Ανάστροφη νιότη

Δεν υπάρχει αφθαρσία. Υπάρχει δύναμη να αντιστέκεσαι στην πραγματικότητα της φθοράς –και τη φθορά της πραγματικότητας.

Πώς μπόρεσε να φερθεί σα νιούμπης; Πως δέχθηκε τόσο πρόθυμα να κάνει πράγματα που είχε αποφασίσει να μην ξανακάνει; Αλλά κυρίως, γιατί θεώρησε ότι μπορεί να έχει αίσιο τέλος αυτή η συνήθειά του να αφήνεται να κάνει αυτά τα μετέωρα βήματα προς την οικειοθελή καταστροφή; Πως ακριβώς θεώρησε ότι μπορούσε να διαχειριστεί όλη αυτή τη νεανικότητα και ανωριμότητα, που εξαρχής γνώριζε ότι αργά ή γρήγορα θα εκφραστεί; Τον καθοδήγησε να παρεκτραπεί, ενώ παράλληλα απολάμβανε να του τραβάει τα λουριά, όπως τα αφεντικά στους σκύλους τους κατά την περίοδο της εκπαίδευσης.

Κι αν ήταν όντως σκύλος; Αν είναι σκύλος, που χρειάζεται να τον ταΐσουν, να τον πάνε βόλτα, να του χαϊδέψουν την κοιλιά; Αν είναι σκύλος από αυτούς που συναντάς στο πάρκο και παρεκκλίνουν της πορείας τους ξεμακραίνοντας από το αφεντικό τους για να έρθουν κοντά στον άγνωστο να «ζητιανέψουν» χάδια;

Είναι κακό να είσαι τέτοιος σκύλος, όμως; Μόνο χαρά δίνει και παίρνει, με την αγνή, παντελώς αμόλυντη ανιδιοτελή αγάπη που προσφέρει απλόχερα. Το ότι κάποιος είναι εκεί για να απλώσει το χέρι του να τον χαϊδέψει, να δώσει λίγα δευτερόλεπτα σημασίας, είναι ευτυχία.

Είναι κακό να είσαι αυτός ο σκύλος; Στην κοινωνία του παρτακισμού, του πολιτικώς ορθού, ίσως είναι. Είναι όμως ώρα τώρα για κοινωνικές αναζητήσεις; Που είναι αυτή; Που χάθηκε πάλι; Η εκκωφαντική σιωπή της απουσίας της κέρδισε. Και όμως. Κέρδισε. Τι κι αν ξύπνιος κατάφερνε να παραμείνει σοβαρός, άκαμπτος σα βράχος, στον κόσμο των ονείρων του μαλάκωσε. Όταν οι καρακάξες που έκρωζαν τον ξύπνησαν στις 6.10 το πρωί και άρχισε να στριφογυρνά στο κρεβάτι του, ήξερε ήδη ότι είχε ηττηθεί κατά κράτος.

Άνθρωπος είναι, δεν είναι ρομπότ. Άνθρωπος με πάθη. Έχει τα κουμπιά του. Αν τα γυρίσεις από τη μία ανάβει, αν τα γυρίσεις από την άλλη σβήνει. Το κακό με τους ανθρώπους είναι ότι, επειδή δεν είναι κουζίνες, ποτέ δεν είσαι σίγουρος από ποιά πλευρά αναβοσβήνει και ακόμα χειρότερα, δεν υπάρχει manual να λέει ποια λειτουργία έχει το κουμπί.

Πειράχτηκε. Βλέπει παντού γύρω του συνομωσίες και δεν εμπιστεύεται ούτε την ίδια του την ανάσα. Δυσκολεύεται να πιστέψει τα καλά λόγια, του είναι αδύνατο να «χωνέψει» τα λόγια αγάπης. Ο πνευματικός και ψυχικός του κόσμος έχει ταραχτεί. Αυτή τον έχει ταράξει. Τον πήρε και τον σήκωσε με τα ερωτόλογά της. Τον σήκωσε και τον αφήνει από ψηλά να πέσει, ξανά και ξανά, μέχρι να σπάσει σαν αητός του προσπαθεί να ανοίξει το καβούκι μιας χελώνας.

Κι αυτός, στην άμυνά του, βγάζει απλά χολή. Εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή. «Εμπρός ποτάμι, πίσω λιβάδι» του απαντάει αυτή. Λιβάδι; Μην ξεχάσεις να κουρέψεις το γκαζόν.

Είχε ήδη αρχίσει να χάνει τις αισθήσεις του από το ποτό και τους καπνούς. Άρχισε να τη φέρνει κοντά του μέσα τη ζάλη του, μαζί όμως όλα τα λόγια της και όλα τα λόγια τα δικά του. Της μιλούσε. Ποιος είναι ο «αδελφός» που σου κάνει παρέα, τι είναι οι «αγκαλίτσες» που είπες ότι κάνετε. Γαμιόσουνα δηλαδή; Τι φάση; Κότσι δεν μου πες ότι έφαγες και προχτές. Κότσι χοιρινό ή μοσχαρίσιο; Είναι δυνατόν κάποιος να τρώει δυο φορές σε τρεις μέρες κότσι;