Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε; Ένα απλό χαμόγελο

Ο τίτλος είναι βέβαια κατά το ήμισυ δανεισμένος από το βιβλίο του Χρόνη Μίσσιου, που ήταν άλλωστε η αφορμή για να αποτυπώσω στο χαρτί (μη γελάτε, μόνο έτσι μπορώ να γράψω, πρώτα χαρτί και μετά υπολογιστής) μερικές σκέψεις για το χαμόγελο στο χώρο της μπαρμανικής τέχνης και όχι μόνο.

Το χαμόγελο είναι τέχνη

Ο χώρος της εστίασης και οι άνθρωποι που τον απαρτίζουμε, έχουμε ως στόχο μέσω των υπηρεσιών που προσφέρουμε να κάνουμε τον επισκέπτη να περάσει όμορφα, να αποκτήσει νέες εμπειρίες και να φύγει ευχαριστημένος από το εκάστοτε μπαρ ή εστιατόριο που επισκέφθηκε. Το πλατύ χαμόγελο είναι ένα από τα πιο δυνατά «όπλα» που μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει ούτως ώστε να σε κάνει αμέσως να νιώσεις οικεία στον χώρο και ευπρόσδεκτος.

Επειδή όμως όπως έχουμε πει, τα μαγαζιά είναι οι άνθρωποι που τα αποτελούν, είναι απόλυτα φυσιολογικό και αυτοί που εργάζονται στα μπαρ και στα εστιατόρια να έχουν συχνά και τα δικά τους, προσωπικά, προβλήματα. Πόσες φορές άραγε αυτό το πλατύ χαμόγελο δεν έκρυβε από πίσω ένα τσακωμό με το/τη σύντροφο, μια έγνοια για το απλήρωτο νοίκι ή, ακόμα χειρότερα, ένα πρόβλημα υγείας που κανείς δεν ήξερε;

Πλην όμως, πάντοτε αυτοί παραμένουν χαμογελαστοί, εκεί, κάθε βράδυ, για να εξυπηρετήσουν και να προσφέρουν.

Το χαμόγελο του κλόουν

Πολλές φορές σκέφτομαι ότι το χαμόγελο του μπάρμαν μπορεί να παρομοιαστεί με αυτό του κλόουν στο τσίρκο. Πλατύ, μεγάλο και τρανό, που καμία φορά κρύβει τη μελαγχολία ή τη στεναχώρια πίσω του. Αυτός όμως, σπάνια θα σου το πει, γιατί εσύ τον τίμησες και πήγες στο μαγαζί που δουλεύει, γιατί αυτό το χαμόγελο ήτανε που σε κέρδισε από την πρώτη φορά και γούσταρες να ξαναπάς. Και δεν θα σταματήσει να χαμογελάει για να μην σε απογοητεύσει, ούτε εσένα αλλά ούτε κανένα άλλο πελάτη του.

Σκεφτήκατε ίσως ποτέ όλα τα παραπάνω; Θα μου πείτε «Γιατί να το σκεφτούμε, δουλειά του δεν είναι;». Μπορεί και να είναι έτσι. Αν τα δεις όλα ψυχρά και πρακτικά, είναι έτσι. Αλλά, την επόμενη φορά που θα σου πει καλησπέρα και θα σου χαμογελάσει, και εσύ με την σειρά σου θυμήσου τούτο δω: χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;

*του Τίμου Σπανού