Ποια γνώμη;

Ναι, αλλά η βότκα είναι ένα σχετικά “απλοϊκό” απόσταγμα». Μπα, με χυμό λεμόνι θέλω. Γνώμη μου. «Το σέρι είναι το επόμενο “hot” υλικό στα κοκτέιλ». Μπα, δεν είμαι φαν. Γνώμη μου. «Άμα κάνεις σωστή απόσταξη στον εσπρέσο σου, περνάει ελάχιστη καφεΐνη στο ποτήρι». Μπα, θα πάρω ντεκαφεϊνέ από δίπλα. Γνώμη μου. «Μπορείς να οδηγείς με μια ταχύτητα πάνω και λιγότερες στροφές για να μην καις καύσιμο τσάμπα». Μπα, με 5^η μες την πόλη δεν πάω. Γνώμη μου. «Ξέρεις, το σημείο στίξης είναι τρεις τελείες, όχι δύο τελείες». Μπα, εγώ έτσι το γράφω. Γνώμη μου.

Η άβολη γνώμη

Όλο και πιο συχνά νιώθω σαν ομιλητής που βγάζει λόγο σε ένα ακροατήριο κουρασμένο που βαριέται και δε θέλει καν να προσέξει πια τι λέω. Σε ένα λαό που θέλει απλά να συναντηθεί, να φωτογραφηθεί και να παίξει με το κινητό του. Ελαφριές, «ξέγνοιαστες», ανούσιες γνώμες, συναναστροφές και ασχολίες. Όχι ότι αυτά δε χρειάζονται, αλλά να ρε παιδιά, εγώ συχνά ψάχνω κάτι παραπάνω. Ή, για να μη φανεί ότι αξιολογώ ερήμην, κάτι διαφορετικό.

Το «αστείο» είναι ότι συνήθως, σε όλο και μεγαλύτερο εύρος, αν πεις τη γνώμη σου και δεν κανείς το χατίρι της «ελαφρότητας», τελικά το κοινό θα σε λοιδορήσει και δε θα διστάσει να σε ειρωνευτεί με την πρώτη ευκαιρία. Ένα ακροατήριο που θα κάτσει να σε ακούσει, επειδή «πρέπει», και μόλις τελειώσεις θα ξεφυσήσει με ανακούφιση και θα πάει παρακάτω, σε κάτι εξίσου ανώδυνο με αυτά που έκανε πριν.

Όλα αυτά μάλιστα μεταφράζονται σε ένα ασέξουαλ, ουδέτερο, προφίλ, τάχα μου δήθεν easy going, που καλύπτει επιμελώς την έντονη αναποφασιστικότητα και αναβλητικότητα που υποφώσκει.

Όχι άλλοι βολικοί. Γεμίσαμε βολικούς ανθρώπους. Είναι η καινούργια μόδα. Κανείς δεν έχει γνώμη. Που θες να πάμε; Δε με πειράζει. Τι θες να πιούμε; Δε με πειράζει. Από που θες να σε γαμήσω; Δε με πειράζει. Φτάνει πια με την ανυπαρξία άποψης, με την προσποιητή ευκολία χαρακτήρα.

Είναι πραγματικά βολικός, ο «βολικός»;  Το πιθανότερο είναι πως όχι. Ο άνθρωπος είναι ιδιοτελές ζώο, ακόμα και τα καλά που κάνει, τα κάνει για να νιώσει ο ίδιος καλύτερα.

Αυτή η δήθεν βολικότητα δεν είναι τίποτα παραπάνω από απλή αυταρέσκεια. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις δε, είναι κάποιου είδους παραίτηση από τη ζωή. Προσοχή, δε λέω ότι δεν υπάρχουν πραγματικά βολικοί άνθρωποι, ή ότι απαραιτήτως δεν είναι κάτι υγιές, αλλά εντάξει ρε παιδιά, get a grip και πείτε τη γνώμη σας δυνατά και καθαρά.