Ho.Re.Ca. 2017. Εντυπώσεις και σχόλια.

Η Ho.Re.Ca. 2017, η μεγαλύτερη δηλαδή έκθεση για επαγγελματίες της εστίασης, έχει μόλις τελειώσει. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος θα εκφράσω την άποψη μου βάσει αυτών που είδα και βίωσα, αυτών που συνάντησα τις δύο μέρες που παραβρέθηκα στις αίθουσές της, αλλά και θα γράψω για τη γενικότερη εικόνα που σχημάτισα αναφορικά με τη χρησιμότητα της.

Το νόημα της Ho.Re.Ca. 2017

Η Ho.Re.Ca. 2017 ήταν μια έκθεση που απευθύνεται σε αυτούς που αναφέρονται στο όνομά της: Hotel, Restaurant, Café. Στους επαγγελματίες δηλαδή του συνόλου της εστίασης της χώρας μας, είτε αυτοί προέρχονται από το χώρο των ξενοδοχείων, από ενοικιαζόμενα δωμάτια μέχρι πεντάστερα καταλύματα, το χώρο των εστιατορίων, από ταβέρνες και σουβλατζίδικα, μέχρι επιχειρήσεις υψηλής γαστρονομίας, ταχυφαγία και καντίνες, αλλά και αυτόν των καφέ και μπαρ. Μπαρ παραλίας (ελληνιστί μπιτς μπαρ), καφέ σε εμπορικά κέντρα, μεγάλες αλυσίδες, ελληνάδικα(sic), μουσικές πίστες, ποτάδικα, κοκτέιλ μπαρ…

Ως εκ τούτου, οι επιχειρήσεις που προβάλλονται, δεν πουλάνε μόνο σπάνια ποτά και μπίτερς, ρούμια παλαίωσης και ουίσκι από μοναδικά βαρέλια, περίεργα λικέρ και μονοποικιλιακούς καφέδες, αλλά προϊόντα που χρησιμοποιούν όλες οι προαναφερθείσες επιχειρήσεις. Αποδεικνύεται μάλιστα, πως όσο αυτονόητο και να είναι αυτό, πρέπει να αναφερθεί ξανά και ξανά.

Τα μπαρ στη Ho.Re.Ca. 2017

Τα τελευταία χρόνια, με την άνθιση των κοκτέιλ μπαρ, η Ho.Re.Ca. αφιερώνει ένα μεγάλο χώρο από τις αίθουσές της στη σύγχρονη σκηνή των μπαρ της χώρας. Οι νέοι επαγγελματίες με τα barspoon, τα ασημένια σέικερ και τις custom made ποδιές, που πριν δέκα χρόνια δεν υπήρχαν/με, τουλάχιστον όχι στα σημερινά νούμερα, και που δεν πλησιάζαμε τη μαζική ετούτη έκθεση, έχουμε πλέον άλλη μία διοργάνωση για να δοκιμάσουμε νέα προϊόντα, να ακούσουμε χρήσιμες διαλέξεις, ακόμα και να παρουσιάσουμε τις ιδέες μας μπροστά σε συναδέλφους και συνεργάτες.

Διότι το πολύπαθο Hall 1 της Ho.Re.Ca. 2017 είμαστε εμείς που συμμετείχαμε. Οι εταιρείες ποτών, μπίρας και καφέ, η Ένωση Μπάρμαν, οι ομιλητές, οι άνθρωποι που εργάζονται στα περίπτερα, με τα καλά μας και με τα κακά μας.

Αν προτιμάτε, η ίδια η έκθεση, στο σύνολο της, δεν αποτελεί κάτι ανεξάρτητο από την κοινωνία που ζούμε, ούτε προσγειώθηκε ξαφνικά ουρανοκατέβατη θέλοντας να παρουσιάσει στοιχεία που δεν μας αντιπροσωπεύουν. Αποτελεί καθρέφτη της σημερινής κοινωνίας, των ηθών και εθίμων της, και των συμπεριφορών που θα συναντήσει κανείς στις ίδιες τις επιχειρήσεις, αυτές που συνθέτουν την ελληνική εστίαση.

Η ανάλυση της Ho.Re.Ca. 2017

Η Ho.Re.Ca. 2017 βεβαίως είχε και προβλήματα. Προβλήματα τα οποία θα λυθούν μόνο αν αποφασίσουμε να τα κοιτάξουμε κατάματα και να τα λύσουμε πρώτα μέσα μας, ατομικά. Πέρυσι στο αντίστοιχο άρθρο μου, ανέφερα επτά σημαντικά κατ’ εμέ θέματα που βίωσα ως συμμετέχων στην έκθεση. Ας τα δούμε ξανά ένα ένα.

Σπατάλη φαγητού: Όπως ενημερώθηκα πέρυσι, η έκθεση συνεργάστηκε με το Χαμόγελο του Παιδιού και το Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου Σπατών-Αρτέμιδας, όπου διοχετεύονταν όλες οι αχρησιμοποίητες ποσότητες φαγητού. Δε γνωρίζω αν συνέβη το ίδιο και φέτος, ο «δειγματισμός» παρόλα αυτά των εταιρειών προς τους επισκέπτες ήταν και φέτος αλόγιστος. Κάτι που πρέπει να αναλογιστούν και οι ίδιοι οι εκθέτες. Αν δηλαδή τελικά αυτό ευτελίζει, ή όχι, το προϊόν τους. Ευτυχώς, στο κομμάτι που αφορά πιο άμεσα το χώρο μας, αυτόν του ποτού, νομίζω πως δεν είχαμε φαινόμενα αλόγιστης κατανάλωσης αλκοόλ.

