Το τζιν με τόνικ χθες, σήμερα, αύριο και για πάντα!

Από το Δρόμο του Μεταξιού και τους Άγγλους στην Ινδία, μέχρι τους «σωλήνες» στα χέρια των «καρεκλάδων» των 80’s και τα κοκτέιλ μπαρ του σήμερα, το τζιν με τόνικ πέρασε σαράντα κύματα και χίλιες δυο «φόρμουλες», προτού καταλήξει να είναι το mixed drink που για την απλότητα του δοξάζουν σήμερα οι απανταχού μεταμοντέρνοι αναμειγνυολόγοι.  Θα έλεγε κανείς ότι, με την παρασκευή αυτού του, φαινομενικά εύκολου, ποτού προσπαθούν να αποτάξουν την εικόνα των σνομπ mixologist, την οποία οι ίδιοι καλλιέργησαν τα προηγούμενα χρόνια. Και το καταφέρνουν.

Η ιστορία του τζιν με τόνικ

Πρωτοπαρασκευάστηκε για την πρόληψη της ελονοσίας στα αγγλικά στρατεύματα στην Ινδία -πίστευαν πως τη θεραπεύει η κινίνη που βρίσκεται στο τόνικ- και αποτέλεσε για χρόνια εθνικό ποτό της Μεγάλης Βρετανίας. Μέχρι που, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, η Ισπανία το οικειοποιήθηκε!

Σήμερα, ένας επισκέπτης στην ιβηρική χερσόνησο, θα δει να το καταναλώνουν σε μοδάτα μπαρ, σε γκουρμέ εστιατόρια, ακόμα και παραδοσιακές βερμουτερί ή σε παραθαλάσσια τουριστικά καφέ. Βέβαια, οι Ισπανοί προσέθεσαν και τη δικιά τους πινελιά στο κλασσικό τζιν με τόνικ, χρησιμοποιώντας ως επί το πλείστον μεγάλα ποτήρια κρασιού τύπου Βουργουνδίας για το σερβίρισμα του, κάτι που, όπως αναφέρουν οι Ίβηρες συνάδελφοί μου, βοηθά στη συγκέντρωση των αρωμάτων από τα βότανα και τα μπαχαρικά που περιέχουν τα πιο μυρωδάτα τζιν.

Ας μου επιτρέψουν όμως να διαφωνήσω, καθώς θεωρώ πως το σερβίρισμα σε αυτού του είδους τα ποτήρια προκαλεί γρηγορότερο «νέρωμα», αφού τα παγάκια ή θα κολυμπούν, ή θα εξέχουν από το ποτό κι έτσι θα τα λιώνει ο αέρας. Επιπροσθέτως, περισσότερα παγάκια σημαίνει περισσότερα σημεία εκκένωσης φυσαλίδων, άρα ταχύτερη απομάκρυνση του διοξειδίου του άνθρακα από το τόνικ και το ποτό.

Και εξηγούμαι: όσοι έχουν αναρωτηθεί γιατί όταν βάζουμε ένα αντικείμενο σαν το καλαμάκι ή τα παγάκια μέσα σε οποιοδήποτε αφρώδες υγρό, αυτό αρχίζει και αφρίζει σαν τρελό, θα βρουν την απάντηση στο γεγονός πως το συγκεκριμένο υγρό είναι κορεσμένο με μόρια διοξειδίου του άνθρακα, τα οποία εκκενώνονται όταν συναντήσουν οποιαδήποτε «ανωμαλία» επιφάνειας. Είτε αυτό είναι κάποιο σπάσιμο στο ποτήρι, κάποιο καλαμάκι, παγάκια, ακόμα και πολύ μικρά σωματίδια σκόνης. Εδώ αρχίζει κάποιος και καταλαβαίνει πως, το τζιν με τόνικ δεν είναι και τόσο απλό στην παρασκευή του…

Το τζιν με τόνικ και οι «φίλοι του»

Επωφελείται από μεγάλα κομμάτια πάγου, με όσο το δυνατόν λιγότερα σημεία επιφάνειας (για το λόγο που εξηγήσαμε μόλις πριν), από κρύο τόνικ που μόλις έχει ανοιχτεί, καλής ποιότητας τζιν και φυσικά την οξύτητα από μια σφήνα λάιμ που πριν την έχουμε τρίψει στο χείλος του ποτηριού, την έχουμε στύψει επάνω από το ποτό και την έχουμε ρίξει μέσα σε αυτό. Η οξύτητα θα βοηθήσει το ποτό μας να γίνει ακόμα πιο δροσιστικό και ξεδιψαστικό, κάνοντάς το ιδανικό για ένα ζεστό καλοκαιρινό απόγευμα.

Το σύγχρονο κίνημα των αρτιζάνικων προϊόντων μικρής παραγωγής ορκίζεται στην αναγκαιότητα του τόνικ από φυσική κινίνη, με όσο το δυνατόν λιγότερη ζάχαρη. Και βεβαίως κηρύττει την αυστηρή αναλογία του «ένα μέρος τζιν, τρία μέρη τόνικ» σαν ιδανική για την μεγιστοποίηση της απόλαυσης του. Στους πιο ψαγμένους, δε, ναούς του κοκτέιλ, σερβίρεται και με σπιτικά σιρόπια τόνικ, και απογειώνει οργασμικά τους ανά τον κόσμο φανατικούς οπαδούς του διασημότερου «πιο-απλού-κοκτέιλ» στη γη.

Μόνο, θυμηθείτε να ξεφορτωθείτε το καλαμάκι!