Η Ιρλανδία είναι έτοιμη για προειδοποιητικές ετικέτες στα ποτά!

Λέγεται πως ένα από τα σημαντικότερα αποστάγματα του κόσμου ετούτου, το ουίσκι, πρωτοπαρασκευάστηκε εκεί. Η Ιρλανδία είναι εδώ και πολλά χρόνια συνώνυμη με την παραγωγή ουίσκι και η παράδοση στην εστίαση ορίζεται από αυτήν, όπως και την έτερη της μπίρας. Ποιος άλλωστε έχει πάει Δουβλίνο και δεν έχει περιηγηθεί στο ζυθοποιείο-μουσείο της Guinness ή εσχάτως στο αποστακτήριο του Teeling ή στις εκατοντάδες παμπ, στις οποίες Ιρλανδοί και τουρίστες συρρέουν από το πρωί ως το βράδυ;

Παρόλα αυτά, φαίνεται, πως η κατανάλωση αλκοόλ στην Ιρλανδία έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Μια έρευνα του 2014 δείχνει πως το 39% των Ιρλανδών άνω των 15 ετών κάνουν κατάχρηση του αλκοόλ, ενώ 500 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από καρκίνο που σχετίζεται με αυτό.

Στο νομοσχέδιο που συζητιέται εδώ και καιρό στην Ιρλανδία και που πρακτικά αποφασίζει να διαχειριστεί το αλκοόλ ως ένα ζήτημα υγείας, όπως ακριβώς το κάπνισμα, προστέθηκε άλλη μία προέκταση εφαρμογής του. Έτσι, μετά την ελάχιστη τιμή πώλησης ανά μονάδα αλκοόλ και την απαγόρευση κάθε διαφημιστικής καταχώρησής σε δημόσια πάρκα, σχολεία και αθλητικά ιβέντ, με την τελική έγκριση του νομοσχεδίου από την γερουσία και τον Πρόεδρο της Ιρλανδίας, οι φιάλες αλκοολούχων ποτών θα διαθέτουν πλέον προειδοποιητικές ετικέτες, όπως σε πολλές χώρες τα τσιγάρα!

Θα έχει αποτέλεσμα το νομοσχέδιο στην Ιρλανδία;

Το αποτέλεσμα αυτών των προειδοποιητικών ετικετών στα τσιγάρα παραμένει ακόμη δύσκολα μετρήσιμο, άρα και η χρησιμότητα τους ως προς την αποφυγή ασθενειών που σχετίζονται με το κάπνισμα. Παρόλα αυτά, παραμένει το πιο συνηθισμένο μέτρο σε όλο τον κόσμο για την ρύθμιση του καπνίσματος, αφού δεκάδες χώρες το έχουν υιοθετήσει εδώ και χρόνια.

Από την άλλη, στην περίπτωση των ποτών, μιλάμε για ένα εθνικό πολλές φορές προϊόν, του οποίου η εικόνα «πληγώνεται» με την εφαρμογή του παρόντος μέτρου. Αυτή είναι και η κυριότερη ένσταση που φέρουν οι Ιρλανδοί παραγωγοί αλκοολούχων ποτών, οι οποίοι αντιδρούν εντόνως με το νομοσχέδιο. Πιστεύουν πως έτσι στιγματίζεται το εθνικό τους προϊόν και πως, σε συνδυασμό με το Brexit, θα πλήξει σοβαρά τους παραγωγούς.

Σε κάθε περίπτωση, το νομοσχέδιο που ξεκίνησε να συζητιέται το 2015, χρειάζεται να «περάσει» από την ιρλανδική γερουσία και να λάβει την υπογραφή και του Προέδρου της για να τεθεί σε ισχύ. Και μπορεί οι παραγωγοί δικαιολογημένα να εκφράζουν τους φόβους τους, δεν μπορεί όμως κανείς να αμφισβητήσει το γεγονός πως αρκετές κυβερνήσεις πλέον, με προεξέχουσες αυτές του Μεγάλου Νησιού, αντιμετωπίζουν την κατανάλωση του αλκοόλ με μεγαλύτερη υπευθυνότητα και σοβαρότητα. Όπως το ίδιο κάνουν φυσικά και οι τελικοί πωλητές του, οι μπαρτέντερ.

Και εκεί για εμάς βρίσκεται το κλειδί στο πρόβλημα της κατάχρησης του αλκοόλ. Η άρτια εκπαίδευση στους μπαρτέντερ αποτελεί το πιο σίγουρο μέτρο για την καταπολέμηση της κατάχρησης του αλκοόλ, αφού εκείνοι μπορούν με τη σειρά τους να «εκπαιδεύσουν» τους τελικούς καταναλωτές. Μήπως λοιπόν αντί για απαγορεύσεις που θα στοχεύουν απευθείας στους καταναλωτές, θα πρέπει οι κυβερνήσεις να στραφούν στα μπαρ και τους μπαρτέντερ;