Μια –μεγάλη- βόλτα στο Χονγκ Κονγκ, Μέρος 1ο

Μετά το πέρας της θητείας μου σε μπαρ της Γερμανίας, άρχισα να συνεργάζομαι στενά με μια από τις πιο καταξιωμένες εταιρείες ποτών κι έτσι, κάθε χρόνο, αρχές Οκτώβρη, έπαιρνα τα μπογαλάκια μου και δούλευα στη μεγαλύτερη ίσως διοργάνωση για μπαρ της Ευρώπης, το Bar Convent Berlin, στο μαγικό Βερολίνο. Εκεί κάθε χρόνο το μέρος «πνίγεται» από συναδέλφους από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, με αποτέλεσμα να γνωρίσω τους μπαρ μάνατζερ δύο εκ των πιο γνωστών ξενοδοχείων του Χονγκ Κονγκ. Ο ένας ήταν ο, πασίγνωστος πλέον, λόγω της 18^ης θέσης που έλαβε στα «50 Καλύτερα Μπαρ του Κόσμου», Αγκούνγκ Πραμπόβο (Agung Prabowo) του Lobster bar στο ξενοδοχείο Sangri-La και ο έτερος, ο Τζέιμς Ταμάνγκ (James Tamang) από το The Mira Hong Kong, μέλος των Design hotels.

Έπειτα από μήνες συζητήσεων καταφέραμε να «κλείσουμε» την επίσκεψή μου εκεί και, όπως ίσως έχετε υποψιαστεί, σκοπός του άρθρου είναι το bar hopping στο οποίο επιδόθηκα τις μέρες που βρισκόμουν εκεί…

Χονγκ Κόνγκ by night

Πρώτος σταθμός ήταν το ψηλότερο μπαρ στον κόσμο, το Ozone bar του Ritz Carlton. Ατενίζει το επίπεδο της θάλασσας από τον 118^ο όροφο και η θέα, όποτε είναι εφικτή λόγω των σύννεφων, είναι εκπληκτική! Μπαρ μάνατζερ τους τελευταίους έξι μήνες είναι ο Μιγκέλ Φερνάντες (Miguel Fernandez) με τον οποίο έχω υπάρξει συνάδελφος στο ίδιο μπαρ, στην Κολωνία. Δεν θα μπορούσα να είμαι 100% αντικειμενικός λόγω της φιλίας μας, αλλά η όλη εμπειρία του πίνειν σε συνδυασμό με τη θέα είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά «κορυφαία».

Μόλις ο φίλος μου σχόλασε, αρχίσαμε το πολυαγαπημένο άθλημα των απανταχού μπαρτέντερ κατά την επίσκεψη τους σε άλλες πόλεις ή χώρες, το bar hopping -και όχι bar crawling όπως πολλοί αναφέρετε, αφού πάντα η αναπήδηση ήταν κάτι που προτιμούσα έναντι του «σουρσίματος»!

Επόμενος σταθμός το μπαρ Butler, ένα ιαπωνικό κοκτέιλ μπαρ στον 5^ο όροφο με συνέχεια στον 6^ο, όπου και μετατρέπεται σε αμιγές ουίσκι μπαρ. Εμπειρία από την Άπω Ανατολή, με το όνομα του μπαρ να είναι ακριβώς αυτό που λέει το όνομά του: σε βάζουν να καθίσεις, σου προσφέρουν ζεστές πετσέτες και σου δίνουν να τσιμπολογήσεις κάποια σνακ μαζί με τον κατάλογο, μέχρι να παραγγείλεις, όπως ακριβώς δηλαδή θα έκανε ένας μπάτλερ στο σπίτι σου.

Μετά από επτά με οκτώ δοκιμές διαφορετικών ουίσκι, είχε έρθει η ώρα να συνεχίσουμε με το μπαρ Stockton HK, ένα υπέροχο μπαρ επηρεασμένο από το Λονδίνο του 19^ου αιώνα. Chesterfield καναπέδες κι ένα κρυφό δωμάτιο που ανοίγει ο τοίχος και χάνεσαι ανάμεσα σε καπνό από πούρα και ακριβά αποστάγματα. Εκπληκτικά ποτά και φοβερό σέρβις, από όλο το προσωπικό. Η συνέχεια επεφύλασσε ύπνο, αφού οι πρώτες πρωινές ώρες σήμαναν τη λήξη της περιπλάνησής μας.

