα πλακόστρωτα δρομάκια στη Νότια Σαξονία, ήταν το μέρος όπου ο Βίλχελμ Μαστ (Wilhelm Mast) διατηρούσε από το 1878 τη μονάδα παραγωγής ξυδιού, που τον καθιέρωσε ως όνομα στην ευρύτερη περιοχή. Αν δεν ήταν όμως ο γιος του, Κουρτ Μαστ (Curt Mast), δεν θα είχαμε το κληροδότημα της οικογένειας, το πικρό λικέρ από βότανα, μπαχαρικά και ρίζες, που δημιουργήθηκε το 1935 και έγινε γνωστό σαν «Ο άρχοντας των κυνηγών».

Ο μύθος γύρω από την προέλευση του ονόματός του, προκύπτει από την παράδοση της περιοχής στο κυνήγι, αλλά και πιο συγκεκριμένα από τον Άγιο Ουμβέρτο της καθολικής εκκλησίας, που ταυτίζεται και με τον ορθόδοξο Άγιο Ευστάθιο. Ο Άγιος Ουμβέρτος, λέγεται πως δίδαξε στους κυνηγούς να έχουν συμπόνια για τα ζώα, καθότι τέκνα του Θεού, και ως εκ τούτου να τα έχουν σε υψηλότερη υπόληψη.

Βέβαια, πριν αγιοποιηθεί είχε λάβει ένα μήνυμα από τον Θεό που έμελλε να του αλλάξει όλη την κοσμοθεωρία, και να τον μετατρέψει από έναν αγροίκο που σκότωνε ζώα, στον προστάτη άγιο των κυνηγών. Ενώ ήταν έτοιμος να σκοτώσει ένα μεγάλο αρσενικό ελάφι, εκείνο γύρισε, και εμφανίστηκε ανάμεσα από τα κέρατα του ένας σταυρός με τη μορφή φωτεινού οράματος. Αυτόν τον φωτεινό σταυρό επέλεξε και ο Κουρτ Μαστ, για την ετικέτα του ποτού που έμελλε να γίνει «σύμβολο» στη Γερμανία για αρχή, κι έπειτα σε όλον τον κόσμο, με τις εξαγωγές του να φθάνουν σε 108 χώρες.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος παρασκευής του. Τα 56 βότανα, λουλούδια, φρούτα και ρίζες που περιέχει, αποξηραίνονται και χωρίζονται σε κατηγορίες ανάλογα με το χρόνο εκχύλισης. Αυτή πραγματοποιείται ξεχωριστά για κάθε κατηγορία και διαρκεί μερικές εβδομάδες, ώστε τα αρωματικά και γευστικά χαρακτηριστικά να περάσουν στη βάση των 52% αλκοολικών βαθμών. Στη συνέχεια, οι διαφορετικές εκχυλίσεις αναμειγνύονται από τον master blender και τοποθετούνται σε βαρέλια για ξεκούραση ενός έτους. Μετά και την ωρίμανση, οι 52 βαθμοί γίνονται 35 με την προσθήκη νερού, και η πίκρα των βοτάνων εξισορροπείται με καραμελόχρωμα και σιρόπι ζάχαρης. Το καραμελόχρωμα χρησιμεύει επίσης και ως ρυθμιστής του χρώματος.

Αξίζει να σημειωθεί πως, πριν βγει στην αγορά το εν λόγω προϊόν, περνά περισσότερους από 300 (!) ποιοτικούς ελέγχους, κάτι που είμαι σίγουρος πως δεν συμβαίνει με κανένα αρτιζάνικο προϊόν… Γιατί για να αποκτήσει ένα προϊόν εμπορική αξία, εκτός από το μάρκετινγκ, πρέπει να έχει και ποιότητα, σταθερότητα και συνέπεια. Τρεις λέξεις που το Jägermeister ξέρει καλά. Κι αν έγινε γνωστό τα περασμένα χρόνια μόνο μέσα από σφηνάκια, υποβρύχια και ατελείωτα μεθύσια, να είστε βέβαιοι πως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να το χρησιμοποιήσεις. Ρωτήστε και τον Γκάρι…