Burns Night: οι φετινοί εορτασμοί και τα ουίσκι τους

Για τους απανταχού Σκοτσέζους σε όλο τον κόσμο, αποτελεί τοτέμ, ένα ιστορικό πρόσωπο ‘’bigger-than-life’’ – καθόλου τυχαία λοιπόν, το 2009, ανακηρύχτηκε ως ο σπουδαιότερος που έζησε ποτέ στη χώρα. Για τους ουισκόφιλους η επέτειος από τη γέννησή του, η 25^η Ιανουαρίου, αποτελεί όχι απλώς μια ακόμη καλή ευκαιρία για να συνευρεθούν και να απολαύσουν ουίσκι, αλλά και η δική τους σπονδή στο όνομα της χώρας που δημιουργεί και τους παρέχει το αγαπημένο τους απόσταγμα. Όπως κάθε χρόνο, συμμετέχω ενεργά στους εορτασμούς της ετήσιας Burns Night, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σε αντίθεση με άλλες χρονιές και έχοντας προηγηθεί μερικές χιλιάδες λέξεις που ακολούθησαν περασμένες Burns Night, φέτος αποφάσισα να γράψω για τα φετινές ετικέτες ουίσκι που δοκίμασα και απόλαυσα, παρέα με χάγκις και την καλύτερη παρέα.

Για τον Robert Burns θα βρείτε μερικά κείμενα στο Bitterbooze.com, όπως αυτό και αυτό, αν όμως θέλετε να διαβάσετε συνοπτικά για τη ζωή του μερικά πράγματα, όπως και για τους ετήσιους εορτασμούς του Burns Night, τότε μπορείτε να διαβάσετε αυτό το κομμάτι που είχα γράψει για την Athens Voice πριν μερικά χρόνια.

Φέτος, ομολογώ, πως βάσει συγκυριών, αποδείχθηκα πολύ τυχερός. Είχα την ευκαιρία να παρευρεθώ για μια ακόμη φορά στους επίσημους εορτασμούς της βρετανικής πρεσβείας, στις 24 Ιανουαρίου και μια μέρα μετά, να διοργανώσω στην οικία μου, παρέα με εξαίρετους φίλους, τη δική μου εκδοχή του κλασικού Burns Night. Όπως απεδείχθη, ήταν ένα διήμερο γεμάτο με σκοτσέζικη μουσική, ποιήματα του Robert Burns που έχουν μείνει στην αιωνιότητα, χειροποίητα – ένεκα του Brexit- χάγκις και εκλεκτά ουίσκι. Παρακάτω θα βρείτε τις ετικέτες που δοκίμασα και απόλαυσα φέτος, όχι βεβαίως με αναλυτικές γευσιγνωστικές σημειώσεις, αφού μεγαλύτερη σημασία είχε η παρέα, αλλά σε μια συνοπτική περιγραφή τους.

Η εντυπωσιακή είσοδος του χάγκις στο ιβέντ της βρετανικής πρεσβείας

Talisker 10, 45.8%

Από τη νήσο του Skye, στη βορειοδυτική πλευρά της Σκοτίας, σπίτι ενός εκ των πλέον εμβληματικών αποστακτηρίων της χώρας, με έτος ίδρυσης ίδιο με αυτό του σύγχρονου ελληνικού κράτους, ταξιδεύει το Talisker 10 για να φθάσει στα πέρατα του κόσμου. Το Talisker 10 έχει καταφέρει να αποτελεί ένα από τα σημεία αναφοράς στα σκοτσέζικα single malt, αφού χαρακτηρίζεται αφενός ως μια εισαγωγική επιλογή για κάποιον που θέλει να μυηθεί στα έντονα φαινολικά, αλμυρά και ελαφρώς πιπεράτα ουίσκι, αφετέρου μια value-for-money πρόταση. Δεν αποτελεί τυχαία μια από τις πλέον ιδανικές επιλογές για εκείνους που κάποια στιγμή στη ζωή τους αποφασίζουν να μεταπηδήσουν από το στάδιο των πιο αδιάφορων blended ουίσκι -ενδεχομένως και με κόκα κόλα- στα ασυγκρίτως πιο εκφραστικά single malt – το Talisker 10 μπορεί να το βρει κανείς (σχεδόν) παντού, σε καλή τιμή και θα του προσφέρει αξιομνημόνευτες συγκινήσεις, ειδικά αν ξεκινά με αυτό το ταξίδι του στα single malt ουίσκι. Είχα την ευκαιρία να το απολαύσω στη φετινή εκδήλωση της βρετανικής πρεσβείας για το Burns night, συνοδεία φυσικά απολαυστικού χάγκις, ποίησης του Μπερνς, καθώς και της τόσο ζεστής φιλοξενίας της Αυτού Εξοχότητας, πρέσβη του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ελλάδα, Matthew Lodge.