Αλκοτέστ: ούτε και φέτος είδαμε κάτι από την Διεύθυνση της Τροχαίας. Κανένα μπλόκο για αλκοτέστ. Η Τροχαία περιορίστηκε στη ρύθμιση της κυκλοφορίας πέριξ της έκθεσης, που δυστυχώς και φέτος είχαμε και εκεί προβλήματα.

Promoters: αν κοιμόμουν μια μέρα και ξυπνούσα σε μια οποιαδήποτε έκθεση, με promoter χωρίς κορίτσια ντυμένα και βαμμένα για σαββατιάτικη εξόρμηση στην παραλιακή, θα είχε συντελεστεί ένα μικρό θαύμα! Εδώ παρόλα αυτά, ταιριάζει καλύτερα από πουθενά αυτό που έγραψα πιο πάνω. Θέμα της κοινωνίας μας αποτελούν οι ενδυματολογικές(;) επιλογές των promoter των εταιρειών, και ο αμφιλεγόμενος τρόπος για να προσελκύσουν τους συμμετέχοντες. Ζήτημα της εκάστοτε έκθεσης ή των εταιρειών; Μάλλον το δεύτερο. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να το γράφουμε κάθε χρόνο.

Κάπνισμα–εξαερισμός: ας μη γελιόμαστε. Το πρόβλημα λύνεται, απλά χρειάζεται αυστηρή αστυνόμευση. Και προσήλωση στο να γίνει η εκάστοτε έκθεση ακόμα πιο ποιοτική και χτισμένη επάνω σε ευρωπαϊκά πρότυπα. Υπήρχαν και φέτος προβλήματα και οι λιγοστοί υπάλληλοι security έδειχναν απρόθυμοι και ανίκανοι να βοηθήσουν.

Μουσική: μεγάλη νίκη! Έγραφα πέρυσι για την μουσική που μπερδευόταν από περίπτερο σε περίπτερο και που αποπροσανατόλιζε τον κόσμο από γευσιγνωσίες, σεμινάρια και διαλέξεις. Φέτος το πρόβλημα λύθηκε, αφού απαγορεύτηκε η ανεξάρτητη επιλογή μουσικής από τους εκθέτες. Η μουσική ήταν για όλους κοινή και έπαιζε σε ένταση χαλιού σε όλες τις αίθουσες.

Μη έχοντες εργασία: δεν έχω επίσημα στοιχεία προσέλευσης ακόμη, ούτε θέλω να καταγράψω απλά εντυπώσεις. Θα πω μόνο πως πέρυσι άφησαν στο μπαρ που εργαζόμουν ακατάσχετα προσκλήσεις τουλάχιστον τέσσερεις εταιρείες που συμμετείχαν στη Ho.Re.Ca. Φέτος, δεν είδα ούτε μία στο μπαρ μου και όχι μόνο αυτό. Σε επικοινωνία που είχα με τη διοργάνωση, όντας ομιλητής, σε αίτημα μου για προσκλήσεις μου απάντησαν πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να μου χορηγήσουν πλέον της δικής μου ατομικής.

Το συμπέρασμα από τη Ho.Re.Ca. 2017

Κλείνοντας, θα επαναλάβω κάτι που υπονόησα πιο πάνω και που πριν μερικά χρόνια αδυνατούσα να καταλάβω: oι διοργανώσεις του χώρου μας, οι εταιρείες, τα πρότζεκτ, οι μαζώξεις, τα σεμινάρια και όλα αυτά που γίνονται στο πλαίσιο της εκτός του μπαρ δουλειάς μας, έχουν ανάγκη την υποστήριξη όλων μας. Αυτά αποτελούν ευκαιρίες για να προχωρήσει ενωμένος ο χώρος μας, να εξελιχθεί και να αποτελέσει σπουδαίο εξαγώγιμο προϊόν για το εξωτερικό. Ο καθένας οφείλει να βάλει το λιθαράκι του ώστε να βελτιωθούν, για να βελτιωθεί κι αυτός ο ίδιος.

Έγραφε σε προηγούμενο άρθρο του ο αγαπητός Βασίλης Τσομπανίδης περί αλτρουισμού στα μπαρ. Θα ήθελα εδώ να το γενικεύσω και να γράψω περί αλτρουισμού γενικά στο χώρο της εστίασης. Δεν ωφελεί σε τίποτα να προχωρούμε μόνοι μας και στο περιθώριο, ως άλλοι renegade, χωρίς να μας ενδιαφέρουν έννοιες όπως συνεργατικότητα, εμπιστοσύνη, αλληλοβοήθεια, αλτρουισμός.

Οφείλουμε να αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη Ho.Re.Ca., για ένα καλύτερο Bar Show, για καλύτερα μπαρ, για καλύτερους μπαρτέντερ, για ποιοτικότερη εστίαση.