Θρυλικά μπαρ του κόσμου: Harry’s New York Bar – Παρίσι

Διαφημίζεται ακόμη ως το πιο παλιό κοκτέιλ μπαρ της Ευρώπης. Έχει φιλοξενήσει και σερβίρει τις πιο σπουδαίες προσωπικότητες, όχι μόνο της «Χαμένης Γενιάς» των εξόριστων Αμερικανών ποιητών και συγγραφέων που το τίμησαν δεόντως, αλλά και εκπροσώπους των τεχνών κάθε είδους, της διανόησης, ακόμη και της μόδας –που τόσο σνόμπαρε ο πασίγνωστος, πάλαι ποτέ ιδιοκτήτης του. Το Harry’s New York Bar αποτελεί ένα κόσμημα, όχι μόνο για το Παρίσι και την πολιτιστική κληρονομιά του αλλά και για την Ευρώπη ολόκληρη -για λόγους που θα αναλύσουμε πιο κάτω- ενώ ο ονοματοδότης του, Harry MacElhone, έμελλε να μείνει στην ιστορία των μπαρ έχοντας το μπαρ αυτό ως παράσημο, αλλά και έργο ζωής του.

Η ιστορία του Harry’s New York Bar

Η ιστορία του μπαρ ξεκινά στις αρχές του 20ου αιώνα από έναν Αμερικανό τζόκεϊ, ονόματι Tod Sloan. Με τα προ-Ποτοαπαγόρευσης κινήματα εγκράτειας στις ΗΠΑ ολοένα και να αυξάνουν τα μέλη και την επιρροή τους και την κατανάλωση αλκοόλ να αρχίζει να περιθωριοποιείται από την κοινωνία την ίδια, ο Tod Sloan αποφασίζει να ξηλώσει στην κυριολεξία από ένα νεοϋορκέζικο σαλούν το ξύλινο εσωτερικό διακόσμησης –κάποιοι ισχυρίζονται το ίδιο και για την μπάρα- και να τα μεταφέρει στο Παρίσι με σκοπό να ανοίξει εκεί ένα μπαρ.

Photo from https://www.cocktailia.com

Η «αλκοολική» κατάσταση στο Παρίσι δεν βρίσκεται σε πολύ καλύτερο σημείο. Το κρασί και τα παράγωγά του έχουν σχεδόν εξαφανιστεί λόγω φυλλοξήρας και σχεδόν όλοι το έχουν ρίξει στο τότε μοδάτο αψέντι, ως υποκατάστατο. Κάθε μέρα στις 17:00, ίσχυε άτυπα η L’Heure Verte, η πράσινη ώρα, η ώρα δηλαδή για αψέντι, όπου όλοι συγκεντρώνονταν στα μπαρ και το κατανάλωναν σωρηδόν. Στο αψέντι επικεντρώθηκαν τα αντίστοιχα γαλλικά κινήματα εγκράτειας της εποχής, καταδικάζοντας αυτό και τις παραισθήσεις που δημιουργούσε και που τόσο γλαφυρά αποτυπώθηκαν στην ταινία From Hell με τον Johnny Depp. Εκείνο το «κυνήγι μαγισσών» οδήγησε και στην πλήρη απαγόρευση του το 2015.

Ο Tod Sloan θεώρησε ιδανική τη στιγμή για να δημιουργήσει στο Παρίσι, εν μέσω Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ένα μπαρ για Αμερικανούς κυρίως expat και στρατιώτες, μεταφέροντας τα έπιπλα που είχε ξηλώσει από το σαλούν στο σημείο που μέχρι τότε λειτουργούσε ένα γαλλικό μπιστρό. Η θρυλική –όπως απεδείχθη- διεύθυνση ήταν η 5 Rue Daunou, η οποία είχε χρησιμοποιηθεί για χρόνια στο διαφημιστικό σλόγκαν του μπαρ: ‘’Just tell the taxi driver: Sank Roo Doe Noo’’, ενώ το ότι το μπαρ παρέμενε ανοικτό όλη μέρα και όλη νύχτα, ήταν άλλο ένα σλόγκαν. Το μπαρ ονομάστηκε New York Bar.

