Grande Reserve Naoussa Boutari 2013 – Πρόποση στα διαχρονικά κειμήλια της Νάουσας

Ακολουθώντας τα βήματα της προηγούμενής μου εξερεύνησης και του αντίστοιχου διηγήματος που διαβάσατε εδώ, διήγημα το οποίο αντήχησε δεκαετίες ιστορίας, αλλά και γεύσεις που έκαναν γνωστή τη μαεστρία του Μπουτάρη, αποφάσισα να γυρίσω σελίδα, «διαβάζοντας» το κεφάλαιο για τον τρύγο του 2013. Ο θαυμασμός για την κληρονομιά του οινοποιείου, αλλά και η περιέργεια για την εξέλιξη του κρασιού, αν θέλετε και το αποτύπωμα από τη δοκιμή του 2011, το οποίο ήταν ακόμη νωπό, συνέβαλαν στην απόφαση να εμβαθύνω σε αυτό το εξαιρετικό κρασί, αυτή τη φορά, με τον διάδοχό του.

Καθώς αφαιρούσα τον φελλό του Grande Reserve Naoussa Boutari 2013 αισθάνθηκα σα να ζούσα σε déjà vu τις στιγμές μερικών εβδομάδων πιο πριν, μαζί όμως με το συναίσθημα της προσμονής για κάτι εντελώς νέο, ανεξερεύνητο για μένα. Δεν είναι εντυπωσιακό πώς, όταν διεγείρονται οι αισθήσεις μας, ειδικά από ένα γαστρονομικό αγαθό, μπορούν να χειραγωγήσουν τόσο έντονα αισθήματα, αλλά και αναμνήσεις; Σαν τις μικρές Μαντλέν του Προυστ μπορούν να μας πάνε μπρος και πίσω στον χρόνο, να μας φρεσκάρουν αναμνήσεις, ακόμη και να μας προκαλέσουν αυθόρμητες αντιδράσεις. Θα μπορούσα να γράψω τόσα πολλά για τα αισθητηριακά αυτά ερεθίσματα που λαμβάνουμε από αγαθά σαν το κρασί, αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και μαεστρίας, το συγκεκριμένο από τα Οινοποιεία Μπουτάρη, που ως φάρος στέκεται όλα αυτά τα χρόνια στο ελληνικό οινικό τοπίο.

Αυτή η κληρονομιά που από το 1879 δημιουργούν τα Οινοποιεία Μπουτάρη, ο ανυπέρβλητος χαρακτήρας του Ξινόμαυρου ως ποικιλία, αλλά και πιο συγκεκριμένα, ο τρύγος του 2013, που αποτελεί εχέγγυο ποιότητας για τα κρασιά της Νάουσας, αντικατοπτρίζονται στο αρωματικό μπουκέτο που με υποδέχθηκε, όταν εντέλει ο φελλός του Grande Reserve Naoussa Boutari 2013 ακούμπησε στο τραπέζι και το κρασί ξεχύθηκε στο ποτήρι. Ένα σύνθετο μπουκέτο γήινων αρωμάτων και ώριμων φρούτων με πρώτες νότες δέρματος, φθινοπωρινών φύλλων, σκουρόχρωμου μελιού, δαμάσκηνου και βύσσινου, διακριτικά περιζωμένα όλα με βανίλια.

Στα του φαγητού, είχα φροντίσει να κινηθώ σε διαφορετικά μονοπάτια από την προηγούμενη φορά. Ένα αρνίσιο μπούτι είχε μπει στο φούρνο με πατάτες και είχε μείνει σκεπασμένο για ώρες, για να αργοψηθεί και να μελώσει. Η οξύτητα ενός κρασιού με τόσο μεγάλη δυναμική ωρίμασης ήταν σίγουρο πως θα κόντραρε το λίπος του αρνιού, ενώ η άψογη οινοποίηση και η δεκαετία στην πλάτη του που χάριζε απλόχερα σύνθετα αρώματα δαμάσκηνων και φίνου δέρματος έδινε περαιτέρω γευστική διάσταση στο πιάτο και στην εμπειρία εν συνόλω.

Σε κανένα σημείο του γεύματος δεν υπαναχώρησε αισθητηριακά η Grande Reserve Naoussa Boutari 2013. Πρόκειται άλλωστε για ένα στιβαρό κρασί, με ώριμες ταννίνες και επίγευση που μένει αξέχαστη, ιδανικό για να συνοδεύσει ένα αξιομνημόνευτο δείπνο, αλλά και την κουβέντα που ακολούθησε. Συνομολογήθηκε άλλωστε από όλους τους συνδαιτυμόνες μου. Το vintage του 2013, όπως και αυτό του 2011, ξεπερνά τα όρια ενός απλού, καθημερινού κρασιού· αποτελεί αφήγηση, ένα αισθαντικό ταξίδι στην καρδιά της παράδοσης και της δεξιοτεχνίας της ελληνικής οινοποίησης, μια απόδειξη της διαχρονικής τέχνης της εξέλιξης του κρασιού.