Η Αυτού Εξοχότητα, πρέσβης της Ιαπωνίας Ito Koichi, ο μαθητής του Μουσικού Σχολείου Αλίμου Γιώργης Θεοδωρακόπουλος και η Αυτού Εξοχότητα, πρέσβης της Ηνωμένου Βασιλείου Matthew Lodge, τραγουδούν το Auld Lang Syne

Arran single malt – Robert Burns, 43% abv

Ο σπουδαίος ποιητής, άρα και η βραδιά αφιερωμένη στη μνήμη του, δε θα μπορούσαν να μην έχουν το «δικό» τους ουίσκι. Στη νήσο του Arran, στον κόλπο όπου εκβάλει ο ποταμός Κλάιντ, στη νοτιοδυτική Σκοτία, δημιουργήθηκε το 1995 το ομώνυμο αποστακτήριο και κάπως έτσι, άναψαν και πάλι φωτιές σε χάλκινο άμβυκα, 150 χρόνια μετά την τελευταία φορά. Πέντε χρόνια αργότερα, εν έτει 2000, το αποστακτήριο του Arran κατάφερε και έλαβε την άδεια και την «ευχή» του Robert Burns World Federation, για να δημιουργήσει ένα ουίσκι αφιερωμένο στον εθνικό ποιητή της Σκοτίας. Αξίζει να σημειώσω πως το Robert Burns World Federation θεωρείται εδώ και αρκετά χρόνια ως ο πλέον αξιόπιστος, αξιοσέβαστος και ενεργός πολιτιστικός οργανισμός στον κόσμο επιφορτισμένος με τη διαφύλαξη και διάδοση του έργου του Robert Burns. Το Arran single malt Robert Burns είναι ένα πολύ νεαρό, φουλ στο φρούτο single malt, καλοφτιαγμένο και ιδανικό για άφθονες βραδιές ποίησης του αγαπημένου μας ποιητή Robert Burns. Ήταν αυτό που «άνοιξε» τη βραδιά στην οικία μου, πριν «ανοίξουμε» εμείς τα σωθικά του χάγκις!

View this post on Instagram

A post shared by Arran Whisky (@arranwhisky)

Bimber ‘’Shoulders of Giants, Marlene – the Actress’’, 58.1%

Το νεόδμητο αποστακτήριο Bimber, στην καρδιά του Λονδίνου, έχει καταφέρει, παρά τα λίγα χρόνια λειτουργίας του, να κλέψει ουκ ολίγες καρδιές από το 2015 που ιδρύθηκε. Το αποστακτήριο, εκτός από τις βασικές, core εμφιαλώσεις του, ιντριγκάρει κατά καιρούς αρκετούς από τους aficionado του ουίσκι, δημιουργώντας μερικές πολύ ιδιαίτερες και περιορισμένης κυκλοφορίας, single cask εμφιαλώσεις. Και μπορεί στη σειρά Shoulders of Giants, στη δεύτερη κυκλοφορία της οποίας ανήκει το παρόν ουίσκι, να μην έχει ακόμη συμπεριλάβει τον Robert Burns, το έχει κάνει όμως με μερικούς, κατά γενική παραδοχή, αληθινούς «γίγαντες» του πολιτισμού.

Μεγάλοι νεωτεριστές, διανοητές και οραματιστές παρελαύνουν από τις ετικέτες της σειράς, από τον Ντίκενς, τον Σέξπιρ και τον Νιούτον, ως τον Κοπέρνικο, τον Σοπέν, τον Μότσαρτ, την Κιουρί, τον Βιτκιέβιτς και… την Μαρλέν Ντίτριχ, την ηθοποιό και τραγουδίστρια που κοσμεί την ετικέτα του ουίσκι που με πολύ μεγάλη χαρά απόλαυσα – το πρώτο που δοκιμάζω από το παρόν αποστακτήριο.

Η δεύτερη κυκλοφορία της σειράς Shoulders of Giants, με τις αποκλειστικές ετικέτες για τη γερμανική αγορά – Marlene, Albert, Ludwig

Μια αποκλειστική, single cask εμφιάλωση για τη γερμανική αγορά, η οποία προήλθε από το βαρέλι με αριθμό αναφοράς 442, ένα βαρέλι που πριν περιείχε σέρι τύπου oloroso και το οποίο, αφού φιλοξένησε το νεαρό απόσταγμα του αποστακτηρίου Bimber για άγνωστο αριθμό χρόνων, γέμισε μόλις 285 φιάλες. Ένα εντυπωσιακό, παρά τη νεαρή ηλικία του, «σεράτο» ουίσκι, ειλικρινές και εξωστρεφές, με ένα αρκετά σύνθετο και γοητευτικό μπουκέτο αρωμάτων, πρωτίστως από την επιρροή του σέρι βαρελιού, άρα και με αρωματικές νότες που κανείς θα συναντήσει ουίσκι που έχουν ωριμάσει σε παρόμοια βαρέλια.