Ο Tod Sloan παρόλα αυτά, δεν ήταν μπάρμαν. Γι’ αυτό και προσέλαβε τον τότε άσημο ακόμα Σκωτσέζο Harry MacElhone, ο οποίος και ανέλαβε τη μπάρα του New York Bar. Ο Harry, παρόλα αυτά, θα αποχωρήσει κάποια στιγμή από το μπαρ, κυνηγώντας το επαγγελματικό του όνειρο σε Μ. Βρετανία και ΗΠΑ, δουλεύοντας σε διάφορα άλλα μπαρ. Μέχρι που φθάνει η κομβική στιγμή οπότε επιστρέφει με αρκετά χρήματα στο Παρίσι και αγοράζει από τον Tod Sloan το αγαπημένο του New York Bar που ποτέ δεν ξέχασε, ονομάζοντας το Harry’s New York Bar. Και η καριέρα του Harry MacElhone αλλά και του Harry’s New York Bar αρχίζουν να απογειώνονται.

Οι φήμες λένε πως στο Harry’s New York Bar δημιουργήθηκαν τρία από τα πιο κλασικά κοκτέιλ όλων των εποχών: το Sidecar, το French 75 και το Bloody Mary, ενώ ένα χρόνο μετά την εξαγορά του μπαρ, το 1924, ο Harry MacElhone κυκλοφορεί το περίφημο ‘’The ABC of Mixing Drinks’’. Το μπαρ έκτοτε παρέμεινε οικογενειακή επιχείρηση, ενώ σήμερα βρίσκεται στην ιδιοκτησία της χήρας του εγγονού του Harry MacElhone, Isabelle MacElhone.

Όσο για ιστορίες και διάσημους θαμώνες του Harry’s New York Bar, άλλο τίποτα! Ο θρύλος λέει πως το ζευγάρι γαντιών του μποξ που κρέμονται στο μπαρ ανήκαν κάποτε στον Χέμινγουεϊ, ο οποίος δήλωνε -ως ερασιτέχνης μποξέρ- πως παίζει καλύτερο μποξ από ότι γράφει. Κάποιοι άλλοι λένε πως ανήκαν στον θρύλο του μποξ Πριμο Καρνέρα ή στον Τζακ Ντέμπσι! Ένα αδιαμφισβήτητο όμως γεγονός είναι πως στο πιάνο του Harry’s New York Bar συνέθεσε ο Γκέρσουιν το θρυλικό ‘’An American in Paris’’, χωρίς να γνωρίζουμε φυσικά τον συνολικό αριθμό από τα αγαπημένα του Black Velvet (Guinness με σαμπάνια) που κατανάλωσε μέχρι να το πετύχει.

Το Harry’s New York Bar απετέλεσε απάγκιο για μία σειρά από θρυλικές καλλιτεχνικές φιγούρες. Ο Μπόγκαρτ δεν το αποχωριζόταν –όσο κι αν τον κυνηγούσε η τότε σύζυγος του, Λορίν Μπακόλ-, ο Φιτζέραλντ και η Γερτρούδη Στάιν είχαν τις αγαπημένες τους θέσεις, ο Δούκας του Ουίδσορ Εδουάρδος σύχναζε φανατικά όσο ζούσε στο λατρεμένο του Παρίσι, αλλά και η Ρίτα Χέιγουορθ, η Κοκό Σανέλ και ο Κλιντ Ίστγουντ, ενώ ακόμη και σήμερα διατηρεί φανατικό κοινό στον καλλιτεχνικό κόσμο.

[Quote]Το Harry’s New York Bar απετέλεσε το εναρκτήριο λάκτισμα της κοκτεϊλικής αντεπίθεσης της Ευρώπης απέναντι στις ΗΠΑ.[/quote] 

Το μπαρ λειτουργεί σχεδόν αδιάλειπτα από 1911, με ένα μικρό διάλειμμα, όταν οι Ναζί κατέλαβαν το Παρίσι και αναγκάστηκε να κλείσει προσωρινά. Πλέον δε λειτουργεί 24/7, χαρακτηρίζεται ακόμη American Bar και διατηρεί τις ίδιες αλε-ρετούρ πόρτες σαλούν, ενώ ειδικεύεται στα κλασικά κοκτέιλ. Φτιαγμένα με αγάπη από μπάρμαν και όχι mixologist, και ενώ φημιζόταν πως απευθύνεται σε μεγαλύτερες ηλικίες, η σύγχρονη –όπως αποδεικνύεται- τάση για επιστροφή στις κλασικές αξίες και συνήθειες, έχει προσελκύσει ένα μεγάλο μέρος του πιο νεαρού καταναλωτικού κοινού. Σίγουρα αυτού που μπορεί να εκτιμήσει τα μπαρ που σέβονται τον καλεσμένο τους και τον σερβίρουν με τακτ και διακριτικότητα, κομψότητα και φινέτσα.