Ηθικός φόρος κατανάλωσης

Ξεκινώντας μια αναδρομή στην περίοδο του 1700 και ερευνώντας τον χάρτη εκατέρωθεν του Ατλαντικού ωκεανού, θα παρατηρήσουμε τις νεοσύστατες αποικίες των Βρετανών και των Γάλλων να έρχονται αντιμέτωπες με συγκρούσεις, τόσο εσωτερικά όσο και σε ένα πιο ευρύ πλαίσιο.

Εκείνη την περίοδο, αν θελήσουμε να τοποθετήσουμε το αλκοόλ στο χάρτη, μπορούμε να βάλουμε, κατά κύριο λόγο, το ρούμι στις αποικίες της Βορείου Αμερικής, αλλά και το τζιν το οποίο αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς στην Βρετανία, και κυρίως στο Λονδίνο όπου λειτουργούν 1.500 ενεργά αποστακτήρια. Παράλληλα, οι δυσμενείς σχέσεις με τη Γαλλία φέρνουν το εμπάργκο στο κονιάκ σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και στη γαλλική μελάσα σε επίπεδο αποικιών.

Ο φόρος ως λύση

Η βρετανική κυβέρνηση ψάχνει απεγνωσμένα έναν τρόπο να χειραγωγεί τις αποικίες και να βάζει χέρι στην παραγωγή και βεβαίως στα κέρδη. Απανωτές πράξεις φορολόγησης, με πρώτες αυτές που επηρεάζουν το τζιν και στη συνέχεια τη μελάσα, τη ζάχαρη, το ρούμι και το τσάι, οδηγούν τους ποτοποιούς και τους εμπόρους σε απόγνωση. Αυτοί με τη σειρά τους, ξεκινούν το μεγαλύτερο λαθρεμπόριο στην ιστορία.

Από διεφθαρμένους τελωνειακούς, πειρατές, μαυραγορίτες, σπιτικά αποστακτήρια, παραεισαγωγές μελάσας, αλκοολικούς σκλάβους (με μισθό σε ρούμι), φτάνουμε αισίως στην πρώτη και κύρια προσπάθεια απόσχισης των Βρετανών αποίκων από την υπερατλαντική «θαλπωρή» η οποία στόχο είχε την αφαίμαξη τους.

Έτσι ενώ το Λονδίνο σφύζει από μέθυσους και η βία λόγω αλκοολισμού είναι η μάστιγα της εποχής, οι αποικίες παύουν να πληρώνουν φόρους και το Βασιλικό Ναυτικό καλείται να δώσει ένα τέλος, που όμως, όπως συμβαίνει συνήθως, σηματοδοτεί και μια αρχή. Την αρχή μιας μορφής παγκόσμιου πολέμου μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας, Βορείου Αμερικής, Γαλλίας, αλλά και εν μέρει των αποικιών στην Ινδία.

Το κατακερματισμένο οικονομικά Ηνωμένο Βασίλειο δεν μπορεί να αντέξει τη δαπάνη και χάνει οριστικά με την δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Ηθικός ή όχι, παραμένει φόρος

Εξετάζοντας τα παραπάνω από την ανθρωπιστική πλευρά, παρατηρούμε πως κανείς δεν ασχολήθηκε ουσιαστικά με τις επιπτώσεις του αλκοολισμού σε κοινωνικό επίπεδο και πως το ουσιαστικό θέμα ήταν καθαρά οικονομικό. Πολύ απλά οι αποικίες (ΗΠΑ) προσπαθούσαν να κρατηθεί ο φόρος εντός των συνόρων, όχι να μειωθεί ή να εξαλειφθεί.

Εμένα μου έρχεται στο μυαλό η λέξη «σαλαμοποίηση».

Βάσει ενός σχεδίου που αποσκοπεί να μετατρέψει ένα κοινωνικό σύνολο, προκειμένου αυτό να λειτουργήσει με νέα δομή, η επιβολή της οποίας θα επέφερε πολλές αντιδράσεις, καταφέρνει να αλλοιώνει το κοινωνικό αισθητήριο του τί είναι «ορθό» και τί όχι. Το αποτέλεσμα επιτυγχάνεται μέσω της διαφθοράς των δομών, έτσι αλλοιώνεται το όλο και μετατρέπεται σε κάτι που ουδεμία σχέση έχει με πριν. Είναι μία, ανέφικτη προς απόδειξη, τεχνική ελέγχου των μαζών. Είναι ένα όπλο.