Glen Keith 21 years old, 43% abv

Από NAS ουίσκι, σε ένα ενήλικο, χρονολογημένο, 21 ετών, από ένα αποστακτήριο όχι και τόσο γνωστό, κι αυτό όχι γιατί δεν είναι καλό, αλλά γιατί η μεγαλύτερη ποσότητα ουίσκι που παρασκευάζει, χρησιμοποιείται για τη δημιουργία σκοτσέζικων blended ουίσκι της Chivas Brothers. Μάλιστα, το 1999 διέκοψε προσωρινά την παραγωγή του και επανήλθε το 2013.

Το 21 ετών που δοκίμασα και απόλαυσα δείχνει ένα τυπικό σκοτσέζικο single malt από το Speyside, κομψό και φρουτένιο, με τα αρώματά του όμως να έχουν εξελιχθεί και να συνδυάζονται υπέροχα με αντίστοιχα εξελιγμένα αρώματα βοτάνων, που δένουν αρμονικά με τη «ευγενική» δρυ. Όμορφο μπουκέτο, σούπερ κομψό στη δομή και στην επίγευση, μαστόρικα φτιαγμένο για aficionado του ουίσκι που μπορούν να εκτιμήσουν τα single malt του Speyside που έχουν ωριμάσει όπως τους αρμόζει.

Ο γράφων και οικοδεσπότης της δεύτερης βραδιάς

Laphroaig 18, 48% abv

Ο σταρ της βραδιάς! Το ουίσκι από το αποστακτήριο που μεγάλωσε γενιές και γενιές από ουισκόφιλους, αυτό που αγαπήθηκε τόσο πολύ από τον Βασιλιά Κάρολο Γ’, από την εποχή ακόμη που διατελούσε Πρίγκηπας της Ουαλίας, το ουίσκι που συνδυάζει τόσο αρμονικά τις έντονες φαινολικές ενώσεις ιωδίου, με εκείνες της τύρφης, της θαλασσινής αλμύρας και στη συγκεκριμένη ετικέτα και τις πολυθρύλητες της μακράς ωρίμασης. Μια ετικέτα που ενώ αποτέλεσε τον αντικαταστάτη του Laphroaig 15, πριν από μερικά χρόνια καταργήθηκε κι αυτή, για να αντικατασταθεί από το Laphroaig Lore, ένα ουίσκι χωρίς ένδειξη ωρίμασης. Φέτος το αποστακτήριο κυκλοφόρησε εκ νέου την 18χρονη έκφραση, πλην όμως, στο ιβέντ του Burns Night απόλαυσα εκείνη που κυκλοφορούσε πριν περίπου μια δεκαετία.

Το Laphroaig 18 επιζήτησε και έλαβε την πλήρη προσοχή μας, ήταν άλλωστε ίσως το πλέον πολύπλοκο από τα ουίσκι της βραδιάς, με αρωματικές νότες από αρκετές διαφορετικές «κατηγορίες». Λίγα άνθη, περισσότερο φρούτο, αρκετά όμορφα ενσωματωμένα φαινολικά αρώματα, μερικά κομψά δρύινα, πιπεράτο το όλον, αλλά και κομψό την ίδια στιγμή. Ένα ουίσκι από το μακρινό πλέον 2016, από ένα αποστακτήριο το οποίο έχει δημιουργήσει το δικό του μύθο και κατέχει αρκετές σελίδες στην επίσημη ιστοριογραφία των σκοτσέζικων αποστακτηρίων.

Αυτά λοιπόν απόλαυσα τη φετινή χρονιά στους εορτασμούς του Robert Burns Night ή Burns Supper, όπως συνήθως αποκαλείται. Εντωμεταξύ, με τούτα και με κείνα, αποδείχθηκε περίτρανα για μια ακόμη φορά, πως το ουίσκι δεν είναι απλώς ένα ακόμη απόσταγμα, αλλά το αισθητηριακό μέσο σύνδεσης ημών με την κουλτούρα και τον πολιτισμό της Σκοτίας, αλλά και με την ίδια τη χώρα και τον λαό της. Δημιουργήσαμε μερικές αξέχαστες και μοναδικές στιγμές, γεμάτες από τη μαγεία της σκοτσέζικης παράδοσης και ενισχυμένες με τα αρώματα των πιο ξεχωριστών σκοτσέζικων single malt και φυσικά συνεπικουρούμενες από τους πιο αγαπημένους φίλους. Τους ευχαριστώ θερμά, και του χρόνου!