Μετά από τρεις μέρες «απραξίας», αφού έπρεπε να δουλέψω και λίγο, επέστρεψα στους δρόμους και την εξερεύνηση της πόλης τη νύχτα. Σταθμός πρώτος ήταν το μπαρ On Dining Kitchen & Lounge που έχει στήσει ο Τζιανκάρλο Μαντσίνι (Giancarlo Mancini) δημιουργός του ομώνυμου βερμούτ. Βρίσκεται στον 29^ο όροφο ενός κτηρίου, πράγμα καθόλου παράξενο για μια πόλη που έχει χτιστεί καθ’ ύψος λόγω έλλειψης χώρου. Πολύ ωραία κοκτέιλ με βερμούτ, κυρίως κλασσικά, συνοδεία αρκετά παλαιωμένων χαμόν.

Photo from indesignlive.hk

Σειρά είχε το πρώτο τίκι μπαρ του Χονγκ Κονγκ, που άνοιξε το 2012, το Honi-Honi Tiki cocktail lounge, που φυσικά κι αυτό βρίσκεται σε κάποιο όροφο, και συγκεκριμένα στον 3^ο. Καλοφτιαγμένα ποτά, πολύ καλή μουσική και σχετικά καλό σέρβις.

Χονγκ Κονγκ δια χειρός Αντόνιο Λάι

Μετά από αρκετό ρούμι και λίγες ώρες ύπνου, σειρά την επόμενη μέρα είχαν και τα τέσσερα μπαρ του πασίγνωστου Αντόνιο Λάι (Antonio Lai). Ξεκινώντας από το Quinary με τους rotory evaporator και τα thermomix σε κοινή θέα, μπορείτε να φανταστείτε πως τα ποτά ήταν πολύ καλά! Δεν επέλεξα κάποιο «μοριακό», αν και ένα «μαρτινοειδές» με αέρα από χαβιάρι και τσάι Earl Grey ήταν το best selling όση ώρα ήμουν εκεί. Ήπια ένα μαγικό Bloody Mary, του οποίου η βότκα ήταν επαναποσταγμένη με ουασάμπι και στη συνέχεια ένα παλαιωμένο για έξι μήνες Manhattan. Υποδειγματικό σέρβις. Ακόμα και τα σνακ, συνοδεία των ποτών ήταν «πειραγμένα» αντί για τα συνηθισμένα φιστίκια…

Photo from bk.asia-city.com

Επόμενη στάση το Envoy το οποίο τρέχει η γλυκύτατη Αμάντα Γουάν (Amanda Wan), παλιά γνώριμη από το World Class της Αθήνας το 2010. Η λογική ίδια, ποτά με αρκετή δόση «τεχνολογίας» και μαγικό Manhattan παλαιωμένο με τη μέθοδο solera, όπου νεαρότερα κοκτέιλ αναμιγνύονται με παλαιότερα, φτάνοντας το τελικό αποτέλεσμα σε υψηλά επίπεδα απόλαυσης.

Photo from mariefranceasia.com

Η συνέχεια με έφερε στο πρώτο τζιν μπαρ του Χονγκ Κονγκ, το Ori-gin. Ένα πολύ μικρό μπαρ, με καλό σέρβις και φυσικά με την απαράλλαχτη συνταγή του «μοριακού» Αντόνιο Λάι. Ήπια ένα εξαιρετικό gimlet, που περιείχε τζιν με χρυσάνθεμο το οποίο είχε «φτιαχτεί» με τη μέθοδο sous vide, επαναποσταγμένο τζιν με τζινσένγκ και cordial τσαγιού.

Photo from thereserve-asia.com

Αρκετά τεχνολογικά προηγμένα ποτά είχα πιεί όμως, μάλλον χρειαζόμουν την καθιερωμένη μου δόση από ουίσκι. Έτσι κατηφόρισα προς το τέταρτο μπαρ της εταιρείας, το Angel’s Share, που μόνο το όνομά του με είχε κάνει να αγωνιώ να το επισκεφτώ. Ανέβηκα στον 2^ο όροφο όπου στεγάζεται και έκατσα στο μπαρ ζητώντας τον κατάλογο. Ξεκίνησα με ένα Glenlivet 17 ετών που εμφιαλώνεται μόνο για αυτούς και αγόρασα και μια φιάλη Kavalan Solist sherry cask που επίσης εμφιαλώνεται μόνο για αυτούς. Τα σνακ ήταν πολύ καλά ταιριασμένα με τα ουίσκι και το σέρβις ήταν εξαιρετικό, με πολύ καλή γνώση της κάβας.

Η συνέχεια σύντομα στις οθόνες σας…

*του Αλέξανδρου Σουρμπάτη